dekalog

[Maciej_Satkiewicz]

dałem wam rozum byście siebie nazwali
cichą wiarę byście czynili cuda
miłość byście mnie odnaleźli
śmierć byście nie byli bezdomni
niepewność byście mogli być wierni

nigdy was nie zostawiłem
życie to nie teatr lecz kwestia nazw
dałem wam płacz i śmiech
nowe życie

i będę do samego końca

[bazyl_prost]

ja bym zakwestionował niepewność ale pasuje do smutku...a może nie

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

próbowałam, ale nie mam przekonania do zapisu ( i to "byście") treść dość oczywista, żadne novum - brak mi pointy, która usankcjonowałaby podjęcie tematu; brak mi jakiegość indywidualnego/ bardziej odautorskiego akcentu.

pozdrawiam

edit; tak, nawiązując do bezdomności i tego lepszego tam_po :

i będę do samego początku

(?)

[Maciej_Satkiewicz]

Dzięki bazylu, rzeczywiście przewija się tu smutek

Dziękuję Kasiu

Treść dość oczywista, a jednak nie zrozumiałaś drugiego, siódmego i dziesiątego (skoro chcesz je zmieniać i jednocześnie w tych wypadkach - choć może w siódmym mniej dosadnie - zmienić ich znaczenia) ; I być może właśnie tutaj kryje się odautorski akcent? Tak tylko się bronię, nic nic

Pozdrawiam

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Być może nie rozumiem przekazu wiersza, ale opierałam analizę o prawdy kanoniczne, przez pryzmat doktryny.
Ta mówi o wierze bezwarunkowej, dlatego wiara jest wiarą samą w sobie. Cuda jej nie ratyfikują - nie sankcjonują - umacniają i owszem, jednak "cuda" same w sobie nie są wykładnią/warunkiem/dowodem/ wiary.

Chyba , że odnosimy się do porzekadła; "wiara czyni cuda" - czyni je, ale obocznie i w konsekwencji wiary, jako takiej - to nie może być jej przewodnia rola/ cel, a tak z wiersza wynika. Możemy na nie liczyć, ale nie za cenę wiary.

W siódmym używasz, zapełniacza, wytartego frazesu "życie, to nie teatr" - nie widzę rzeczowego odniesienia.
W dziesiątym nasuwa się skojarzenie z czwartym - śmierć, jako powrót do domu Ojca, dlatego nie jesteśmy bezdomni - dalej - obietnica życia w lepszym świecie/nowy początek - stąd propozycja pointy.

Tak wygląda tok moich rozważań, chyba, że o innym "dekalogu" rozmawiamy, albo to ten odautorski akcent - tak, zdecydowanie nie zrozumiałam - przepraszam, że zawracałam głowę, odchodzę w niewiedzy.
Takie tam, tylko moje...

- dobranoc :)

[łysy taytanczyk]

przykazania są po to aby je przekręcać. Zdrówka!

[teresa943]

pointa kojarzy się z
"A oto jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28, 20)

i to opiera się jedynie na wierze, bo nie można tej Obecności doświadczyć zmysłami, "wiara czyni cuda", ponieważ jeśli wierzę, może mi się na tyle stać, na ile wierzę...W Ewangeliach często czytamy o uzdrowieniach tych, którzy uwierzyli zanim to się stało "idź, Twoja wiara cię uzdrowiła" (paralityk, kobieta cierpiąca na krwotok, niewidomy itd. itd);
drogą wiary są przykazania, możemy je zachowywać lub odrzucić, wierzyć lub nie - Bóg szanuje wolną wolę człowieka

Macieju, to tylko garść refleksji związanych z Twoim wierszem

serdecznie pozdrawiam :):)
Krystyna

[aluna]

Myślę Macieju że przelałeś swoje ,gorzkie ...uważam że swietnia , kazdy poeta ma prawo wylać to co dusi.
Zrobiłeś to świetnie!
Uściski!
Ania

[Maciej_Satkiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O to to właśnie, dziękuję, lepiej bym Kasi nie odpowiedział ;

Pozdrawiam