Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

krople kryształu
toczą cień
kolejny świt
starań
rozpoczynam szukając
chleba
życia
by wargami
zaczerpnąć ciszę

...
delikatnie stąpam
głową kiwając

proszę

[sub]Tekst był edytowany przez Emilia Zone dnia 10-08-2004 13:25.[/sub]

Opublikowano

dziękuję Państwu bardzo za takie opinie
cieszą mnie :))

ostatnio próbuję zdystansować się do swojej "poezji"
jeśli można tak to nazwać..
zaczynam widzieć pewne niedociągnięcia w tym wierszu
ale jeszcze to sobie przemyślę

pozdrawiam i dziękuję
Emilka

Opublikowano

zdecydowanie bez "krople kryształu oczu toczą" - bo to jakaś bzdura jest
tytuł ma się nijak do treśi, pierwsza dwie linijki z innej bajki (w dodatku, jak na początku)
ogólnie, moja ocena to trója

to moje zdanie :))

pozdrawiam Autorkę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



buuu.. dostałam tróję.. :(((
:)

ale ale..
ten początek jest właśnie wprowadzeniem do reszty wiersza :)
hmm.. połączony w jedną całość z następnymi wersami
zastanowię się jeszcze

dzienx za uwagę :))

pozdrawiam komentatorkę :)

Emilka
Opublikowano

Gdyby nie "chleba", odebrałbym ten wiersz jako delikatną skargę osoby z substancji wcale nie cielesnej, kogoś wręcz na pograniczu istnienia, z trudem przebłyskującego/snującego się przez świat; po "proszę" ta istota praktycznie już ginie. Choć raczej nie po myśli Autorki - dziękuję i pozdrawiam :)

Opublikowano

ważyłaś słowa Emilko... ale tym razem mnie nie ujęłaś :))
nie bardzo ten wiersz do mnie przemawia... jak sie dowiem czemu to Ci o tym powiem :))

końcówka zdecydowanie najlepsza... bardzo mi sie podoba
chociaż ja zamieniłaym kolejność w przedosatnim wersie

pozdrawiam
Tera

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przygarnij mnie czule jednym ruchem ręki wśród poezji oplecionej wstążkami zatopionej w palecie czerwieni poprowadź dłoń łagodnie aksamitnym szlakiem rytm oddechu niecierpliwie przerywaj wargami szeptem rozniecaj ogień wilgocią przetkany chłodem szmeru pohamuj fale krwi rozgrzanej obsyp nas brokatowo zanim w noc odpłyniemy skąpani w potoku deszczu rubinowej jesieni        
    • @Jacek_Suchowicz Ślicznie  Rano spoglądam na Czerwone Wierchy.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...