Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wciąż pytacie, skąd wieje wiatr
nuda
miałem list napisać do ciebie
ale rozumiesz
że z liter nie utka się ciała

moja wina
że wciąż zmyślam
kłamię ale to ładnie wygląda
na stole potargana kartka
jak przenośnia – stąd do tam

odbiłem się od dna - popatrz
jak deszcz zmywa liście do rynsztoka
klucz który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zmienionego zamka

chyba nie kocham, bo serca wyrywać nie potrafię
nie wciskam jak kitu – że oczy dłonie powieki rzęsy
są twoje
wciąż się pytacie - jak można od wieków wciąż to samo
udawać natchnionych i stawiać sobie pomnik
z jęków tych, co udają że czytają.

Opublikowano

po pierwszym czytaniu, tak na gorąco powiem, że świetnie... tylko może opuściłabym "jak" przed kitem... jeszcze tu wrócę w wolnej chwili, bo temat mi bardzo bliski, niemalże aktualny :)

serdecznie pozdrawiam :)

Opublikowano
klucz, który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zmienionego zamka


to jest genialne, aż żal że sam na to nie wpadłem :) Pierwsza klasa, no tak może i znalazł klucz, ale nie pasuje do zamka, bo go kttoś zmienił :)

dobre.

pozdr.
Opublikowano

miałem list napisać do ciebie

podoba się całość, ale co do tego framentu sówko, słówko
znaczy się jak mówiła dzieciom że każdy z nas pisze swój
osobisty list do Pana Boga powiedziały, że chyba meilem
a Pan Bóg ma tyle pracy że nie ma czasu odpowiedzieć,
to tak(..) no i niejaki Piotr Matywiecki mówił zdaje się
że poezja to list, coś w tym jest, no to nagadałam(:J.
gratuluje

Opublikowano

wciąż pytacie skąd wieje wiatr
nuda
chciałem list napisać do ciebie
ale rozumiesz
z liter nie utka się ciała

moja wina
że wciąż zmyślam
ale to ładnie wygląda
na stole potargana kartka
jak przenośnia stąd do tam

odbiłem się od dna spójrz
jak deszcz zmywa liście do rynsztoka
klucz który dostałaś ma jedną wadę
nie pasuje do zamka

chyba nie kocham bo serca wyrwać nie potrafię
nie wciskam że oczy dłonie nogi
są twoje
wciąż pytacie jak można od wieków wciąż to samo
udawać natchnionych i stawiać sobie pomnik
z jęków tych co udają że czytają




Wprowadziłem parę korekt. Lepiej: "pytacie" niż "pytacie się"; lepiej "spójrz" niż "popatrz"; lepiej bez przecinków, które i tak nie były konsekwentnie stawiane; lepiej bez "kłamię", skoro tuż przed tym jest "zmyślam"; lepiej "nogi", bo po co "powieki", skoro były już "oczy"?; lepiej bez "jak kitu", bo to porównanie na siłę, a poza tym łopatologia. Zmieniłem czas w pierwszej strofie, zastanawiam się, czy nie zmienić w wersie: "odbijam się od dna" na teraźniejszy. Jedyna zmiana, do której nie jestem przekonany i którą na pewno zburzyłem zamysł Autora jest zamiana "zmienionego zamka" na "zamek" po prostu. Wiersz do interpretacji, bo mam wrażenie, że Autor dwa tematy tu zamknął (to widać przy zmianie liczby adresatów). Ale możliwe że się mylę. W każdym razie takie są moje rady, czy słuszne, osądzisz sam.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Judyt - Jacek Sojan ma taki fajny wiersz, gdzie porównuje mężczyznę poetę do kobiety w ciąży. Bo wg mnie odnoszenie się to rozmowy z kimś tam w górze jest na pewno trafne, ale niepełne. Zresztą to jest ciekawy temat - przekazywanie czegoś komuś i w jakimś celu :)

Sfinks13 - trendy nie trendy, dziękuje :)

aluna - może :)

Grażyna Kudła - ja tylko stawiam pewną wątpliwość :)

amerrozzo - już zabrałem się do roboty, to mi akurat zdjęcia przysyłają - ale dzięki, bo warsztat to warsztat, sam nie jestem pewny tekstu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Michale, warsztat doskonały- wg mnie- po kilku latach bycia na orgu, widzę jak zmieniasz styl, i to mi sie podoba, poszukujesz, trącasz coraz to nowe nuty, nie zanudzasz jednostajnością
piknie Michaelu, piknie
cmookeS

(sory, wkradły się literówki)
Opublikowano

Michale jak znajdę tego Jacka i jego wiersz(jaki to tytuł?) to być może zajrzę tam.
Trafne Twe spostrzeżenia, żeby był cel, a jak ni ma to ja przestanę
coś mazgrolować(...), w końcu nie samą poezją żyje człowiek(:J. serdecznie
aa...słówko: jakby wszystko we wszystkim było pełne, to byśmy się nie zastanawiali
nad wieloma sprawami, problemami, czy po prostu dlaczego kwiat rośnie itp.(;,
po to zdaje się te pytania odwieczne i dobrze.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Życie.... To ròwnia pochyła Z tym że człowiek Nie powinnien po niej się staczać Lecz piąć się do gòry.  
    • My, ława przysięgłych — głos ludu: Uznajemy tego oto osobnika, obwiesia, Winnym skradzenia w podstępny sposób Całusa od panny tutaj oto zapłakanej.   A było to zuchwalstwo pierwszego stopnia. Sąd podjął decyzję i skazuje łobuza: Na dożywotnie, bez prawa do ułaskawienia, Obdarowywanie poszkodowanej bukietem róż.   Noszenie jej na rękach o każdej porze dnia i nocy, Bez mrugnięcia okiem i sapania z bólu. Chłopcze, wyrok jest surowy i czeka cię ciężka dola. Do lochu nie trafisz — a teraz zmykaj do kwiaciarni!   Pani Jolu, proszę najpiękniejszych kwiatów, Ile tylko dźwignę na plecach chuderlaka, Takich, żeby Ewka nie zrzuciła mnie ze schodów. Oj, dziwaku, nie ilością, lecz symbolem   Podkradniesz się do serca lubej — popatrz: Oto czarodziejska żółta róża, cudna, rozwinięta; Niesie z sobą moc uczuć, przyjaźni, pamięci. Biegnij i to chyżo, niech ci się szczęści!   Kamykiem w okno pyk, pyk; firanka się uchyla, Widać gest podrzynania gardła — brryy. Cóż, postoję pod blokiem, może zagram na grzebieniu, I zaśpiewam coś o kropeczkach lub mydełku Fa.   Pierwsza gwiazdka zaraz wzejdzie, czas do domu, Pochlipać w poduszkę; nagle: „a ty, gdzie, gamoniu?” Słychać, i łups! tupnięcie nogą: „aresztuję cię! Ręce do góry! teraz to ja będę kraść całusy...”  
    • @Annna2 Stworzyłaś niezwykłą podróż przez czas i przestrzeń, gdzie lew z Pireusu staje się przewodnikiem po całej cywilizacji śródziemnomorskiej i europejskiej. Naturalnie splatasz w tej wizji starożytność z nowoczesnością. Szczególnie poruszający jest moment przejścia od tego przemierzania świata do intymnego "narwij agrestu" – ta nagła zmiana skali, od wielkiej historii do prywatnego, zmysłowego wspomnienia, jest bardzo poetycka. Lew z runami losów na łapach to piękna metafora tego, jak nosimy w sobie całą przeszłość, wszystkie miejsca i doświadczenia. A na końcu – "pięć sekund już lwu z Pireusu to za mało" – ma w sobie melancholię przemijania. Twój wiersz oddycha historią, ale jest równocześnie bardzo współczesny w swoim niepokoju i nienasyceniu. Ciekawa jestem kontynuacji. Pozdrawiam.   
    • Oj szybko ci przytrafiają miłości. Intensywnie piszesz, ja to jestem taka spokojna, rozwlekła:)
    • @Alicja_Wysocka takie wiersze na jesienne wieczory - w to mi graj

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ale ten kwiateczek na parapecie, ach ... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...