Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nieproszone
zaistniałe szarodziennie
nocami
przychodzą wiersze
słowa
skaczą na powiekach
chwytam
otwierając oczy
przekładam na papier
w niezliczone strofy
nieposłuszne
wymykają się myśli pogoni
zaczynam tresurę
oswajam
łagodnieją powoli

gotowe
kartkę odkładam
na niej kojący
z cichych liter

dla duszy balsam

Opublikowano

Napisałaś o mnie...tak samo mam Grażynko..!
Nie mogąc zasnąć ...wiersze i przemyślenia wpadają ....!
Czasami jestem taka zmęczona ...że nie wstaję i nie piszę,nie mam sił...a rano po poezji i już..a szkoda !Już myślałam o tym żeby nagrywać na dyktafon?!Ha..ha!
Podobamisie!
Uściski!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z dyktafonem to niezły pomysł... nawet na nowy wiersz o takich poufnych rozmowach do słuchawki, która cierpliwie wysłucha i chociaż nie doradzi ale na pewno pomoże - nie przeszkadzać pozostałym domownikom w śnie kiedy zabłyśnie lampka nocna
dziękuję Alunko za podoba... i uściski
wzajemne
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



oj, wiele razy mam podobnie...nie wstanę, nie zapiszę, to musztarda po obiedzie...a nieraz naprawdę szkoda; a te wyżej uwagi to tylko takie tam moje widzisię...nieważne...

serdecznie pozdrawiam :)
Opublikowano

słuszna uwaga zmieniłam "po"
z kropką myślałam daję czas na "złagodnienie" bo z tym jest zawsze u mnie najwięcej zachodu zanim coś doszlifuję wygładzę... ale jeśli uważasz że może być bez niej niech też znika
dziękuję Krysiu za pomoc
pozdrawiam

Opublikowano

Grażynko, a jakbyś wywaliła jeszcze te wytłuszczone?

"skaczą mi na powiekach
chwytam je otwierając oczy" ---"otwierając oczy" przesunąć o wers niżej?

wg mnie i tak zrozumiałe:)
sorki, że narozrabiałam :))))

Opublikowano

Bardzo podobnie i w mojej glowie...
Nocą nachodzą...
Lubię jak jednak mnie nachodzą, bo żywam wtedy bardziej :)
Jakiś czas temu napisałam cos podobnego :)
Wkładam na forum do poczytania.
Pozdawiam Grażyno.
AnkaJ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Konrad KoperA polityk: Mówił o otwartości a na koniec się zamknął. :)
    • @Annna2 to wiersz kulinarny - lubię rosołek :)))) ministrów proszę nie wymieniać     @Berenika97 nie ma wyboru  musi dać czadu za chwilę po nim nie będzie śladu   może rosolek lub ogórkowa albo krupniczek lub też szczawiowa :))
    • @LeszczymNie ma się czym przejmować, bo pytania są ważniejsze od odpowiedzi. 
    • Znowu to samo. Próbują wcisnąć mi kit, że wiedzą lepiej. Że wersja życia, którą nauczono w reklamach to jedyny sposób, żeby czuć się dobrze. A ja przecież czuję się dobrze. Nawet lepiej niż dobrze. Nic mnie nie gnębi. Myślą, że coś ukrywam. Biorą to za jakąś tandetną tajemniczość. A ja? Chcę tylko… jak myślisz?   Znowu to samo. Tyle do zrobienia, a nie wiadomo w co w ręce włożyć. No dobra. Dobrze wiem. Pranie, gary, całe to życie. Odkładam, no i co? To nie jest tak, że mam depresję. To nie jest nic takiego. To zwykłe przemieszczanie priorytetów. Przecież mógłbym to zrobić, gdybym chciał. To nie jest też tak, że zapominam. Po prostu tego nie robię. Ale to jest decyzja. Jak już nie będę miał wyjścia, to w końcu to ogarnę. A teraz…   Znowu to samo. Obiecanki-cacanki. „Nie, dzisiaj nie mogę.” Przysięgi ze skrzyżowanymi paluchami. Aj tam, paluchy już nawet nie są niepotrzebne. Dawno przestałem widzieć wartość w swoich przysięgach. Ale, żeby było jasne, to nie jest tak, że tych ludzi nie lubię. Że przeszkadza mi ich towarzystwo. Mam po prostu ważniejsze rzeczy na głowie. Ale przecież jakbym powiedział im wszystkim prawdę… no właśnie. Co by było? Nie mam czasu na pierdoły. Na szukanie radości w piwkowaniu czy co tam jeszcze robią „normalni ludzie.” To nie żaden cholerny introwertyzm. Umiem gadać jak człowiek. Po prostu tego nie chcę. Zamiast tego…   Znowu to samo. Lista się poszerza. Miałem zadzwonić do matki. Chociaż dać znać, że jeszcze żyję. Opowiedzieć o pracy i o innych bzdetach, które mówi się matkom. I to nie jest tak, że jej nie kocham. Albo że zapomniałem. Po prostu… jeszcze trochę pobalansuję na granicy. Znajdę lepszy moment. Zadzwonię do tego znajomego – nie dziś – co mu to kiedyś obiecałem. Przyjdzie czas na przerwę. Wiem, że zawalam, ale nie zamierzam się poprawiać. Jeszcze nie teraz. Za dużo mam w głowie i muszę… już się domyślasz? Już wiesz, co chcę powiedzieć?   No właśnie. Coraz tego więcej. Już niedługo trzeba będzie ogarnąć życie. Ale jeszcze nie.   Więc może jestem maszyną, a nie człowiekiem. Bo zamiast troski te wszystkie uciszać, chcę tylko… Pisać. I pisać. I pisać.
    • @Wiesław J.K.Jeżeli są z wiatrem za pan brat to już wiem, dlaczego nie mogę ich złapać ani poskładać. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...