Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kolejny czasokres przeczesuje
wspominki potargane upływem
wciąż żyją w pełni

zadurzone gwiazdy
na ławce z monogramem
szeptania i smak dotknięć
zawstydzonych
niby niechcący

blakną bzy i bławatki
próżno szukasz stokrotek
w kosach z białą krajką
błękitna sukienka skurczona
dokucza jak smętek

więc ściągnij opaskę z oczu
z niedowierzaniem wyjrzyj
przez iluminator jak dawniej
oczarowana pięknem

twoja dziewczęcość
dziś w owocowaniu jesieni
dla mnie nadal
choć nieco inaczej

ponętna

Opublikowano

Oooojjjj! Zauroczona Krysiu....!
I to...
zadurzone gwiazdy
na ławce z monogramem...

NIESAMOWITE!!!

PS.tak myślę , że ...zadłużone...chyba ,że taki zabieg poetki...?!
Uściski!

Opublikowano

blakną bzy i bławatki
próżno szukasz stokrotek
w kosach z białą krajką
błękitna sukienka skurczona
dokucza jak smętek

to mnie się, pięknie Teres opisałaś
przyrodę i uczucia, J.

Opublikowano

Pięknie nastrojowy wiersz...

twoja dziewczęcość
dziś w owocowaniu
jesienią dla mnie
tylko inaczej

nadal ponętna

Tak miło wracać do chwil,gdy lat miało się mniej...
Pozdrawiam,Krysiu

Alunko,musi być -zadurzone tzn zakochane
zadłużone -mające jakieś długi-to nie o to chodzi...Pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak Mario. Wracamy często do pięknych przeżyć i one pozwalają nam nadal cieszyć się,
mimo "czasokresów" przemijania, urokiem w nas, choć nieco "innczej ponętnym".
Dziękuję.

Serdecznie pozdrawiam :-))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to skojarzyło mi się z kobietą w odmiennym stanie:)
ale to chyba nie jest aż tak złe skojarzenie, bo kobieta, która za chwilę zostanie mamą, też pewnie wspomina, że sama jeszcze niedawno była dzieckiem, podlotkiem, panną na wydaniu, żoną, a za moment - mamą

szacuneczek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to skojarzyło mi się z kobietą w odmiennym stanie:)
ale to chyba nie jest aż tak złe skojarzenie, bo kobieta, która za chwilę zostanie mamą, też pewnie wspomina, że sama jeszcze niedawno była dzieckiem, podlotkiem, panną na wydaniu, żoną, a za moment - mamą

szacuneczek
Wiesz, Pablo, fajne skojarzenie...tak też można zinterpretować, choć miałam co innego na myśli; im więcej skojarzeń, tym lepiej dla wiersza :)) bardzo mnie to cieszy :) dziekuję.

Serdecznie pozdrawiam :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to skojarzyło mi się z kobietą w odmiennym stanie:)
ale to chyba nie jest aż tak złe skojarzenie, bo kobieta, która za chwilę zostanie mamą, też pewnie wspomina, że sama jeszcze niedawno była dzieckiem, podlotkiem, panną na wydaniu, żoną, a za moment - mamą

szacuneczek
wiadomo że to nie o tym, chodzi o wspomnienia chyba, z tego com pojął.
zdrówka tereso, napisane ładnie:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to skojarzyło mi się z kobietą w odmiennym stanie:)
ale to chyba nie jest aż tak złe skojarzenie, bo kobieta, która za chwilę zostanie mamą, też pewnie wspomina, że sama jeszcze niedawno była dzieckiem, podlotkiem, panną na wydaniu, żoną, a za moment - mamą

szacuneczek
wiadomo że to nie o tym, chodzi o wspomnienia chyba, z tego com pojął.
zdrówka tereso, napisane ładnie:)
dobrze pojmujesz :)

dziękuję i wzajemnie zdróweczka:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiesz Tereso, kilka skurczonych sukienek temu, też czułam się ponętna, a teraz już inaczej...
taka retrospekcja :)

pięknie to ogarnęłaś

pozdrawiam
hehe, my kobiety mamy zawsze problemy z sukienkami... czasem tak się "kurczą", że jest pretekst, by kupić nowe :)))...i być nadal ponętne :))) (to taka dygresja)
dziekuję

serdecznie pozdrawiam :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Moje teksty są z życia, w którym często jest więcej słodyczy niż gorzkości, tylko niejednokrotnie nie umiemy tych pięknych aspektów dostrzec albo uważamy je za banalne. Jednak każdy, nawet jeśli się do tego nie przyznaje, tęskni za "łakociami" ... lubię tak pisać, mówić i żyć...ot hehe...takie unikatowe skrzywienie :)
Cieszę się, że Tobie się podoba i dziękuję:) buziaczki :):)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Ładnie.   Pozdrawiam.
    • @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”
    • Nie ma, nie ma czystej wody już skażona cała Ziemia i zatrute wszystkie głowy, więc ratunku również nie ma.   Zakażone nerki, biodra, nie ma szans się opamiętać, gdy trucizna już przegryzła świat roślinny i zwierzęta.   Już rozkłada się wątroba i szaleństwo umysł mąci, nie ma schronów by się schować, gdy skażone wszystkie kości.   To nie bomba atomowa, ale cicha katastrofa! Nie odrodzi się od nowa świat, co zbytnio zysk ukochał.    Pozostaną symulacje naszych myśli, tęsknot marzeń, a co będzie jeszcze dalej, to już nam się nie ukaże.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...