Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Otoczmy Ziemię kolumnadą marzeń
rozpalmy ogień w stos mieniąc światynie
Niech się woń lauru niesie jak najdalej
i z iskier splata wieniec zwany życiem.

Niech wzburzy w pustce, grymas światła, drgnienie
i w lustrze złapie refleks bladej duszy
który świat zmieni prześwietlając zdjęcie
kosmicznej ciemni - z pyłkiem - światem ludzi.

Strzała świetlista skurszy się o pancerz
okalający wszechswiata granicę
Moc popchnei gwiazdy w odwrócony taniec.

Tnijmy kajdany, sieci gwiazdozbiorów
łówmy marzenia w atomowym pyle
by odziać przyszłość w szatę szytą Bogu.

hahahaha rękopisik, będący dowodem dlaczego wolę komputer ;D bo to najładniej chyba jak mogłem :D
h ttp://img2.imageshack.us/img2/4825/scan0018o.jpg

STARA WERSJA:

Dłuto (sonet)
Otoczmy Ziemię kolumnadą marzeń,
rozpalmy ogień w stos mieniąc świątynię!
Niechaj się lauru woń ku gwiazdom niesie
i do rozgrzanej trafi myśli ludzkiej!

Galaktyk fala wydrze wiary płomień
niesiony blaskiem - dusz odbiciem w lustrze!
Gwiezdna korona nie rozjaśni ciemni
[lecz] zestali cząstki - zbliżając do Boga!

Strzała świetlista skruszy się o pancerz
okalający wszechświata granice.
Moc w odwrócony bieg ruszy planety!

Tnijmy kajdany sieci gwiazdozbiorów !
Dzielmy atomy łówmy snów ideę!
Ubierzmy przyszłość - w Bożą szatę cudów!

Opublikowano

dobra, mimo wszystko jest tu sporo patosu, ale ogólnie podoba mi się, bo wiersz jest przemyślany i nie można nie zauważyć tych atrakcyjnie dobranych słów, zwrotów... na szczęście nie ma tutaj rymów:))

mogłeś, adolfie, nie zamieszczać tej starszej wersji, teraz jej wstyd przy nowej, te wykrzyknienia.. hohoo:)

pozdrawiam Cię, Ulka;)

Opublikowano

adolf jestes pierwsza osoba przed laty , która zaczełam na tym forum czytac- wiec ja nie moge byc obiektywna;)Twoje wiersze sa specyficzne-troche patetyczne,ale bardzo romantyczne.Mimo ze znawcy twierdza , ze w tym stylu tak juz dzis sie nie pisze, ze poezja wspolczesna przeszla pewne zmiany powiem tak:pisz nam dalej , bo masz swoj styl .Mnie sie on podoba:):)pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...