Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Pożar, jak się palą łaki, w sierpniu, w nocy... wtedy

spiekota jest namacalna, liże kolana, parzy
koniuszek języka. Kanikuła - jednym słowem,
ciasnym westchnieniem, do którego zmieścisz
ile potrafisz. Ile? Dwoje zielonkawych oczu,
ciepły brzuch. Tutaj to ziemia,
kurcząca się łata traw. Kraj,

kraniec, krawędzie tego, co można
przywabić, co wreszcie ucieka nierozpoznane.
Inaczej powróciły i wrastają trwale: słowa -
klucze, słowa - zamki. Za nimi chęć
przygaszenia. Dalej

niewiele - oddech przy boku, wyobrażenie
filmu o bokserach, gdzie podobno tłumaczono życie -
na odwrót, na odwrót. Łąka, wytrych, zwykła zasłona:

w niebo idzie taki czerwony dym.
Opublikowano

"film o bokserach"? - nie, nie rozumiem w kontekście sierpnia, łąki, kanikuły, nocy, siana, traw...czy aby autor/peel nie uzależnił się od ekranu?
tekst wciąga do wzmianki "o bokserach" - duszna, wrzaskliwa atmosfera ringu co ma wspólnego z piękną atmosferą kanikuły - kontrast? hybiony!
a tak pięknie zaczynasz...
:) J.S

Opublikowano

nieźle, nieźle. z tymi bokserami i filmami kontekst nieczytelny( nie musimy znać wszystkich filmów. o, np. film "Tysiącletnia Pszczoła". 100%, że nie widziałaś, a ja tak, oglądałem i... )

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...