Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie umiem przepraszać
bo puste są słowa.
Przyjmij moje milczenie,
życiem chcę dziękować.

Dziękuję za Twą miłość,
która mieni się blaskiem słońca.
Dziękuję za Twe słowo,
które jak lampa rozświetla drogę.

A kiedy jest mi czasem źle
bierzesz mnie w dłonie swe.
Chowasz mnie na serca dnie
i szepczesz: Kocham Cię!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zaczęłaś pierwsze dwa wersy sześcioma sylabami, potem w trzecim wersie niepotrzebnie gubisz rytm słowem "moje". Jak widzisz ( pogrubiłam), użyłaś stanowczo za dużo zaimków.
Poza tym, źle brzmią "Twą", Twe" (lepiej Twoją, Twoje).
Ostatnia zwrotka, zbyt patetyczna i banalna, co podkreślają rymy: "źle- swe-dnie-Cię"
A gdybyś tak spróbowała, coś w rodzaju:
"nie umiem przepraszać
bo puste są słowa
dlatego w milczeniu
życiem chcę dziękować

wdzięczna za miłości
niegasnący ogień
dziękuję za wsparcie
co rozświetla drogę

w smutku łzawych chwilach
w ramionach kołyszesz
rozumiesz bez słowa
i płacz mój i ciszę

toteż co dzień szeptem
powtarzam to samo
jak dobrze że jesteś
ukochana mamo"


Co prawda, jest to wiersz z takich, nieco dziecinnych, laurkowy,
ale i tak wart go dopracować, aby się dobrze czytał i miał swój rytm,
tymbardziej, że zachowuje się takie wiersze długo i czyta po latach ponownie.
Pomyślałaś dobrze, bardzo mi się podoba Twoja pierwsza zwrotka.
Znaków przestankowych nie zastosowałam, bo nie jestem w tym dobra.
Można również bez, daj gdzie uważasz duże litery.
Dodana przeze mnie ostatnia zwrotka, bardzo banalnie - przedszkolna, wywal ją.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Babo!!!:D
Jak się nie wku...isz, to coś Ci powiem na PW, a propos Twej, jak dla Ciebie: Twojej, wersji...

Agnesjo,
pięknie, że piszesz mamie wiersze. Najwięksi pisali do swoich mamuś: Słowacki, Czesia Cieślak, Streisand etc. Jednak, jeśli jej jeszcze nie dałaś mamie, to troszkę ją podreperuj, natrudź się dla tej Miłości. Niekoniecznie wg wskazówek Baby. Po prostu wykorzystaj serce, ale też rozum, który pozwala uporządkować myślenie. Widać, że piszesz z sercem, a bez tego nie ma szans na poezję. Mimo, że potem, na Współczesnej, będą Ci odwrotne rzeczy nie raz wmawiać.

Powodzenia, pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wal śmiało, tutaj na forum, nie wkurzę się nic, a nic! Niech Agnesja też się dowie i inni,
co masz mi do powiedzenia.
Wiem, nie powinnam się wymądrzać, ta moja wersja, to chała, gniot, całkowicie
do chrzanu! Ale właśnie chodzi może o to, żeby wymieniać swoje zdania, śmiało
wypowiadać myśli, nie zawsze wszystko wszystkim się udaje. Mnie też!
Pewnie nie wyszło za dobrze, jednak uważam, że uwagi moje - nie są bezpodstawne.
A wersja, jak wersja, może być jedną z wielu, do przyjęcia, lub nie.
Ciekawe, czy odgadłam w czym rzecz?
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Uçraşqanda – Abdurehim Ötkür (Kiedy się spotkamy)   Kiedy wczesnym rankiem ujrzałem sułtankę, rzekłem: Tyś Panią z mych snów? Odrzekła mi: Nie!   Miała blask w swych oczach, a na dłoniach hennę. Rzekłem: Tyś jutrzenką? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Jak się zowiesz? Odrzekła: Ayxan. Spytałem: Gdzie mieszkasz? Odrzekła: Turpan   Rzekłem: Co cię trapi? Odrzekła: To tylko żal. Rzekłem: Czy to miłość? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Piękna jak księżyc! Rzekła: Chodzi o mą twarz? Rzekłem: Oczy jak gwiazdy! Odrzekła: Przestań!   Rzekłem: One iskrzą! Rzekła: Czy me słowa? Rzekłem: Czyś ty wulkan? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Co się marszczy? Rzekła: To moje brwi! Rzekłem: Czy to nutria? Nie, to me włosy!   Rzekłem: Co ma piętnaście? Rzekła: Ja mam tyle lat. Rzekłem: Czy już kochasz? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Gdzie jest morze? Rzekła: W moim sercu. Rzekłem: Czym jest piękno? Powiem ci o pięknu!   Rzekłem: Czym jest słodycz? Rzekła: To mój język! Rzekłem: Pozwól spróbować! Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Czy to łańcuch? Rzekła: Tak, to on. Rzekłem: Czy jest koniec? Rzekła: Tam zmierzam!   Rzekłem: To bransoleta? Rzekła: Tak, to ona. Rzekłem: Czy się boisz? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Czemuś nie w strachu? Rzekła: Bo przy mnie Bóg! Rzekłem: I co jeszcze? Rzekła: I mój lud!   Rzekłem: Czy to wszystko? Rzekła: Jeszcze dusza! Rzekłem: Czy jesteś wdzięczna? Odrzekła mi: Nie!   Rzekłem: Czego pragniesz? Rzekła: Czerwonych róż! Rzekłem: A co z trudem? Trud to jedna z dróg!   Rzekłem: Kto to jest Ötkür? Rzekła: To mój sługa! Rzekłem: Czy go sprzedasz? Odrzekła mi: Nie!    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Cieszę się, dziękuję :)     Super :) dziękuję   @huzarc dziękuję :)            
    • @Jacek_Suchowicz  jest, ach jest - całe morze, a co któryś ma smaki ten od wody jest zimny ciepły - słońcem bogaci   jeszcze mają zapachy jagodowe czy wiśni marcepany z migdałów, waniliowy - też pyszny   aż się oczom pstrokaci - aż się zjadać zachciewa istny jarmark cudeniek -  dla artystów wyprzedaż   @Kwiatuszek, @sam_i_swoi, dziękuję :)
    • @Jacek_Suchowicz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      fantastycznie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...