Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie ma trupa miłości;
miłość jest nieśmiertelna, prawdziwa nie umiera - to aksjomat;
a złudzenia - owszem; niech się rozkładają; i tylko one przerażają;
jak ten wiersz;
z fałszywych przesłanek i wnioski są mylne;
wiersz niedojrzały;
jak wyobrażenia o świecie;
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tym razem nie wyszło. Zgadzam się częściowo z wypowiedzią Jacka S. :
"nie ma trupa miłości;
miłość jest nieśmiertelna, prawdziwa nie umiera - to aksjomat;
a złudzenia - owszem; niech się rozkładają; i tylko one przerażają;"
Nie dam minusa, ponieważ drzemie w Tobie duży potencjał, co udowodniłeś poprzednimi wierszami, a "popluskać" dobra rzecz ;)
Życzę powodzenia i weny. Czekam na Twój następny, dobry wiersz. Pozdrawiam
Opublikowano

Ciekawe, co jest według Ciebie miarą dojrzałości ?
Dziekuję za komentarz.
Pozdrawiam KKK




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Dzisiaj 19:41:32, napisał(a): Krzysztof Kurc
Komentarzy: 206

odpowiadam w jedyny możliwy sposób: miarą dojrzałości jest to, jak sam rozumiesz to co piszesz;
Twoje rozumienie miłości mówi mi, że nie wiesz nic o miłości; tu odsyłam do Edmonda Rostanda dramatu pt.: "Cyrano de Bergerac" ;
uważam, że do dziś pojęcie miłości nic nie straciło z piękna powyższego obrazu;
pozdrawiam!
:))
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ma się rozumieć ;)
Wyjaśnisz mi w końcu co oznacza to trzecie "K" przy Twoim podpisie?
Zdrówko (-:

Środkowe K to nic innego jak - Konrad. Lubię to imię w spadku po dziadku. :)

Pozdrawiam
Krzysztof Konrad Kurc
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Jestem zadziwiony dogłębnym określeniem przez Ciebie mojego stanu świadomości na temat miłości, oraz tego, co piszę, na podstawie jednego wiersza.
Sugerujesz mi na postawie własnych pewników, że nie wiem, co napisałem.
Nie zgadzam się z Tobą, poza tym ta wymiana zdań nie dotyczy wiersza tylko mnie.

Pozdrawiam KKK
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ma się rozumieć ;)
Wyjaśnisz mi w końcu co oznacza to trzecie "K" przy Twoim podpisie?
Zdrówko (-:

Środkowe K to nic innego jak - Konrad. Lubię to imię w spadku po dziadku. :)

Pozdrawiam
Krzysztof Konrad Kurc

No to jesteśmy w domu !:) Mój syn ma na imię Konrad :) Sama wybierałam :D
:):):)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie ma tu absolutnie nic ciekawego. Zlepek ogranych fraz i nieznośna egzaltacja.
-

Pancuś

Obudziła się we mnie przekora ;) Pancolku. Masz prawo nie dać minusa Andrejch-owi, bo wzbudza Twoją sympatię jego reakcja na komentarze...hm
To ja sobie plus-klnę ;))
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Anna_Sendor Rzeczywiście, ten wiersz jest bardzo przejmujący. Żałoba tu nie jest symboliczna, ale żywa i prawdziwa. Myślę, że lepiej byłoby zakończyć na klockach, bo jest to bardzo "dajce po emocjach" nawiązanie, a powtórzenie fragmentu z pierwszych wersów brzmi trochę nachalnie, jakbyś na siłę chciała wcisnąć pod sam koniec coś dobitnego, a przecież nie ma takiej potrzeby.  
    • Ależ niekomfortowo, a jeszcze nie zacząłem... Jestem pan Clérambaul - gawędziarz. Będzie mi miło, już za chwilę. Póki co - byłem.      Byłem panem Stendhal. Obserwatorem zanim poczułem, a później, po - czuciem piękna ponad miarę. Kimś z przesytu, kimś w gorączce, zbyt mocnym biciem serca, zbyt szybkim. Gdy w pamięci wciąż "Deposizione di Volterra" Rossa Fiorentino, a na ziemi tylko niebo, zapadłem się najbardziej      w Cień. I byłem nim najbardziej. Byłem potencjałem, ogromnym potencjałem i gdybyś tylko wtedy na mnie spojrzała... W Tobie bym rósł, mocniej i bardziej.    Już wtedy byłem trochę gawędziarzem, lecz przede wszystkim obietnicą.      Tym co istnieje we wszystkich nienapisanych listach. I wyznaniem naszej tajemnicy, Janku - Ty małomówny kochasiu. Przecież widzę jak na mnie patrzysz gdy mijamy się na klatce, w aptece, w snach.    Przecież jestem Tobą pani Leokadio, przecież właśnie się rumienię. Na samą myśl...      Jest mi miło. I milej. Tu, przy sfatygowany już stoliczku. Tu, nad pamiętnikiem z pragnień, strachu i iluzji. Jakby zza szyby, jakby z miłości.
    • @KOBIETA i się uśmiecham na Twój komentarz i trochę nie chcę przestać :) chciałabym żeby był wyjątkowy i jeśli w Twoich oczach choć trochę jest, to jest mi niezmiernie miło. Dobrej nocy i również pozdrawiam :) @tetu cudownie, że go wyczytałaś :) Bardzo Ci dziękuję i za obecność i cudowny komentarz. Jakoś mi tak bliski. Pozdrawiam serdecznie :) @Nata_Kruk ano mam :) a skoro i Ty w nim... to jest mi już najmilej :) Dziękuję pięknie :)
    • @MIROSŁAW C. dziękuję bardzo :) @Wiesław J.K. ogromnie mi miło, że tak go widzisz. Dziękuję :) @Berenika97 to Tobie również przepięknie dziękuję :) choć słów brak. @huzarc ostatnio coraz częściej piszę szeptem zamiast krzykiem (czy to cichym czy to głuchym) wiersze i chyba dobrze się w tym czuję... Dzięki piękne :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Zorya Holmes Pogodnie! Pozdrawiam! :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...