spacer z fotografią

[Maciej_Satkiewicz]

zwiedzam strzępki własnej fotografii
wśród idących naprzód wyznawców sensu
wspominam wszystkie pakty wzajemnego stworzenia
w zdumionych salach jawy i na wiernych traktach rutyny
w zagłębieniu liścia przez tnącą skórę kamienia

w katedrze zamkniętych powiek i wspólnych obietnic

jeszcze raz powtarzam dłonią ciepło materiału
żeby wśród cisz płynących i symfonii nieba
nie zgubić własnej kwestii powtarzam w milczeniu
odwieczne zaklęcie jestem nie gubię żadnej głoski

jeśli to jest odchodzenie niech będzie wiadomo że pamiętam
wszystkie dane słowa dłonie w których obleczony jawą
składałem powietrze czas i światło wszystkie myśli

powtarzam uparcie ziarno fioletu obłoczek wina
kilka cudzych westchnień w wieczornym pejzażu

to już nieistotne dokąd pójdę co będzie
po drugiej stronie fotografii po drodze
patrzę na ciąg dalszy w którym nie ma śladu

[Krzysztof_Kurc]

Muszę oddalić się od lapka,ale wrócę poczytać trzeci czy czwarty raz.

Pozdrawiam KKK

[Ewel K]

Dużo do analizy, ale wyłapuję co i raz coś dla siebie

"jeszcze raz powtarzam dłonią ciepło materiału"

"powtarzam uparcie ziarno fioletu obłoczek wina"

- i podoba mi się to obrazowanie, w powyższych tak jakby nawet o zmysłowość haczy.. - na plus

Musiałabym przysiąść nad całością.
pozdrawiam serdecznie

[Roxana M.]

Każdy wers z osobna
i połączone w całość
WSPANIAŁE.........
Zrobiłam sobie dziś wieczór z wierszami Satkiewicza.
Niektóre są niezwykłe.
Ten na przykład.
Przykuwa uwagę i myśli się o nim jeszcze później....
Pzdr.