Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

[wiersz o miłości]Ja Twój Pan...

Kieri-Śmiałek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kieri-Śmiałek

Kieri-Śmiałek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zabiorę cię na koniec świata raz na obłoku
gdzie księżyc mówi dobranoc temu słońcu
tam gdzie czas zatrzymał się w powietrzu
gdzie dni z nocami nie mają tam początku
do tej krainy z skąd nie ma nigdy powrotu
porwę cię z tego snu na skrzydłach wiatru
gdzie anioły się kąpią w miodzie i w mleku
tam zło dla diabła nie ma żadnego dostępu
jest tam źródło co w to życie bije w zdroju
i kwiaty które nigdy nie więdną w zapachu
do ogrodu co nie ma na świecie równemu
wszystko jest tam z tego złota z diamentu
a zabiorę cię z miłości i wyłącznie w duchu
Ja Twój Pan człowieku-mój ziemski prochu

jeszcze nie ma 24:10.03.09

Bez komentarzy...
Ave! J.S

Almare

Almare

Opublikowano
Opublikowano
zabiorę na koniec świata obłokiem
gdzie księżyc mówi słońcu dobranoc
czas zamyka ciszę swym bezistnieniem

porwę wiatrem ze snu do aniołów
skąpanych w miodzie źródła zapachu
marzeń tajemnicy dziwnym ogrodzie




Jerzy, wiersz wymaga dużo pracy. pozwoliłem sobie na zmiany, to zaledwie szkic. pracuj dalej.
JacekSojan

JacekSojan

Opublikowano
Opublikowano

tak, to jest wiersz o miłości do poezjowania - toksycznej dodam;
niegramatyczne, obrazowo wtórne; sentymentalna kalka z kalki;
ten nick nie robi postępów, nie rozwija się - pewnie wierzy w swój geniusz;
ja nie - przeciwnie - uważam że to klasyczne grafomańskie "dzieło";
nawet w Warsztacie byłby nieporozumieniem;
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Limeryk - o Talarku

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      U miłego Waldemara z Orga wierszyków jest niejedna horda  kiedy dobry wyczuję od razu komentuję a on i tak tu wszystkich ograł   pozdrawiam
    • wierszyki
      Zaszyty

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Sześćdziesięciokartkowe trzy zeszyty, dwa w kratkę. Dwa. Szesnastokratkowe, zeszyte tu na linii okna dla twoich oczu, bo dla oczu jest limit. Jeśli piszesz, to proszę, nigdy tak drobnym maczkiem. W linie grube, czy cienkie… Dwu czy trójkolorowe? Czy w te linie się zmieści nie krzyczący też człowiek? Potem wprzód i do tyłu, zawijas jak się patrzy. Gruba z chudą pobiegnie. Aż margines się dowie.           "Świat tych zabiera, którzy na to nie zasłużyli".* Jak rude włosy miała jarzębinowy uśmiech i w środku ciepła cała. Tak szybko zeszłaś usnąć.   Dzieciom kasztany - serca, długi spacer pod górę. Niosą uśpionej mamie, w miękkich koralach - szkołę, w tornistrach jeszcze bułkę  jarzębinowej dróżce.  
    • Leszczym
      Drobne

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Rafael Marius Ha, wszyscy mają :) I te interesy są ważne, od zawsze tak uważam :) 
    • Rafael Marius
      Drobne

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ano właśnie, a osoby niepełnosprawne mają swoje partykularne interesy.
    • infelia
      Zmierzch

      Przez infelia · Opublikowano

      Wstając rano z łóżka, zakłopotany, Nie wiesz, jak spodnie założyć, Ni koszulę, na którą stronę ubrać. Załzawionym okiem o pomoc prosisz.   Na śniadanie w talerz patrzysz ślepo, Z wysiłkiem drgającymi dłońmi Ledwo kubek herbaty unosisz, A na tym kubku napis: „Najlepszy tata”   Nie odpowiadasz na ciepłe słowa, Zapominasz naszych imion i twarzy. Czasem obcy ci się zdajemy – rykniesz I pięściami pogrozisz wrogom zmyślonym.   Z ust twoich już nie płyną mądre porady. Gdzie ten dowcip, gdzie ta werwa? Rześki byłeś, pełen życia – na barana nas nosiłeś. Jacht w stodole budowałeś dalekomorski,   Z myślą o wyprawie dookoła świata. W okno patrzysz zadumany, zlękniony, Nie znajdujesz tam nic ze znanego życia. Okolica nie do poznania – stanęło wszystko na głowie.   Gdzie furmanki, trzaski batem, rżenie koni? I koguta pianie o poranku? kwik i muczenie? Już wiem, co mogę zrobić dla ciebie. W wierszach przywrócę ci moc, smak i węch.   Wstaniesz o własnych siłach, klapniesz po udach, Przeciągniesz się, aż w kościach łupnie, Konia osiodłasz i galopem ruszysz Na polowanie swoich marzeń ulotnych...   Lampkę zapalam, Ojcze, głowę pochylam, Kwiaty składam pod napisem rytym w granicie: „Zawsze w naszej pamięci” Życzyłem Ci wiele lat w zdrowiu i szczęściu.   Jak tu wydobyć z siebie pożegnania słowo? Smutek gardło ściska, kamienieję. Dech ledwie łapiąc, szepczę do Twojego ucha: To ja, tato... wybacz mi, zawiodłem.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...