Spacery udomowione

[zieloneciele]

Krawężniki piwniczne okienka. Miasto
jakiemu nie zostanę i nie ucieknę. Mieszkanie
gdzie większość moich pokoi

topnieje. Chowanie
rozpoczynają popołudnia. Soki w ziemi
przycichły chyba na złość. Mocniejsze od brzegów
tego miejsca pulsującego umownie ostatnim
domem brzuchem który otwiera się. Na nas
pora jak na lekarstwo - odrobina

wystarczy. Uśmiechniętych mężczyzn mrugających
latarni przy ulicy Garbarskiej do której wpływa strumień
światła i Łobzowska - jest dość. Na dziś

wiem. Sierść paruje pachnie kończeniem i ulega dłoni
a kotom pali się w oczach

coś takiego.

[BARBARA_JANAS]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem zadowolona z metafizyki i klimatu... Forma trochę szeleści. Pozdrawiam

[JacekSojan]

"Garbarska"!
"Łobzowska"!
Kraków!
- wiersz!
poezja! (udana koncepcja prezentacji miasta "własnego") - to trudne zadanie świetnie rozwiązane!
:) J.S

[zieloneciele]

dziękuję serdecznie za komentarze.
forma, że szeleści? hmm... czasem trzeba poszeleścić chociaż formą ;)

ano Kraków, Kraków...

[H.Lecter]

a kotom pali się w oczach

coś takiego.

To chyba to samo, co w twoich wierszach... ; )
Dobrze, dobrze...oprócz

miejsca pulsującego umownie

dziwactwo jakieś i katastrofa ; )

[Messalin_Nagietka]

piękny przeplot
MN

[zieloneciele]

Hanibalu, postaram się bez katastrof na przyszłość.

Witku, cieszę się z Twojej wizyty.

pozdrawiam i dziękuję :)

[kasiaballou]

Ciekawe obrazowanie słowem, całkiem niezły.
pozdrawiam
kasia

[zak stanisława]

wiem. Sierść paruje pachnie kończeniem i ulega dłoni
a kotom pali się w oczach

coś takiego.

hihi, cos takiego,
dobry wiersz zielonycielaczku :)

[zieloneciele]

dziękuję bardzo.

[Goliard]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

naturalnie, poetycznie i bez sentymentu - słowotok robi swoje:)
ten bieg zasługuje na wyróżnienie.
pzdr.