Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niebo nad nami...

mały_dzielny_toster
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Ja też radzę zacząć od początku, bo to jest fatalne.
Jak można "otworzyć wolną przestrzeń"?
Tekst (cały) balansuje na wyświechtanej metaforyce, pogrąża się tak, że pod koniec to już tylko nóżki wystają z otchłani tego wszystkiego, co tam jest.
Specyficzna też jest interpunkcja, dwukropek to jakieś novum i nie do końca wiem, jaki czas "zadumy" na niego przeznaczyć.
A teraz idę zastanowić się, jak "niebo" może "zapełniać przestrzeń". Jak wrócę, to może tego potworka już nie będzie.

Agata_Lebek

Agata_Lebek

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Być może pozytywne są Twoje myśli, ale wierszydło wyszło bardzo słabe :( Jeśli ma być wiara, nadzieja, miłość, przestrzeń...,to powinny one wypływać z tekstu najlepiej bez użycia tych słów.(?) Sama się przekonałam, że pozytywne emocje dużo trudniej przelać na papier niż negatywne, tak żeby nie zakrawało o patos, banał. Minus na zachętę. Pozdrowienia.
Emu Rouge

Emu Rouge

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



i tu właśnie pojawia się problem jak dyskutować/opiniować takie wiersze osób bez nanograma samokrytyki???
nie chce mi się pisać że wiersz jest bez sensu i że infantylny, a w ogóle to jakiś potworniak nie przypominający wiersza, bo mi koleżanka napisze że dla niej "pozytywny" i klops.
pewnie mój "pozytywny" minus też niczego nie zmieni, więc bez nadziei, ale zaapeluję:
zmykaj stąd, skarbie, bo zaraz będziesz wstawać z Z dla P, czego temu czemuś w/w z serca i prawicy życzę;)
pozdr zniesmaczona aga

p.s. co do takich sytuacji to naprawdę skrupuły są chyba grubą przesadą...
BARBARA_JANAS

BARBARA_JANAS

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Być może pozytywne są Twoje myśli, ale wierszydło wyszło bardzo słabe :( Jeśli ma być wiara, nadzieja, miłość, przestrzeń...,to powinny one wypływać z tekstu najlepiej bez użycia tych słów.(?) Sama się przekonałam, że pozytywne emocje dużo trudniej przelać na papier niż negatywne, tak żeby nie zakrawało o patos, banał. Minus na zachętę. Pozdrowienia.

Niestety mam podobnie. Pozdrawiam
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      Żałoba

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Anna_Sendor Rzeczywiście, ten wiersz jest bardzo przejmujący. Żałoba tu nie jest symboliczna, ale żywa i prawdziwa. Myślę, że lepiej byłoby zakończyć na klockach, bo jest to bardzo "dajce po emocjach" nawiązanie, a powtórzenie fragmentu z pierwszych wersów brzmi trochę nachalnie, jakbyś na siłę chciała wcisnąć pod sam koniec coś dobitnego, a przecież nie ma takiej potrzeby.  
    • Roma
      gawęda lekko erotyczna

      Przez Roma · Opublikowano

      Ależ niekomfortowo, a jeszcze nie zacząłem... Jestem pan Clérambaul - gawędziarz. Będzie mi miło, już za chwilę. Póki co - byłem.      Byłem panem Stendhal. Obserwatorem zanim poczułem, a później, po - czuciem piękna ponad miarę. Kimś z przesytu, kimś w gorączce, zbyt mocnym biciem serca, zbyt szybkim. Gdy w pamięci wciąż "Deposizione di Volterra" Rossa Fiorentino, a na ziemi tylko niebo, zapadłem się najbardziej      w Cień. I byłem nim najbardziej. Byłem potencjałem, ogromnym potencjałem i gdybyś tylko wtedy na mnie spojrzała... W Tobie bym rósł, mocniej i bardziej.    Już wtedy byłem trochę gawędziarzem, lecz przede wszystkim obietnicą.      Tym co istnieje we wszystkich nienapisanych listach. I wyznaniem naszej tajemnicy, Janku - Ty małomówny kochasiu. Przecież widzę jak na mnie patrzysz gdy mijamy się na klatce, w aptece, w snach.    Przecież jestem Tobą pani Leokadio, przecież właśnie się rumienię. Na samą myśl...      Jest mi miło. I milej. Tu, przy sfatygowany już stoliczku. Tu, nad pamiętnikiem z pragnień, strachu i iluzji. Jakby zza szyby, jakby z miłości.
    • Roma
      ktokolwiek

      Przez Roma · Opublikowano

      @KOBIETA i się uśmiecham na Twój komentarz i trochę nie chcę przestać :) chciałabym żeby był wyjątkowy i jeśli w Twoich oczach choć trochę jest, to jest mi niezmiernie miło. Dobrej nocy i również pozdrawiam :) @tetu cudownie, że go wyczytałaś :) Bardzo Ci dziękuję i za obecność i cudowny komentarz. Jakoś mi tak bliski. Pozdrawiam serdecznie :) @Nata_Kruk ano mam :) a skoro i Ty w nim... to jest mi już najmilej :) Dziękuję pięknie :)
    • Roma
      ktokolwiek

      Przez Roma · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. dziękuję bardzo :) @Wiesław J.K. ogromnie mi miło, że tak go widzisz. Dziękuję :) @Berenika97 to Tobie również przepięknie dziękuję :) choć słów brak. @huzarc ostatnio coraz częściej piszę szeptem zamiast krzykiem (czy to cichym czy to głuchym) wiersze i chyba dobrze się w tym czuję... Dzięki piękne :)
    • Wiesław J.K.
      Między lutym a marcem

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Zorya Holmes Pogodnie! Pozdrawiam! :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...