Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
oczekiwanej



wszystko czym jestem będzie mną,
tym, co widziałem, zostanie cząstką.



para zawiaduje stacją łóżka, ze snu
budzi się życie

od którego uciec nie można,
im głębszy strach, tym mniej znaczą
przejściowe fale, i żal.

czekają na mnie dwie kobiety?
jedna zamyka druga otwiera
narrację portu.

stacjonujesz
jak “krab wśród skał”*?






Andre Marlaux
Opublikowano

serdecznie dziękuję wszystkim za pomoc w opanowaniu słowotoku wersji poprzedniej. pozdrawiam


ps.

tak to wyglądało:



Wszystko czym jestem będzie mną,
tym, co widziałem, zostanie cząstką.


para zawiaduje stacją łóżka; ze snu, jak po sznurku
wycieka rzeka: budzi się życie

od którego uciec nie można, przez mdły smak
odczuwam je i strach.
im głębszy, tym mniej znaczą przejściowe fale,
strumienie wspomnień, i żal.

czekają na mnie dwie kobiety?
jedna zamyka druga otwiera
narrację portu.

czy będę mógł tak po prostu ujrzeć zarys burzy
i śmiech? gdy pod stopami ciężki grunt, zimne
kamyki i myśli rozrzucone przez noc. stacjonujesz

jak “krab wśród skał”?

Opublikowano

dopracowany. ładnie mówisz o tym oczekiwaniu.
i o oczekiwanej.
zastanawia mnie tylko końcówka, rozumiem, że
to cytat, jakoś nawet się wpasowuje, ale
pozostaje dla mnie obcy.

wresja 2 chyba lepsza od 1 :)
pozdrawiam
agnes

Opublikowano

wogóle nie rozumiem tych 2 strof kursywą na początku. nie powinno być "to, co widziałem....."? tak jak jest to brak logiki albo mi czegoś brak (były premier napisze że mi czegoś brak;)

para zawiaduje stacją łóżka, ze snu
budzi się życie

od którego uciec nie można,
im głębszy strach, tym mniej znaczą
przejściowe fale, i żal.

czekają na mnie dwie kobiety?
jedna zamyka druga otwiera
narrację portu.

stacjonujesz
jak “krab wśród skał”*?

stacja i para na początku kojarzą mi się z dworcem. poem pojawiają się fale i nagle port. może by tak trzymać się od początku morza wody redy statku i plaży z krabami i skałami. obrazowałoby całościowo.
peel pyta czy czekają na niego 2 kobiety następnie tłumaczy co robią. wyrzuciłbym znak zapytania.końcówka zaskakuje pytaniem skierowanym nie wiadomo do kogo. podejrzewam że peel pyta sam siebie bo wcześniej używa JA, ale ....moim zdaniem albo trzymac do końca JA albo jakoś samozapytanie uwypuklić. mogło być fajnie a jest przeciętnie dla szarego czytelnika M.R. pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Wszystkim serdecznie dziękuję za komentarze:)

Panie M.R., może warto spróbować odczytać wiersz w inny sposób, nie tak szablonowo jak Pan tego dokonał? oczywiście rozumiem Pana, ale proszę mi uwierzyć, wiersz jest przemyślany i dopracowany:) Pozdry
Opublikowano

Terra ignota 2.0

oczekiwanej

Interpretacja narzuca się w sposób raczej jednoznaczny... ; )
Jeżeli to doświadczenie nie tylko peela ale i autora, to życzę by ziemia nieznana stała się ziemią obiecaną... : )
Dobry tekst.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "I nigdy nie wierz ludziom, którzy żyją w wykreowanej rzeczywistości, wrzucają innych do jakiegoś worka politycznego, oceniają innych na podstawie plotek i wywierają zakulisową presję."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       
    • Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...