Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

[color=#161515]Żyła sobie ryba, rzecz jasna w wodzie,
Lecz z czasem tłoczno się tam zrobiło,
Więc miejsce swe znaleźć chciała na lądzie,
Co innym rybom się nigdy nie śniło!

Szukać poczęła wnet dobrego miejsca,
Gdzie uda się wpłynąć i na ląd wskoczyć,
Jak jednak dokonać takiego dziejstwa,
Gdy nie da się skakać, nawet kroczyć?!

Z pomocą przyszedł wiatr wszechobecny
- Wszak był on wszędzie i widział wszystko -
Lecz nie przewidział, że czyn ten niecny
Stworzyć może takie widowisko!

Zabrał on rybę w miejsce dziewicze,
Nieznane wody wschodniej Gondwany,
Gdzie ląd ma całkiem inne oblicze,
A jak nań weszła?... Sposób nieznany.
[/color]

Opublikowano

w wodzie - nie
- we wodzie jak już ;) choć zapytam czy nie we wodzie żyć ryba może?

Częstochowka - rymy gramatyczne, proste

zrobiło - śniło
wszechobecny - niecny

itp.

dziejstwa? no no! a toś pojechał dziejowo!

Kolejny zarzut to przegadanie.
Wers np ten: Wszak był on wszędzie i widział wszystko - zwykła słoma

Mnóstwo tego
Słowa w wierszu służą do przekazania czegoś a nie do zapchania formy narzuconej przez autora
Tutaj więcej'zapychacza' niż treści

Itp, itd

Drogi autorze -
Nie, to raczej kiepski wiersz

Opublikowano

dziękuję, Lady, za cenne uwagi :)

We wodzie? Nie jestem co do tego przekonany. Istotnie, mówimy "we wtorek" "we włosy", ponieważ ciężko powiedzieć inaczej, ale "w wodzie" jest chyba dopuszczalne. Przyznaję się, do mojej niewiedzy w tym przypadku.

Pozdrawiam

Opublikowano

Można przerobić na bajeczkę dla dzieci
Dobry pomysł
ale ...
wtedy koniecznie trzeba wyrównać wersy
przeliczyć sylaby, zrytmizować
Dzieci też są wymagającym odbiorcą ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...