Powrót czasów

[Magda Madalska]

nadszedł ten czas o którym już tyle pisano
wierszy, książek, notatek, notatników
tyle i tak wiele słów spisano na kartkach
przesłano niezliczone ilości i wielkości liter
literek tak malutkich
zdań prostych, złożonych podrzędnie i nadrzędnie
pozamykano w kopertach zaadresowanych prosto
kolorowo, czasem roztrzęsioną ręką
stworzono miliony, tysiące i nieskończoność całą
wzruszających opowiadań
nie o tobie i o mnie
i nie o znajomych twarzach
pisano o miłych, moich, kochanych
ale tak obcych, odległych, nieznanych
i choć wciąż wracam tam gdzie mnie nie ma
piszę tutaj kolejną nieważną historię

[Dawid D.]

dosłowność, zaimkowość, i za dużo i - zabija koncept

popracowałbym nad treścią, przeredagować, przeczytać na głos i wrócić

pozdrawiam

[allena]

dla mnie nie (w poprzednim komentarzu sporo racji ) :) a.

[kasiaballou]

Błąd myślowy - pierwsze wersy to banał - tak raczej było, a teraz nie jest i w tym problem.
Niestety, poszukuj dalej.

Pozdrawiam :)
kasia

[H.Lecter]

Powrót czasów

już tyle pisano
wciąż wracam tam gdzie mnie nie ma
piszę tutaj kolejną nieważną historię

Od tego bym zaczął albo na tym zakończył...

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Temat do ponownego przemyślenia, forma do warsztatu, ale kawałek pomysłu na dobry wiersz dostrzegam. Powodzenia !:)

[JacekSojan]

intertekstualność w klasycznym opisie;
bardzo dobry tekst;
tylko po cholerę (a może katar?) te przecinki? nie widzę formalnej konsekwencji wiersza białego; to jest be;
ale czytałem - o! jak czytałem...
:)) J.S

[kasia11]

wiersz jest dobry, bez dwóch zdań, a co najważniejsze jest pełen serca.
Dziękuję "i choć wciąż wracam tam gdzie mnie nie ma"