Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niestety nie. Paw zawsze najpierw kojarzy się z dumą w naszej symbolice (moża nawet w ogólnokulturowej). To było pierwsze, co mi przyszło na myśl. Ale nie widzę żadnej dumy w tych słowach:

ptak nie ucieka bo każda minuta to życie
a nadwaga skażonego sumienia jest
niczym wobec niepohamowanej chęci
zdobycia aż tak taniego mięsa


Tu jest drapieżność, skażone sumienie, ciężar sumienia ("nadwaga"), zagrożenie życia, a mimo to - "niczym niepohamowana chęć zdobycia (...) mięsa". To jest obraz polującego drapieżnika. A gdzie duma?
Opublikowano

Płynie się z Twoim wierszem, jak po klawiaturze fortepianu.
A dzisiaj to rzadkość. Pięknie i muzycznie - czego najbardziej brakuje mi w wierszach białych.
Zabieram do ula. Pozdrawiam.

Opublikowano

Bardzo mi się podoba. Czytałam z przyjemnością wiele razy.
A co do pawi, szczególnie "włoskich" też wiem coś na ich temat...
trafnie to oddałaś...i jeszcze "obciążone sumienie" w zestawieniu
z "chęcią" (pragnieniem chwili) - rewelka! To rzetelna prawda
o ludzkiej naturze (o walce pomiędzy...).
Miło było płynąć z melodią wiersza.
Serdecznie pozdrawiam :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



... droga Oxyvio, owszem, słowo duma nie padło (i dobrze chyba;)).. osobiście... pawia, jako ptaka, nigdy z dumą nie kojarzyłam, to przecież taki królewski ptak, ale wplotłam je tu, chcąc zobrazować "pyszałkowatą dumę")czyt. dumny jak paw) co poniektórych... bo chodzi to to sobie i prawie pęka z wyobrażeń, jak to piękne, dobrze ubrane i w ogóle... O dumie, samej w sobie, można by elaboraty pisać, chyba... ;)


... tak, to obraz polującego "drapieżnika", nie zagrażającego absolutnie życiu... :)
Dziękuję bardzo za przemyślenia, życzę kolorowego dnia, pozdrawiam... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo się cieszę, że popłynąłeś muzycznie i z zadowoleniem... a do tego będzie jeszcze brzęczał
w Twoim ulu... :) Ja także, z dużym zadowoleniem posyłam serdeczne pozdrowienie, dziękując za wgląd..:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję bardzo Tereso... Wasze komentarze, poza jednym, Tomka... przekonują mnie, by jednak nic nie zmieniać, bo najprawdopodobniej tylko zaszkodziłabym całości.
Miło mi, że zechciałaś do mnie wpaść. Pozdrawiam... :)
Opublikowano

Natko, rozumiem chyba o co chodzi Oxywii w sprawie pawia,
rozumiem też Twoje spojrzenie.
Wiersz mi się bardzo podoba, taki obrazek - zatrzymany w kadrze.
Co do samego zakończenia, to mnie by pasowało jednak bardziej coś w rodzaju:

"ptak nie ucieka bo każda minuta to życie
a nadwaga skażonego sumienia jest
niczym wobec niepohamowanej chęci
zaistnienia w zachwycie oczu, głodzie mowy ciała"

Pewnie to do niczego się nie przyda, ale na przykładzie przedstawiłam
swój punkt widzenia.
Serdeczności
- baba

Opublikowano

Najważniejsze Babo, aby każdy spojrzał na wiersz po swojemu
Cieszy, że odnalazłaś w wierszu chwilę przyjemności, że spodobał się...
Twoje zakończenie wydaje mi się tak bardzo inne... milknę, bo nie wiem co Ci napisać,
czas - powinno mnie tuż już nie być, pozwól zatem, że teraz tylko podziękuję za wizytę,
za sugestie... serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Wróciłam na moment, by raz jeszcze przeczytać Twoje słowa.
Droga Babo (fajnie brzmi...:))... Twoja propozycja na końcówkę...

(...) niczym wobec niepohamowanej chęci
zaistnienia w zachwycie oczu, głodzie mowy ciała

dość dobrze brzmi... głód mowy ciała... ale wg mnie, w mojej propozycji, czuć większą
dosadność określającą zachowanie polującego ptaka, dlatego też, po przemyśleniu..
zostawię tak jak zapisałam. Raz jeszcze dziękuję za chwilę spędzona tutaj.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, przyznaję, - "zdobycie mięsa" - ma mocniejszy, dosadniejszy wydźwięk.
Tymbardziej, że "paw", o to głównie zabiegał, a nie jedynie o uznanie jego urody.
Dziękuję za wyjaśnienie, przyznaję, że mnie prawie przekonałaś.
Serdeczności
- baba
  • Mateusz zmienił(a) tytuł na Tam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Po co mi zapalniczka? Po co mi zapalniczka z Paphos? Nie palę na co dzień - Słaby podarunek. Lecz płomyk czasmi się przydaje. Postawię ją na półce na widoku. Kiedy akurat potrzebuję iskry, nie mam jej przy sobie. Wtedy sobie o niej przypomniam. Wracam do domu i patrzę na nią. Wiem że gdy znowu będę jej potrzebował, nie będzie jej ze mną. Koło się zatacza. Zapominam o niej, lecz ciągle sobie mam ją w głowie. I osobę od której ją dostałem. Może to nie taki zły podarunek. Chyba o to chodzi w pamiątkach.
    • Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to... Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich.   nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale...   Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci.    Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości  - gdy się jej nie rozumie.   Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY. W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :)           
    • @Annna2 dla mnie jesien to czas starości, zima - śmierć/obumieranie. Wiosna wiadomo - życie. Widzę wiosnę jako zmartwychwastanie lub tu w doczesności- młodość. Lato to ten stan przed i po...    Uściski,  dziękuję za Twoją obecność pod wierszem

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @lena2_ dziękuję Lenko @Alicja_Wysocka

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo podoba mi sie to sformułowanie.  Dziękuję, że jesteś tutaj
    • @yfgfd123 Choć rację przyznać trzeba Twojej nucie, Że pustosłowia w sztuce nie brak wcale To rym i rytm jest nieraz jak obuwie, Co zgrabnie kryje stopę lecz w sandale. Bo forma gładka, kunsztownie ubrana Też bywa maską, co zakrywa pustkę. Odwagą - ta myśl niewypowiedziana, Odwagą - prawda, co w serca uderza.
    • @Marek.zak1Dziękuję za opinię! :))) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...