Pan Cogito ep. II

[Jan Siasiek]

Z myślą kościuchy za pan brat
Nie od dziś czujesz ten kwiat.
Bliski a daleki
Kuszacy a paralizujący

Już nie raz blask pod powiekami gasł
A nadzieja pióra gubiąc uciekała.
Już nie raz zachlannie spogladałeś
Na to srebro ulgę niosące,
Na ten splot metr od stropu,
Na tę chemię sennie kuszącą,
Na te szyny krewkie i żywne.

Ale jednak odwagi albo kopniaka zawsze brakło,
A teraz myśl która cię trzymała:
„nic jeszcze nie osiągnąłeś”
Twoim wrogiem się stała:
„jesteś niczym”

Tchórzu!

[nAzGuL22]

Ten wiersz to po prostu czysta profanacja Herberta. Wstyd po prostu. Poeci, którzy potrafią naprawdę dobrze operować piórem nie porwaliby się na takie coś. Jak dla mnie, żałosny wyczyn. Wpierw radzę nauczyć się porządnie pisać, a potem próbować kalkować innych.

Zwykła grafomania, pffff.

[Jan Siasiek]

kalkować? hm... mocne słowa.