Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w zielonych oczach
śmiech
na karuzeli wspomnień
zdaje się wieki temu
pierwsze prawdziwe kolory
dźwięki

dzisiaj w strugach deszczu
myśli rwały się tam
kroki w kałużach
rytm szum i on
powoli
cicho
tak naturalnie rozpromieniony

nikt nie wie jak ma na imię

Opublikowano

Oczy to winny być niebieskie u tego Rosjanina, jeśli już Rosjanin, no chyba, że Sowiet, wtedy i oczI czornyje uJdoM - a tak brak tekstowi logiki.

Pytanka w kwestii formalnej;

- a jaki jest czerwony, żółty, czy czarny Rosjanin?
- i czy ta biel to popierestrojkowa znaczy?

Pozdrówki :)
kasia


EDIT; I jeszce dopytam; zieleń, to może taka nadzieja w Dumie? Bo bardzo bym chciała zrozumieć ów wiersz...

Opublikowano

karuzela wspomnień - to straszne

Biały Rosjanin grał jedną z ważniejszych ról w jakimś filmie z Jeffem Bridgesem w roli głównej - w zestawie: wódka, kahlua i mleko, czy coś takiego

prosta historia: pani zielonooka występuje we wspomnieniach, więc peel się nawalił białym ruskiem na imprezie; bardzo się nawalił, w związku z czym ogląda siebie w kałużach i nie pamięta, jak ma na imię...
:)

ps. drogie trunki się preferuje, panie kolego, oj drogie;p

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"Takie nic". Kiedy zasiadałem z kartką i długopisem pomyślałem, że przy okazji weekendu napiszę sobie "takie nic", żart, uśmiech do samego siebie w danej chwili. Haniu, chyba masz szósty zmysł.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...