Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdy polski sąd (nie... się nie zgrywam!)
orzeknie: "cham, to nie zniewaga",
to wszystkich chamów sprzewyzywam
- ja się z wyrokiem sądów zgadzam.






Mała poprawka, sorry ;)
ale chyba jest prościej.

Opublikowano

należy iść tą drogą...dalej, dalej
aby mieć w postępie lepsze wyniki:

-tak, by chamów rój
zamieniać można
na zwykły: ty, c...j!

bezinwazyjnie i ciepło, i bezpiecznie
toczy się polityczne mataczydełko

jak długo jeszcze?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, myślę Almare, że do końca świata
- słabą mam tu wiarę... poza tym
mi lata ;))
Przyznam też, że czasem mam, jak Ty coś chmurze
- tylko ja nie śpiewam - plotę i bajdurzę ;)
pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie, żebym wciąż chciał drążyć temat,
lecz taka myśl mię musła nagła.
każdy gdzieś nosi swój emblemat
- w ryju, w grubości skóry… sadła.
;)
Dzięki, pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, myślę Almare, że do końca świata
- słabą mam tu wiarę... poza tym
mi lata ;))
Przyznam też, że czasem mam, jak Ty coś chmurze
- tylko ja nie śpiewam - plotę i bajdurzę ;)
pozdrawiam.

a jednak wiarę w taką mam
...wiem, że ci nie lata
to tylko po(za) wykręt z pięt
a w sercu cicha burza

:))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Mitylene   Pamiętasz mnie?   (Autor tekstu: Marianne Faithfull   Pamiętasz cokolwiek? Nie udawaj, że nie było wesoło Zapisz to pod hasłem "rozrywki przeszłości"   Rozglądam się po pokoju Wspominam bliskich memu sercu I chyba pamiętam wszystko Lecz przede wszystkim Ciebie Bo zawsze chodziło tylko o Ciebie   Nigdy nie interesowali mnie inni Ani to co myślą To mnie mogła przypaść Twoja miłość A Tobie cały świat Gdybyśmy tylko potrafili to sobie dać..."   (tłumaczenie: Tomasz Beksiński)            
    • @tie-break Bardzo poruszający wiersz o byciu w zawieszeniu, w oczekiwaniu, niby blisko cudzego ciepła, ale jakby zawsze odrobinę za późno, za szybą. Puenta jest pięknie skromna i boli dokładnie tyle, ile trzeba.
    • Gwiaździsta pożoga przegarnia łan podnieba, pnącze ognia rozciągając się w mętną kolumnę powietrza szczelnego jak czerń tuląca trumnę, nad jaką wisi słońca wykluta maceba.   Jestem tu — w owalu światła, u brzegu kresu, niemy, choć głośny; ślepy, choć nadal widoczny; bladym palcem naznaczam szept na ustach mroczny, jak zapis dni ludzkich na krawędzi limesu.
    • Zawsze zbyt późno gdzieś przychodzę. Latarnia dławi się od światła. Przynoszę moje śmieszne słowa i karmię nimi obce gniazda.   Dawne ogniska wciąż się jarzą, nie pozwalają mi wejść dalej, niż do zacisza wiatrołapu, gdzie tylko letarg czeka na mnie.   Patrzę na ślady innych cieni, które tu przecież są u siebie; słyszę ich głosy, gdy gorąco pragną się splatać z twoim śmiechem.   Zawsze rozumiem, zawsze czekam, z niewidzialnością pogodzony, bo może jeszcze, może kiedyś - ktoś szerzej jasne drzwi otworzy.   A to co moje, deszczem spływa, jak mgliste krople - z drzew bezlistnych, a to co daję - na stracenie - skrzętnie upycha noc w klepsydry.   Byłem pomyłką od początku, będę pomyłką aż do końca, zawsze zbyt późno gdzieś przychodzę,  by odbić blask cudzego ognia.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O, tak.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...