Skradzione serce

[Waclaw Fibrol]

Panie sierżancie drogi chcę złożyć doniesienie
Serca mi pół skradziono, a ono jest moim mieniem

Czy kogoś podejrzewam? - Ja pewność mam niezachwianą
To ona z pewnością była, którą spotkałem rano

Gdy szedłem z psem na spacer, smycz trzymając w ręce
Ona szła na przeciwko w jedwabnej sukience

A jak wyglądała? - nogi jak marzenie…
Włosy blond do ramion miała - No! i to spojrzenie..

A gdzie ja serce miałem? O! tutaj - spojrzeć proszę
Schowane pod koszulą zapiętą na broszę

Codziennie z pieskiem swoim wychodzę tak do parku
A! i szalik miałem jeszcze, bo chłód ciągnął po karku

Czy świadków jakich miałem? - tego dokładnie nie wiem
No, może mój Cezarek, bo właśnie był pod drzewem

I proszę, aby szczegół mały w protokół był wstawiony
że jestem w stanie wolnym - no, że nie posiadam żony

Ja wszystko jej wybaczę - zapomnę oczywiście
Gdy przyjdzie mnie przeprosić dziś wieczór - osobiście

A kradzież? - Jak to kradzież, musi być ukarana
By winę swą odkupić może jej zejść do rana

Nie tylko, że nie przyszła, to znów ją spotkałem rano
Schodziła po schodach z chusteczką przewiązaną

Promieniem słońca była..i różą.. i wonią
I kwieciem wiosennej łąki..ogrodu piwonią..

Gdy przeszła zobaczyłem, że serca wcale nie mam
Świat w oczach zawirował, więc się chwyciłem drzewa

Stój! Stój! Ty złodziejko!- Lecz ona już daleko
Więc stoję tak bezradny - zrobiła mnie kaleką

Cóż teraz biedny pocznę - za późno na ratunek
I nawet nie mam siły, by iść na posterunek

Ale tak prawdę mówiąc, czy dadzą temu wiary?
A może kółka kręcąc powiedzą: zgłupiał stary

[Wiesław J.K.]

Dobre :-))))