Przysięga Horacjuszy /wersja beta/

[adolf]

Serce – dwie sale oraz dwa przedsionki
Jest niczym pałac zaciśnięty w pięść
Do niego wiodą wszelkie świata drogi
I weń się wtapia tlenu szklany miecz

Na nim też grają duchy jak na bębnach
i wyciskają wyschniętą łzę: pieśń!
Z dudnieniem płyną, w lamentu okrętach
Czekając życia, złamawszy swą śmierć!

***

Tak wy: zamarli w płótna skórze cienkiej
Jakoby blizny po machnięciu pędzlem
Nie dacie zginąć tej cnocie potężnej
Która kazała przyjąć ostrza pieczęć.

Kiedy wróg wieńce sztyletami stroi
wodę barwioną tęczówką Miesiąca
przemienia młynem w chleb dla ojców wojny
wy wciąż patrzycie, patrzycie… bez końca!

Lecz w was jest siła, siła jakiej próżno
Szukać wśród ludzi, w których oczach zbrodnia
Jak pająk czarny czarne splotła lustro
przysłaniające blask Bożego ognia!

Dziś każdy innym kłamstwem czas przepłaca
Tylko wy niemi prawdy nie ranicie
Dzisiaj wasz obraz – kolorowa tarcza
jest jakby kształtem skupiącym życie!

h ttp://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Jacques-Louis_David_020.jpg

[Marlett]

adolfie!
Szczególnie podobają się dwie pirwsze strofy:))
Druga część bardzo malownicza odnosząca się do obrazu.
PozdrawiaM.