Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wmówiła mi że życie
byłojestbędzie szare

cokolwiek bym nie robiła
darła się na mnie
NUDA

zbudzona czy siedząca
nie miałam ochoty wstawać
nawet gdy świeciło słońce

momentami
zajadałam się do mdłości
innymi
jedną herbatę sączyłam dobę
WINNA
wciąż powtarzała
nie dasz rady

traciłam interesowność światem
co bolało

dniem zamykałam ją w szafie
nocą gniewnie soliła mi oczy
chyba czuła że wygrywa

prawie jej się udało





[sub]Tekst był edytowany przez natalia dnia 15-07-2004 21:20.[/sub]

Opublikowano

hm zbytnio wierszy interpretować i oceniać nie umiem ale mi się spodobał, sama nie wiem czemu poprostu poruszył coś we mnie , wpadnę jeszcze mozę coś mądrzejszego wymyślę...

Opublikowano

Witaj Natalio,

hmmm, aż tak nie :)
"prawie jej się udało" - pointa jest ładna, wcześniej wiele fragmentów też - myślę, że trochę za dużo słów powoduje, iż wiersz traci klarowność (gubią się sensy i napięcie emocjonalne) - wg mnie do odchudzenia (tylko bez anoreksji :)
acha - jeszcze: idziesz w kierunku potocznych wypowiedzi, które - obok słów - mają coś metaforyzować; może tu leży przyczyna, że się rozjechało (za mało kondensacji?).
pzdr. bezet
ps. napiszę na pw o drobiazgach

Opublikowano

Dziękuję Noir za opinię :)

Bogdanie wielkie dzieki za zdrobiazgi :) lekki retusz nastąpił, a owej rozlazłości chyba się nie pozbędę bo najzwyczajniej nie chcę pomijać szczegółów, które dotyczą tej choroby (chociaż druga trzecia zwrotka jakby najmniej tu wnoszą.... przemyślę jeszcze)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Hmm. Wiersz ma wiele możliwosci interpretacji, za to juz należy sie duzy plus.
Nie ma co prawda szokujących metafor. wiersz jako całośc jest logiczny. Aha... nie wiem czy to zamiezone działanie, ale chybaw drugim wersie jest bład
Ogólna ocena pozytywna.
Troszkę pracy a następny bedzie juz naprawdę bardzo dobry.

pozdrowienia

Opublikowano

Dzięki Michaś, wiem, że przegadany lekko, ale to chyba mu pasuje :)

Ona Kot miło mi, że dobrze mówi

Amrasie błędu nie ma :) cieszę się, że logiczny, a nastepny już był :)

Serdecznie wszystkich pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

inny...powazny (a Twoje wiersze zawsze przynosiły mi uśmiech ;) albo wywoływały jakąś głębszą reakcję... ten nie... moze to dlatego ze ja się lubię nudizć...nie wiem...
puenta optymistyczna, wiec mam nadziję ze wkrótce pojawią się jakies weselsze utworki :)
pozdrawiam

ps.
"wmówiła mi że życie
byłojestbędzie szare "
co prawda wiersz jako całosć nie trafił, ale ten fragmencik mi siępodoba...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
    • @Migrena   Bardzo dziękuję! Czuję jak ciągle jesteś na tym portalu. Wspominają Twoje niezwykłe metafory i obrazy Ci, którzy tak bardzo nie  mogą znieść Twojej  wyobraźni, kreatywności i talentu. Ale ludzka zawiść była, jest i będzie. Pozdrawiam.  @Lenore Grey poems@Rafael Marius@Leszczym@antonia@Andrzej P. Zajączkowski@Simon Tracy Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. :))) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...