Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zmatowiała tafla dla fregaty
czarującej śmiało świat masztami
żeglujący hurmem rumb uchwycą
wyświeconym drewnem ster zdobiony

kapelusze błyszczą się mosiężnie
pokładowe lampy na haczykach
oświetlają drogę zbyt kręconą
marynarskim krokom wzdłuż relingów

ratownikom dany dzień zbawienia
kamizelki mogą ich radować
uśmiechami żywych rąk uściskiem
unoszące koła niech odpoczną

muszę ci podziękować że jesteś

Marlett i Sosna

Opublikowano

jestem nowym grafomaniakiem na tym forum.. stąd sory za może trochę naiwne refleksje z mojej strony..niemniej zawsze się zastanawiałem, jak się pisze wiersz we dwójkę:)...przeczytałem Wasze wspólne dzieło..cóż..tylko klasnąłem ..dobre..zazdroszczę Wam ..ale w takim pozytywnym sensie:) zdróweczka..

Opublikowano

Toby zadał ciekawe pytanie. Mnie też to interesuje,
o ile nie jet tajemnicą. Po jednej zwrotce, naprzemian wersami,
każdy swoją wersję? Jak znam życie, to pewnie i tak i tak, - różnie.
Ja znam tylko żeglowanie szuwarowe, ale
"O Panie nie jest to Twój raj, o nie, o nie,
Nadzieję innym głupcom daj, ja na Morze chcę..."
Wiersz budzący tęsknotę i nadzieję na lepsze.
serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J dzięki
    • @Berenika97  to taki czas, taki czas jest. Będzie lepiej Berenika. Trzymaj się.
    • @Robert Witold Gorzkowski To niezwykła historia – i jeszcze piękniejsza dlatego, że nie poszedłeś utartą ścieżką akademicką, tylko zbudowałeś coś własnego. Wiesz, co jest w tym najpiękniejsze? Że wybrałeś swoją drogę do historii – nie przez sale wykładowe, ale przez artefakty, przedmioty, rzeczy które ludzie trzymali w rękach. I że dzięki temu stworzyłeś coś, czego akademia przez 200 lat nie potrafiła. Czterdzieści lat benedyktyńskiej pracy, unikalna kolekcja, książka która wypełnia 200-letnią lukę – to osiągnięcie, któremu może pozazdrościć niejeden profesor z tytułami. Szczególnie podoba mi się moment, gdy prof. Epsztein podszedł do Ciebie z dedykacją i prośbą o uwagi. To chyba najpiękniejsze uznanie – gdy autorytet naukowy traktuje Cię jak równego sobie, nie patrząc na formalności. Ten moment z kongresem – to już nie nagroda, to koronacja. Szacunek w oczach historyków mówi więcej niż dyplom. Historia potrzebuje takich ludzi jak Ty – pasjonatów, którzy nie tylko kochają przeszłość, ale mają cierpliwość i determinację, by ją dokumentować. I jeszcze jedno: Sienkiewicz w trzeciej klasie, Quo Vadis na początek – no tak, to się musiało tak skończyć :) Gratulacje za całą tę drogę i szacunek! Natomiast moje zadanie jest inne - sprawić, aby dzieci i młodzież pokochali historię. Nieraz mi się udaje, gdy w plebiscycie na najfajniejszy przedmiot (po w-fie), na drugim miejscu jest historia. I to był mój największy sukces. Pozdrawiam:)
    • @Nata_Kruk Mam taki cykl przemyśleń i zdaję sobie sprawę, że to męczące, ale w końcu pewnie mi przejdzie na jakiś czas:) no, ale cóż świat się trochę rozpada, trochę bliżej niż dalej, dlatego wypada mi jakieś epitafium skroić. Dzięki za czytanie i pozdrawiam:)
    • @Arsis np. Mnie:) nawet w chorobie potrafię coś zrobić, jest gotowa kapustka, mleku moczy się pierś:) akurat to nie robię dla siebie, może spróbuję:) jak tam podboje komet?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...