Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Proszę pana, to z panem szczyty
były w dobrych rogach mapy, z panem
z lasu wychodziło się zawsze od południowej
strony. Tylko pan znajdował
ciągle odpowiedni do naszych obowiązków krzak.

***

Wiktorio, przybrana Lolito. Siedzę
w studni - dokładniejszy adres
po odwróceniu kartki. Przyleć
na końcu gęsiego klucza, otwórz mnie
znów. Pojedziemy w góry.

---------------------------

mówta, co chceta :P

wersja druga, zwersyfikaczona. dzięki, Tomku, za kopa ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:D! - to moja pierwsza reakcja.

Coś innego ( taka improwizowana, żartobliwa infantylność ) mi to pasi i to bardzo, jestem jakoś tak... pozytywnie zaskoczona, Rachel jesteś niesamowita.

Pozdrówki :)
kasia.
Opublikowano

hmmmm ;o)

pozytywnie, ale np. "przybrana Lolito" to nie fajne ;P
ładne są dobre rogi mapy (które to są dobre? południowe? :P)
i ładne "otwórz mnie znów".

z tym kluczem średnio kapuję ;P
ale kupuję =)

/co nie znaczy, że nie czytałam Twoich lepsiejszych ^^

zdrówka od żelki.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


cały czas mnie tutej wypominasz jakieś lepsiejsze :P

dzięki, żelko. 'przybrana Lolita' to jedna z kluczowych fraz, trochę chora, powiedziałabym, dlatego usunąć nie mogę, nawet, gdybym chciała :)

pozdrówki.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


fajnie, Teresko, cieszę się niezmiernie. jakoś nie wydaje mi się, żebym była niesamowita, ale 'mówta, co chceta' - ponoszę teraz konsekwencje i muszę siedzieć cicho :P

pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a tak to jest co? :P

ciekawie podzieliłeś na wersy - chociaż nie uważam tego za konieczne, mogłabym się pobawić. jeśli pozwolisz, skorzystam z części lub nawet całości sugestii.

pozdrawiam.
A tak, to nie jest takie wyraźne, bo się rozmywa poprzez długość wersów. Nie ma tych smaczków;) Jak "szczyty" "krzaki" na końcach wersów. Korzystaj dopóki żyję:P
Opublikowano

mi się najbardziej podobał jednak ...ten klucz..już siebie wyobraziłem jak frunę do ciepłych krajów, tak na trochę oczywiście, bo nie lubię dłuższych eskapad..sam na końcu gęsiego orszaku, taki nieprzystający do otoczenia ptasich kolegów, bez skrzydeł, nie kumający gęsich dialogów po trasie....wiesz co..fajnie że dałaś mi okazję przefrunąć w tym wierszu..zdrówka:)

Opublikowano

Dla mnie ta studnia wyjątkowo głęboka, jak czarna dziura.
Gdybym miała pochwalić utwór, powiedziałabym : jakie piękne szaty
ma ten król! Że jest nagi, też nie mogę powiedzieć.
Nie widzę, nie rozumiem, nie czuję.
Czasem człowiek tak ma. Tak, jest COŚ, co mnie nie zachwyciło,
ale jak inni to widzą i czują, to widocznie JEST, tylko ja jakoś nie taka.
Wybacz Rachel, czytam wszystko co napiszesz,
widać warto!
Serdeczności
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Babo, słuchaj. skoro Ty TEGO nie zauważyłaś, to najwidoczniej TEGO nie ma ;)) choćby i dla Ciebie, ale kłaniając się Pratchettowi - tylko to, co widzisz, istnieje.

nie chwal mnie nigdy, jeśli Ci się nie podoba. jestem wdzięczna za krytykę, naprawdę. dziękuję, że mnie czytasz, to dla mnie wielki komplement - sam fakt zasiadania przed którymś z moich potworów (to nie jest sztuczna skromność) to pozytyw.

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ano, zawiła. przez rzeki, lasy, oceany i jeszcze własne słabości, na samym końcu klucza. trudne, ale czegóż nie robi się dla miłości?

oczywiście, że ciepłoniaście :)

no jasne:) i już obraz się poszerzył tym ludkom z alaski do egiptu,
(pewnie mają długie nogi :P)
można i tak jak przedstawiłaś, co można i jak daleko? jedno co się
mi nasunęło to: bezgraniczność
:)no to myk

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...