Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 59
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Wiesz co Mesa, zastanawiałem się co się stało w tym wierszu. Doszedłem do kilku wniosków, które może sie przydadzą... Zastanawiałęm się, dlaczego powiedziałeś, że są to jakies tam "zlepki", "dupki", etc. Wiesz, wyobraziłęm sobie, że jest to Twoja szczera wypowiedź i założyłem, że ejst to Twój świadomy zabieg. Potem zaczałem zastanawiać się, co przedsięwziąłeś, aby zrealizować to założenie. Doszedłem do wniosku, że:
a) pozbyłeś się interpunkcji
b) zadbałęś (to róznie mozńa wymówić) o spójność logiczną "przerzutni", co zaowocowało ingerencją w semiotykę, obecnościa neologicznych wyrazów, powyginało gramatykę i frazeologię wyrazów.
c) a co za tym idzie grzebałeś mocno w inwersji zdaniowej, żeby utrzymać spójnośc logiczną.

Teraz postaram się napisać, co się stało. Nie miałbym nic przeciwko gdyby zaniedbać interpunkcję, W celu zyskania sensownych zdań wystarczy wzmocnić miarę metryczną wiersza, zadbać o wyraźniejsza tonikę i trzymać się dierezy. Przyglądając się Twojemu wczesniejszemu pisaniu zauwazyłem, że korzystasz z wzroców formy, ale działaja w obrębie raczej długości wersów, niż miary tonicznej. Mnóstwo u Ciebie sylabotoników, wierszy sylabicznych o zachowanym podziale interpunkcyjnym, który (na marginesie porządku logicznego) zapewnia przekaz, czyli zgodnośc akcentu logicznego z akcentami zdaniowymi. Są w Twoich wierszach niewielkie odstępstwa od tej normy, ale wszyskto naprawia interpunkcja, która zdaje się pełnić w tych "wierszowanych" formach jednostkę nadrzędną. Itak spotkałem kilka form amfibrachucznych, w większości parę trochei, które pomimo obecności dierezy i katalezy normowane sa przez włąsnie interpunkcję.

Po zdjęciu intepunckji z wypowiedzi akcentacja ma tendencję do enklitycznych lub proklitycznych zestojów wyrazowych. Obecność sporej liczby przerzutni, ciętych zdań, połamanych metafor (bo nieukrywajmy Twoja poezja jest poezją niedomówień, rzuconych, można napisac i porzuconych niekiedy myśli) sprawia, że wyrazy zaczynają poprostu "żyć własnym życiem", własnym prawem tonicznym i zatracają pierwotne znaczenia.

To może przynieść sporo ciekawych rzeczy; jak np: "wykrajanie" figuruje w zdaniu jako "pozbawienie", wydziedziczenia, ale i "odkrojenie". Jest kilka łądnychzastosowań takiego zabiegu, ale wobec założenia musze powiedzieć , że sa one wynikiem owego zdjęcia interpunckji, dziwnej konsekwencji utrzymania formy sylabicznej.

Idźmy dalej, pozbyleś się podziału, zagubiła się tak wazna w Twojej poezji średniówka ( dierezy zniknęly) dając miejsce nieskrępowanej fonetycznie plątaninie słów i znaczeń. Czy to wiersz? Czy to jest konkretna uzasadniona wypowiedź na jakikolwiek temat, czy może eksperyment? Miejmy tego świadomość.

Opublikowano

O, kurczę, własnie po meczu ligi mistrzów Chelsea - Bordeaux, i po kilku browarkach, jakoś lepiej mi się ten wiersz przeczytał, że nawet miałem wrażenie, że łapię, o co chodzi. Nie jestem jednak pewien co będzie jutro... :)))
Pozdro, Messa, - Piast Daje wirtualnego głosa "ZA" .

Opublikowano

1. co to za miasto? Do czego służy?

To Przasnysz jaki pamiętam sprzed lat,
miasteczko gdzie zwyczaje tzw. prowincji były w pełni zachowane
nikt jakoś nie dostrzegał ich z zupełnie innej strony
odhamiony but - to świecący but
chodnik - świadczy o randze, że jest już chodnik
w końcu Ci z większych miast mieli go od zawsze
jako małolat bawiłem się powiedzmy w pół asfaltu, drogi żwirowej i piachu
i wyszorowanych głazów
i jakoś dziwnie dziś mi się idzie tą drogą gdzie niegdyś kocie łby a dziś asfalt
ściśnięty krawężnikami ..., tu był sklep z lodami, była wata cukrowa, widzisz
nie da rady wszystkiego opisać, było blisko do rzeki, mojej fontanny
zanurzonej w myśli pobliskich wierzb, był jarmark, taki koński - bez samochodów,
pełen kramów (szmacianych namiotów), była naftalina, którą krew jasna
okrążała, to są wspomnienia - zamykam oczy i widzę

a do czego służy te miasto nie wiem, nie rozumiem pytania, może chodziło o to
do czego posłużyło napisanie tego wiersza?

do ciętych skrawków wspomnień, łatania pamięci

2. powiedz mi gdzie to napsiałeś? jeśli oczywiście możesz

nie wiem, napewno w lato'2008, może po kolejnych odwiedzinach u rodziców,
gdzieś pomiędzy chwilami na jednym wydechu

3. czepianie się interpunkcji - tak zdjąłem ją, bez przecinków i kropek
obraz wydawał mi się bardzo czytelny, sory, że bierzesz to za złe,
chciałem ułatwić

dupka a mętlik,
dupka w tym miasteczku oznaczało tyle co przylepka z chlepa
mętlik to już zupełnie inna sprawa

4. no piękne masz te skojarzenia z Arabelą, też coś tam oglądałem, ale pajda to nie pies

5. A może to miasto wirtualne, "miasto mobilne", taki "krajobraz logiczny"?
Jak u Herberta w "mysli chodzą po głowie"? Daltego zjadam tę pajdę i inne
psie "pozy"? KArmię się nimi, karmi mnie nimi Autor? Hę?
Myślę, że już nic tu nie dopowiem, a Herberta nie cierpię

zobacz co napisał Adam:
może chodzi o "zwykłą niedzielę" w "zwykłym miasteczku"
"wykrojoną" ze "zwykłego czasu"?

6. Dzie Wuszko - myślę, że wiersz ten musiałem napisać, a zerkanie wgłąb to sprawa odbiorcy,
nagryzmoliłem, cóz, widzieliście kiedy dzieciaka, aby składnie się bawił?
składnie znaczy,że przewiduje swoje ruchy, taki obraz dziecięcy mi utkwił,
przelałem go będąc dorosłym osobnikiem

7. co do ostatniej wypowiedzi Darka, zastanawia mnie użycie "wykraja" - juz mi wypomniana,
że powinno być po polsku - "wykrawa", ale czy jako dziecko ja to wiedziałem?
choć o świątyni mola już ktoś w okolicy mej szeptał, może to był mój tata,
nie pamiętam,
Do tej ostatniej wypowiedzi - jutro Darku, czas, czas, sSSSsacz!

MN

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie, mój ogląd nie jest wspólny, Sosnen. ten, o którym mówię jest mój:)

nie znam się też na przypowiastkach, ale skoro latasz i strząsasz te koty, to cóż ja mam Ci powiedzieć,? no brawo! ;P
jeśli zaś chodzi o uznanie wierszy za dobre, czy złe, to cóż ja mam Ci powiedzieć i na to? odpowiem Ci wschodnim koanem - może spróbuj klasnąć jedną ręką?
:)

trudna sprawa z przysłowiami, szczególnie tymi skośnymi
często ogłupiają białego do niczego
MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzie Wuszko, co ja na to, spoks, myślę, że zainteresowanie przerosło
moje jakiekolwiek oczekiwania, wiem, że te miasteczko nie wróci, choćby
je obtańcowywać na ofiranym ogniem, ciąć kurcze i wróżyć z krwi, nie,
ale takie to było moje zewnętrzne zapatrzenie w miejsce gdzie się urodziłem,
tyle
MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Piaście, Ty powinieneś wiedzieć coś o tym dawnym obrazie
dzięki za "ZA" wirtualne
MN

I coś wiem, Messalinie, ale ty to zrobiłeś w iście poetyckim, a w dodatku messowym stylu, jednak innym, niż zwykle. Zastanawiam sie tylko, po co wtrąciłeś na sam początek ten pepićkowy akcent, przecież bez niego wiersz mówiłby o tym samym. A tak, sprawa się zagmatwała i Darek, słusznie zresztą, choć nieświadomie, wpadł do nie tej studni. Rozpoczęła się rozprawa o frazeologii zwiazków, składniach obcych (choć ościennych) państw, mocowanie z lingwistyką i archaicznymi formami, a ja dorzuciłem przerzutnie...
Z tego wszystkiego mentlik-pentlik się zapętlał i dlatego postanowiłes wkroczyć na arenę, coby kawę na ławę wyłożyć.
Owszem, dyskusja na temat wiersza zawsze jest wskazana, tylko że do czasu twojego wyjaśnienia wiersz był trudny do rozszyfrowania, choć przecież kazdy coś wychwytywał i ten węzeł powoli rozplątywał się i robił sie prosty jak metr sznurka w kieszeni.

Każdy ma skojarzenia z dzieciństwa i są, i będą całe życie takie sytuacje, które kojarzą sie z dawnymi, młodzieńczymi i dziecięcymi latami:
- zapach palonych ognisk jesienią, stara topola przy drodze do szkoły, koń siwek, który omal na mnie nie wlazł, sposób sadzenia roślin w ogródku, zeby sie przyjeły, wesołe miasteczko z rakietą (dla siłaczy) i strzelajacym korkiem na czubku, korkowce, których już nie uwidzi, drewniana komórka, która teraz jakaś mała się zrobiła, a tyle skarbów chowała w sobie...

I to se ne wrati - żeby tak po twojemu zawadzić.

Ale muszę powiedzieć, że te wspomniane przeze mnie browarki, pomogły w deszyfracji i od tamtej pory inaczej czytałem ten wiersz. Dobrze, że nie było interpunkcji, ona by tu chyba przeszkadzała.

Pozdrawiam, już prawie przygotowany do wyjazdu do Ziemi Świetej i stamtąd, choć jeszcze zaocznie, to niedługo, za kilkanaście godzin, rzeczywiscie pomacham ręką z góry Synaj i Tabor.
Polecę Was w modlitwie w tych świętych miejscach, coby natchnienia szły szeroką rzeką.

p.s. A póki co spojrzyj na siódmy wers, na "popołudniu" i przy okazji wstaw tam spację.

Piast
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Piaście, Ty powinieneś wiedzieć coś o tym dawnym obrazie
dzięki za "ZA" wirtualne
MN

I coś wiem, Messalinie, ale ty to zrobiłeś w iście poetyckim, a w dodatku messowym stylu, jednak innym, niż zwykle. Zastanawiam sie tylko, po co wtrąciłeś na sam początek ten pepićkowy akcent, przecież bez niego wiersz mówiłby o tym samym. A tak, sprawa się zagmatwała i Darek, słusznie zresztą, choć nieświadomie, wpadł do nie tej studni. Rozpoczęła się rozprawa o frazeologii zwiazków, składniach obcych (choć ościennych) państw, mocowanie z lingwistyką i archaicznymi formami, a ja dorzuciłem przerzutnie...
Z tego wszystkiego mentlik-pentlik się zapętlał i dlatego postanowiłes wkroczyć na arenę, coby kawę na ławę wyłożyć.
Owszem, dyskusja na temat wiersza zawsze jest wskazana, tylko że do czasu twojego wyjaśnienia wiersz był trudny do rozszyfrowania, choć przecież kazdy coś wychwytywał i ten węzeł powoli rozplątywał się i robił sie prosty jak metr sznurka w kieszeni.

Każdy ma skojarzenia z dzieciństwa i są, i będą całe życie takie sytuacje, które kojarzą sie z dawnymi, młodzieńczymi i dziecięcymi latami:
- zapach palonych ognisk jesienią, stara topola przy drodze do szkoły, koń siwek, który omal na mnie nie wlazł, sposób sadzenia roślin w ogródku, zeby sie przyjeły, wesołe miasteczko z rakietą (dla siłaczy) i strzelajacym korkiem na czubku, korkowce, których już nie uwidzi, drewniana komórka, która teraz jakaś mała się zrobiła, a tyle skarbów chowała w sobie...

I to se ne wrati - żeby tak po twojemu zawadzić.

Ale muszę powiedzieć, że te wspomniane przeze mnie browarki, pomogły w deszyfracji i od tamtej pory inaczej czytałem ten wiersz. Dobrze, że nie było interpunkcji, ona by tu chyba przeszkadzała.

Pozdrawiam, już prawie przygotowany do wyjazdu do Ziemi Świetej i stamtąd, choć jeszcze zaocznie, to niedługo, za kilkanaście godzin, rzeczywiscie pomacham ręką z góry Synaj i Tabor.
Polecę Was w modlitwie w tych świętych miejscach, coby natchnienia szły szeroką rzeką.

p.s. A póki co spojrzyj na siódmy wers, na "popołudniu" i przy okazji wstaw tam spację.

Piast


super wyjazd! być w takich miejscach, już Ci macham
idąc Twoim pismem, dość często rozdrabnianie na frazeologię
gmatwa, obraz staje się nieczytelny, jeszcze jestem w trakcie
odpisywania Darkowi, mimo wszystko, staram się sam
nie włazić do "czyjegoś domu i pytać a jakiej farby użyłeś,
w którą stronę malowałeś" - to są tylko domysły,
natomiast chwytam cały obraz, całość, potem jakieś poprawki,
w zasadzie sugestie, ale wiadomo, każdy patrzy swym krzywym
zwierciadłem, różnie są odbierane moje wypowiedzi pod wierszami,

co do popołudnia, to chyba nie zmienię
bo takie wyrażenie w jężyku polskim jest
MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



kiedyś mieliśmy chyba z dwóch królów co i na tronie czeskim siedzieli, nie licząc Chrobrego

wpis przed cóż, myślałem, że nie bedzie estrady, sorka, że złą trasę obrałeś, niedziela-
sielskość - dzieciństwo, poniedziałek natomiast to już nie dzieciństwo, może się mylę,
bo dla niektórych niedziela czy czwartek to ten sam dzień, dzięki za wejrzenie
MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dobrze, Messa, że napisałeś chyba nie zmienię, bo i ja sądzę, że trzeba zmienić.
Istnieje słowo popołudnie, a jakże, ale u Ciebie wynika z kontekstu, że jest po południu, tak jak po nocy, po dniu. Zerknij jeszcze raz.
pozdrawiam serdecznie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dobrze, Messa, że napisałeś chyba nie zmienię, bo i ja sądzę, że trzeba zmienić.
Istnieje słowo popołudnie, a jakże, ale u Ciebie wynika z kontekstu, że jest po południu, tak jak po nocy, po dniu. Zerknij jeszcze raz.
pozdrawiam serdecznie :)

budziet
zmieniłem
MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kto chce kochać poczeka  Z uniesionymi rękami    Śpiewając te kilka słów:   "Boże daj mi jeszcze dzisiaj  Trochę pięknej miłości"   Niech zapuka do moich drzwi  Przywitam ją z otwartymi ramionami    Jeszcze tego wieczoru...
    • @Berenika97 Bo musi się słuchać, oglądać i klikać - z tego leci kasa, Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Super solo na gitarze i saksofonie    
    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...