Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nalewałem sobie wody...

Karol Jachymek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Karol Jachymek

Karol Jachymek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nalewałem sobie wody do wanny,
bo prysznica to ja nie lubię,
lepiej sobie tak w cieple posiedzieć.

I naszła mnie tak myśl,
jak to potrafią nachodzić,
kiedy się myjesz lub co innego.

To zdarzyło się tak nagle,
że gąbka wypadła mi z ręki,
a ja tego nawet nie zauważyłem.

I taki zamyślony
mydliłem się dalej
pustą ręką- aż wstyd.

Karol Jachymek

Karol Jachymek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Oj tam :P!!! Gdy uczyłem się pisać bezwzrokowo, jakoś też udało mi się zapomnieć o istnieniu tych wszystkich "eł", "eś"...
Zorientowałem się dopiero trochę później, że chyba udało mi się pominąć dosyć ważny, bądź jak kto woli istotny, szczegół ;)!!!
Pozdrawiam
Karol Jachymek
p.s.
Czy zauważyli Państwo me poświęcenie i używanie w tym komentarzu owych :P ???
A teraz- może zróbmy tak, jeżeli ktoś byłby naprawdę zainteresowany specyfiką mojej twórczości, proszę o kontakt, na pewno coś jeszcze zaprezentuję, bo jakoś też coś zaczynam czuć, że te moje utwory tak, powiem skromnie, odbiegają od powszechnie tu panujących.
Mój adres [email protected]
i jeszcze raz
Pozdrawiam

Witold_Adam_Rosołowski

Witold_Adam_Rosołowski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Karolu - wydaje mi się, że narcyz stoi na parapecie Twojego okna - spija soki Twych myśli - a każda zaradność w sobie podmokła
odurza drętwym zapachem - więc pryskaj w kwiat nadzieją
może się jego losy czyms tam odmienią

bez bałochwalstwa i mydlenia z wiersza Twego - kolego

serdeczne pozdrówko W_A_R

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      Poeci – wierszokleci

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      W koszu świat się mieści - myśleliście, że śmieci !
    • Maciek.J
      Psalm dla rżniętych

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Marek.zak1 Marku, to nie tak... w naszym pięknym kraju jest teraz jeszcze większa bieda niż materialna. Bieda moralna. wchłaniamy jak gąbka wodę wartości,które zawsze nam były obce aby dogonić Zachód. Ale w czym jesteśmy gorsi ? że nie mamy związków partnerskich i legalizacji aborcji na życzenie? Lewandowski jest nielubiany nie za to,że strzela bramki za granicą a za to,że nic wielkiego nie zrobił dla polskiej naszej reprezentacji. Jako kapitan zawiódł na całej linii. Odmawia gry w ważnych meczach Polski bo jest zmęczony a przecież jego koledzy też grają za granicą i też mogą być zmęczeni ale grają...W naszym kraju jest wiele do zrobienia i nie do naprawienia metodami tego rządu, który burzy to co poprzednia władza zrobiła przez 8 lat.Bo rewitalizacja to nie burzenie tylko ratowanie dobra. Reanimacja to nie dobijanie pacjenta. Mimo wszystko pozdrawiam ciebie serdecznie @Migrena bardzo dobry wiersz, porusza trudny ale aktualny temat. nie bójmy się pisać jak jest naprawdę bo ukrywając fakty stoimy po stronie tych, którzy je przeinaczają wyłącznie na własny użytek.
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      Wróciłem. Nie jak człowiek jak język ognia wracający do żrenicy popiołu. Nie do miejsca, do ciebie, do skóry, która mówi moim dłoniom, jak rzeźbić ciszę w temperaturze krwi. Byłem tam, gdzie tlen ma smak piasku, gdzie wiatr uczy języka rozpadu, a noc trzyma za gardło i nie puszcza. W górach, gdzie człowiek oddycha szczelinami płuc, a gwiazdy są jak porzucone oczy co widzą wszystko, nie pokazując nic. Ale wróciłem. Na kolanach snu, do ciebie, do wnętrza twojego zapachu, który przesiąkł mi w paznokcie i nie chce odejść nawet w ogniu. Twoje spojrzenie rozkłada mnie na części, na mięsień po tęsknocie, na kość po dotyku. To nie wzrok, to skalpel, którym rozcinaz przestrzeń miedzy naszymi ciałami. Nie chodzę już unoszę się, bo grawitacja twojej obecności to język bez słów. Każdy mój krok to ułamek ciebie naciągnięty na stawy. Nawet milcenie między nami jest wilgotne jakby ktoś wyjął głos z gardła i zanurzył go w tobie. Oddycham tobą. Nie jak powietrzem jak modlitwą kradzioną podczas wstrząsa. Każdy twój oddech to żyła, którą moje ciało próbuje odnaleźć językiem. Gdy mówię, słowa mają twoją temperaturę. Gdy milczę, to tylko dlatego, że chcę, by cisza stała się kolejnym narządem między nami. Nie potrzebuję twoich słów potrzebuję twoich nerwów. Chcę mówić przez twoje pory, chcę zapamiętać cię od wewnątrz, tak jak lustro pamięta twarz nawet po stłuczeniu. Kocham cię jak rana kocha palec, który w nią wchodzi, żeby sprawdzić, czy boli. Nie z czułości z konieczności trwania. Nie proś mnie, żebym się zatrzymał. Zrobiłem z twojej obecności dom, z twojej skóry  instrument. na którym nie da się zagrać bez krzyku. Nie musisz mnie kochać. Wystarczy, że przy mnie oddychasz ciepłem po burzy. A ja będę kochał cię tak długo, jak długo świat nie nauczy się mojego imienia bez twojego oddechu.  
    • Roma
      niewiersz

      Przez Roma · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka mam nadzieję, że dobrze się spało :) w tym wierszu już nie będę nic zmieniać, ale na pewno przyda mi się to na przyszłość, bo szukam właśnie takich rymów, które współgrają, ale nie brzmią prawie tak samo. A mi bardzo trudno takie znaleźć, także dzięki za ściągę :)  
    • MIROSŁAW C.
      nie ma ludzi starych

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Święte słowa :) Pozdrawiam. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...