Pani jesień i pani zima

[Malowany Dzbanek]

Poranek we mgle jak mucha w pajęczynie
Tańczące nimfy jak liście z drzew spadające
Rusałki wodne pokazują wyczyn po wyczynie
Można dojrzeć też duszki leśne się miotające

Tak jesień poczyna kolejne u nas bytowanie
Powoli paletę kolorów upuszczając na ziemię
Pięknych liści i elfów w powietrzu wirowanie
I magia ze smutkiem idą ramię w ramię

I teraz znowu trzy niedługie miesiące lecą
Nadejdzie srogi pan mróz i sroga pani zima
I już następny rok z rokiem do śmietnika wlecą
I nim się obejrzysz już nowego roku nima

[bogdan piatek]

Miło,że ktoś jeszcze pisze do rymu.Coś jest w tym wierszu i w jesieni.Magia i może nie smutek,ale leciutka melancholia,która ma swój urok.Pozdrawiam.

[Mikoaj Brewka]

Bardzo ładnie oby tak dalej :))