Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Najważniejsze, że rano ucieknę
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


i roztopię się. Rozwieję.
Tylko echo oszaleje:

wracaj... wraaacaj...

Lecz ja będę już daleko
w snach zielonych pod powieką.
A ja będę już cierpieniem
cienia swego będę cieniem

wracaj... wraaaa-caaaj...


Płonąc w ogniskach będę myślał
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


jak mam wskrzesić cię wierszami?
Jakim śpiewem? Obrazami?
Już nie starcza bycie cieniem,
być cierpienia mam cierpieniem?
Echu wołać mnie nie warto:

wracaj... wraaacaj...... wraaa-caaaj...?


A może podejdę do tej dziewczyny nad brzegiem i...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Tu mam rację. Z tym się zgodzę!
Będę czaplą... jestem. Brodzę!
Już częstuję szczupakami,
już wachluję ją skrzydłami.
Ona patrzy, łza jej spływa,
potem mówi:

czaplo siwa!

Unieś mnie w wysokie nieba,
w rzeki słońca, gwiezdne łąki.
W zapach pieczonego chleba,
w najbarwniejszej tęczy pąki.


Hmm... poza tym czy wrócę?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pewnie już zostanę w niebie.
Kiedy spojrzysz w noc sierpniową,
mrugnę gwiazdą raz do ciebie.

To ja będę - daję słowo!
Opublikowano
czaplo siwa!

Unieś mnie w wysokie nieba,
w rzeki słońca, gwiezdne łąki.
W zapach pieczonego chleba,
w najbarwniejszej tęczy pąki.


Hmm... poza tym czy wrócę?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pewnie już zostanę w niebie.
Kiedy spojrzysz w noc sierpniową,
mrugnę gwiazdą raz do ciebie.

To ja będę - daję słowo!


O, Boskie! Jakie to boskie!!
Bez pytania zabieram, aby się ogrzewać w białe noce...
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tylko nie zapomnij o białym misiu :))

h ttp://pl.youtube.com/watch?v=Wo4JG1YWD4I

dziewczyna pamięta o nieszczęśliwym białym misiu...taki biedny...jakże go nie przytulić?
:)))))))))))))
pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sierpniowa noc jest pełna mrugących gwiazd. Dziś wszystkie po lewej stronie są Twoje :)

no proszę;)...na dobranoc tyle mrugających gwiazd:)...pewnie jedna spełni moje życzenie...ta spadająca oczywiscie;)...milych snów:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • cudowny świat  a my my  nie wszyscy aniołami   niestety    uwiera wolna wola niewolnicy …   11.2025 andrew   
    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...