Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Są dziś takie ciche
a chcą krzyczeć
ze wszystkich sił.
One znów przegrywają.
Zielonoprzejrzyste
pod czarnym wachlarzem.
W jednej chwili
ulegają porywczej rzece
słonych zawahań.
Zieleń szarzeje.
Zieleń smutnieje.
Zatopiony blask
w zimnej fali.
Raz na zawsze
oddane marzenia…
A one choć słabsze
będą walczyć
o nowe spojrzenie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chciałabym napisać coś pozytywnego, są chęci, ale temat nijaki, nie potrafię tu się odnaleźć w formie jakiś przemyśleń - brak metafor i nieuzasadnione powtórzenia, brak konsekwencji wielkich i interpunkcji( mam podobne słabości, trzeba sie pilnować ) niestety, chyba nie do uratowania - proszę się nie zniechęcać

pozdrawiam
kasia
Opublikowano

do ratowania, moim zdaniem:

zielonoprzejrzyste
pod wachlarzem czarnym

w jednej chwili

ulegają porywczemu nurtowi
zawahań słonych

zieleń szarzeje
zieleń smutnieje
zatopiony blask
w zimnej fali raz

na zawsze oddane

marzenia a one choć słabsze
walczą o nowe spojrzenie


coś tam pokombinuj z tym i będzie okej,
bo tak ciachnęłam trochu tylko, ciepłoniaście

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych paru wejrzeń w serce. Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych kilku ciężkich westchnień.   Nic mnie z tobą nie dzieliło oprócz zasad, wątpliwości. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz milczącej bezsilności.   Nic mnie z tobą nie łączyło oprócz nocy nieprzespanych. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz nadziei zapomnianych.   Gdzieś na krańcach dzikich marzeń co zrodziły się z nicości, powstał promień i połączył barwne dusze bez przyszłości.   I rozdzielił grom natychmiast to co jeszcze nie istniało, choć nie przyszła żadna klęska nic z wygranej nie zostało.   Nic nas z sobą nie łączyło-  tak powiedzą zimni ludzie ale drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie.    Nic nas nie łączy nic nas nie dzieli prócz tej deszczowo łzawej niedzieli oprócz aniołów  strzegących tego  co mamy w duszach  drogocennego i w dzien i w nocy serce ból mieli.   Nic nas nie łączy. Nic nas nie dzieli.      
    • @Nata_Kruk Dziękuję  Już także nie lubię. Zmieniłem    Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Wiersz skłaniający do refleksji nad tym, jak ważne są miłość, bezpieczeństwo i bliskość w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki i zdolności do marzeń. Ładnie napisane. Pozdrawiam
    • Dzisiaj późne śniadanie, czekała robota z gruzem w domu, to na lunch poszłam w ciuszkach roboczych:) przepyszny w Charlotte:) całą wodę wypiłam po oparach z gruzu:) najgorsza robota zrobiona:) pewnie dużo przede mną:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Kwiatuszek @Łukasz Wiesław Jasiński Dziękuję i również pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...