Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 43
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To nie jest wiersz, tylko walc choć ani słowa w nim o tym.
Tak jak tańcząc ze sobą, para nie mówi do siebie o tym, że właśnie tańczy tylko... tańczy :)
To może ich jeszcze przedstawię:

_^_/_^_/_^_/_^_ Ona (rym żeński)
_^_/_^_/_^_/_^ On (rym męski)


Pozdrawiam ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niekoniecznie. Zależy to tylko od tego, gdzie i co jeszcze się czyta :)
Czasem już kilkadziesiąt lat temu wyglądała nawet nowocześniej:


Ballada czarnoksiężnika

Ziarno siemienia, maku i łubinu
skóra jaszczurki, ucho nietoperza,
serce piskorza i wnętrzności sowy
przez moich przodków zbierane tajemnie
leżą przede mną. A we mnie jak w ziarnie,
jaszczurce, rybie, nietoperzu, ptaku
(bom też pokraczny mego rodu stwór)
rodzi się światło, abym mógł dać znak.

Wtedy bym przeszedł - albowiem są ściany
roślinne, wodne, ptasie i zwierzęce -
jaszczurką, rybą, nietoperzem, ptakiem,
a nade wszystko ziarnem jarzeniowym
tam, skąd przodkowie moi jak łuczywo
świecą zatknięci w wydrążoną rzepę.


Tadeusz Nowak
Warszawa 1962
Opublikowano

To może, skoro masz same pochwały i właściwie nikt nie napisał wiele więcej,
pokażę na przykładach co uwiera mnie w tym wierszu.

w starym albumie między kartkami
ciszej niż cicho słychać jak płyną
nad pięknym modrym nuty dalekie

Wers „w zawiasach czasu zamkniętych wiekiem” jest bardzo słaby,
nic nie dodaje do pierwszego. Jak widać zresztą, bez niego strofka ma się całkiem dobrze,
bez ujmy dla przekazu.
Zatem – do wymiany, tak żeby wniósł coś jeszcze poza powtórzeniem.

Ostatni wers też nie najlepszy, bo oparty na walcu Straussa, więc kto wie, czy
kiedyś nie trzeba będzie tłumaczyć w przypisie o co chodzi z tym „pięknym modrym”?
A to źle dla przekazu.

w kruchych witrażach galerie wspomnień

„Kruche” do wymiany – witraże wiadomo, że są delikatne. Jakby napisać:
kwaśna cytryna, słodki cukier.

poprzyklejanych chwil ornamenty

Ten wers znów powtarza to co w pierwszym. skoro już były „galerie wspomnień”,
po co za chwilę dodawać „chwil ornamenty”?

zmarszczką upływu nietknięte jedną

Zmarszczka upływu – jakoś gryzie się z pięknem tego wiersza. Upływ brzmi
zupełnie jak upławy, w każdym razie niezgrabnie się to razem czyta. Upływ do wymiany.
Dalej nie galopuję") Bardzo pochwalę tylko jeszcze:

dotykam rzęsą sensów istnienia

i... zganię łopatologiczne tłumaczenie dlaczego:

których naprawdę nie wiedzieć czemu
akurat tutaj nikt nie pozmieniał



Choćby też dlatego, że "których naprawdę" – straaaasznie potoczne,
"akurat tutaj" - równie dosadne (w poezji buduje się to obrazami)
a „nikt” odwołuje się nagle nie wiadomo do czego?
Raczej: nic nie pozmieniało.

Tyle w skrócie, bo chyba chcesz wiedzieć na co w przyszłości zwrócić uwagę?
A w Twoim przypadku - warto!

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niekoniecznie. Zależy to tylko od tego, gdzie i co jeszcze się czyta :)
Czasem już kilkadziesiąt lat temu wyglądała nawet nowocześniej:


Ballada czarnoksiężnika

Ziarno siemienia, maku i łubinu
skóra jaszczurki, ucho nietoperza,
serce piskorza i wnętrzności sowy
przez moich przodków zbierane tajemnie
leżą przede mną. A we mnie jak w ziarnie,
jaszczurce, rybie, nietoperzu, ptaku
(bom też pokraczny mego rodu stwór)
rodzi się światło, abym mógł dać znak.

Wtedy bym przeszedł - albowiem są ściany
roślinne, wodne, ptasie i zwierzęce -
jaszczurką, rybą, nietoperzem, ptakiem,
a nade wszystko ziarnem jarzeniowym
tam, skąd przodkowie moi jak łuczywo
świecą zatknięci w wydrążoną rzepę.


Tadeusz Nowak
Warszawa 1962

A czy ja wracam do lat 60 -tych? Więcej - mogę wygrzebać z 50 liryków z tego roku i też je powklejać jako wzorcowe. Pytanie, co się czyta, co się podoba, też jest niekoniecznie na miejscu, aczkolwiek można o tym pomówić na forum dyskusyjnym, bo czemu nie?
Pozostaje ew. rozpiska na temat - dlaczego tak a nie inaczej, ale mi się nie chce i to nie dlatego, że nie warto,ale mam wrażenie, że wszelkie możliwe kataklizmy uparły się, żeby mi spaść na łeb :)
Ale doceniam Twoją pracę krytyczną i wcale nie zamierzam tutaj się szarpać. Jedyną osobą, która odpowiada za mój plus jestem ja :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ nie mam zastrzeżeń do plusa. W końcu co mamy docenić, jeśli nie czyjąś pracę
włożoną w warsztat i poetycką wrażliwość? Raczej chodziło mi o takie trochę niższe
potraktowanie przy okazji tego, co już zostało napisane wiele lat wcześniej.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ nie mam zastrzeżeń do plusa. W końcu co mamy docenić, jeśli nie czyjąś pracę
włożoną w warsztat i poetycką wrażliwość? Raczej chodziło mi o takie trochę niższe
potraktowanie przy okazji tego, co już zostało napisane wiele lat wcześniej.

Pozdrawiam.

A ja z innej beczki - czasem mam wrażenie, że kilka epok temu ludzie mieli więcej czasu na myślenie, układanie, przeżywanie... Teraz to walka o byt - praca, szybkość, potem trzeba odpocząć, nie ma kiedy, druga praca, zmiany nocne, molochy hipermarkety, cuda cudeńka i w ten sposób traci się czas, a co za tym idzie, dobrą dyskusje. A czemu to piszę - bo widzę po sobie,że jak mam sklecić kilka fachowych zdań to wolę już nie pisać nic.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Szkoda tylko, że nie potrafi się 'boskiemu' przypodobać pisaniem, buuu :)
Nieprawda! A co napisałem kilka dni przed tym wierszem? O:
"Poczytałem ukradkiem trochę Twoich wierszy i przyznam, że jestem pod wrażeniem."
Oto link z datą na dowód :)

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=77267
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Szkoda tylko, że nie potrafi się 'boskiemu' przypodobać pisaniem, buuu :)
Nieprawda! A co napisałem kilka dni przed tym wierszem? O:
"Poczytałem ukradkiem trochę Twoich wierszy i przyznam, że jestem pod wrażeniem."
Oto link z datą na dowód :)

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=77267
'Boskie' jeśli sparafrazujesz, to znaczy, że się spodobało czy, że trzeba poprawić? :)

Kłopot w tym, że piszę wyłącznie rymem, a na rymowanie współcześni mają alergię.
Czasem aż się boję, że zaczną podobnych do mnie palić na stosach jak czarownice.
Chciałam wiedzieć czy podłożyłbyś ogień :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...