Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jest centaurem żeńskiej płci
jeźdźcem i koniem zarazem
drażniona sentymentalnie
poszukuje marzeń

ku gwiezdnym konstelacjom
gdzie biały wypalił się karzeł
zrzucając wierzchne okrycie
pędzi koń jeździec zarazem

tam świat zamknięty pod brodę
człowiek człowiekiem zraniony
materię stygnącą w piersiach
ożywi jeździec szalony?

zamek z szelestu serc naszych
ukryty wśród najtwardszych skał
przechodząc w dalsze jaskinie
broni dostępu do marzeń

dla koniajeźdźca zarazem
czas- spóźniony jest zgubny
wyciągając sierść z ogona
robi poduszkę do trumny

Opublikowano

Po tytule wnioskuje, że przedmiotem wypowiedzi peela będzie osoba o dość żywiołowym podejściu do rzeczywistości Podmiot liryczny natomiast to obserwator i sprawozdawca Otóż relacjonuje on odbiorcy zjawiska dotyczące konkretnej postaci, jednakże dokonuje również analizy i oceny poczynań

Peel przedstawia bohatera lirycznego jako centaura, czyli pół - człowieka, pół - konia Zdaje się, że jest gwiazdozbiór Centaurus /pisałem o tym m in referat na nieszczęsną fizykę, której dla mnie już koniec praktycznie od początku maja :D/ W ogóle cały tekst zostaje utrzymany w dość konstelacyjnej, gwiezdnej tonacji Jakkolwiek - odbiorca dowiedzieć się może, iż opisywana osoba pragnie zmian /wnioskuje, że dojrzewa/, coraz bliżej jej do świata dorosłych Dowiaduje się jednak, że wcale weń nie jest przyjemnie, np: 'człowiek człowiekiem zraniony' Wszelkie objawy dobroci są ukrywane, emocji ludzie się wręcz wstydzą /'zamek z szelestu serc naszych ukryty w najtwardszej skale'/, jest mnóstwo przeciwności, który trzeba stawić czoło, aby osiągnąć swój cel, zrealizować marzenia

Podmiot liryczny jest także poniekąd mentorem, czy nauczycielem Daje on rady, przestrzega jak należy postępować i może spotkać ludzi, którzy nie podchodzą do życia w sposób racjonalny i zdystansowany

Dość rytmiczny i płynny tekst Rymy mnie nie zraziły Odbiór, jak przynajmniej mniemam, w porządku Tematyka i warsztat skłaniają mnie do zakupu wiersza Jak zwykle plastycznie :) Ode mnie plus :)

Pozdrawiam

Opublikowano
materię stygnącą w piersiach
ożywi jeździec szalony

zamek z szelestu serc naszych
ukryty w najtwardszej skale


Pozwoliłam sobie wyłuskać ten fragment.
Tylko "szaleńcy" zdobywają szczęście.
Tylko tacy potrafią spontanicznie "pogalopować"
za porywem serca. Być sobą to być wolnym.
Wolność goi rany, wyzwala z "najtrwalszej skały"
zamek marzeń i chroni od umierania za życia.
Pozwala we wszystkim zobaczyć piękno.

Stasiu, jak to zwykle ja...troszku szalona.
Podobasie.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Mister, ty jak zwykle potrafisz trafnie odebrać, nawet to co innym wydaje sie trudne,
mowa podświadomości jest niezwykle barwana i zakamufloana, a ty potrafisz ja rozebrać z szat i wydobyć na światło dzienne z metaforyki, piekną postać ,
uważam że będzie z ciebie pprzyzwoity, sumienny krytyk
bardzo misie widzisz w tej roli :):):)

tereso, nasz dusze jak ognie dwa..
do siebie podobne a inne,

Rachel, rozpiska nie potrzebna ważn e ze jesteś

Bernadetto, jakże sie cieszę
pozdrawiam wszyastkich was serdecznie , życzac wszystkeigo co najlepsze
:):)

Opublikowano

już wczoraj (a właściwie dzisiaj w nocy) czytałam Twój wiersz, ale musiałam mieć
więcej do niego dystansu.
"zamek z szelestu serc naszych
ukryty w najtwardszej skale
przechodząc w dalsze w jaskinie
broni dostępu do marzeń"

może:"wypełnia (przenika, napełnia) mrokiem jaskinie"
"napełnia strachem jaskinie", Ty zawsze wiesz co i jak!
Może to "cuś" malutkiego się przyda? Jeszcze troszeczką cuś, cuś w ostatniej,
ale na razie tyle. Jest b.ładnie i pomysłowo.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Stanko!

Moje marzenia błąkają się :))
więc biorę dla siebie te wersy;

zamek z szelestu serc naszych
ukryty wśród najtwardszych skał
przechodząc w dalsze jaskinie
broni dostępu do marzeń


PozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiadomo kraje skandynawskie są bogate i mają swój urok.
    • @huzarc wcale nie musi, jest dużo ludzi przezroczystych:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Faktycznie. Udzieliło mi się. Typowe dla mnie od dziecka.
    • @Rafael Marius na ten moment nie wiem, chyba wolę w Polskę, do dużego miasta. Takie miejsca piękne to są jeszcze nieodkryte. Nie jeżdżę tam gdzie masówka. Możesz wyjechać w egzotykę i zachować na malarię, wszystko jest przerysowane. Teraz w hotelach ograniczają ci wodę, energię, jedzenie może być kiepskiej jakości. Bardzo mi się podobało morze i plaża w Danii Bellevue, tam bym wróciła do białego piasku i pięknych, białych domków. Jedzenie w hotelu było przepyszne, nabiał, ryby, wędliny. 
    • Sam podcina sobie skrzydła, tępy anioł masochista Drugi dopala kiepa, popadając w nowy letarg Trzeci chyba znieść nie może, krzyczy, boże!, drze się w niebo głosy    "Omnis est pillula", Po czym gasi sobie światło Świat staje na głowie i traci równowagę  Ale zaraz przyjdą nowi - nie, jeszcze chwila  Pierw temu krew kołnierz ozdobi.   A cała ta reszta, masa w szarych bluzach  Volks populi, vox Dei - a nikt nic nie mówi  Toteż Bóg nie żyje, albo tonie w błocie W taki oto sposób, owce pasterza zjadły  A teraz zagubione, tworzą nowe prawdy    I ci wszyscy ludzie, niezrównanie równi Co niespokojnie drzemią  Pójdą równym tempem na spotkanie z ziemią    Pewne jedno - wszystko spadnie,  Tak świat nas dokurwił nieładnie, Widziałeś tupoleva jak zamieniał w popiół drzewa Bez odbioru, bez odbiorców, Jak te śmieszne sporne sprawy Stal, drzewa i rosnące podziały  Zaprawdę upadek wspaniały    Zresztą nic nie ma znaczenia,  w świecie ludzi bez cienia Patrz, za wami wszystkimi  Już go dawno nie ma Jak ma być jak wszelkie światło gaśnie? Zwłaszcza w oczach ludzi których trzeba tu najbardziej   Latarnie oświetlą tylko rozpalone stosy Spłoną na nich wszytkie nie zadarte nosy - Pokłosie postępu opłacone w duszach   Tak się nam maluje złota przyszłość  Tego świata, w rudawym kolorze płynącym po krzakach  Topielcem dryfującym w jeziorze  Coś być może jeszcze wprawne oko dostrzegłoby w niespokojnej toni, lecz Czas ucieka, więc uciekam i ja  Bez perspektyw, a przeszłość goni... Koniec historii
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...