Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiepsko się czuję klikając na punkty ujemne. Nie widzę też sensu klikania na plusy skoro wiersz jest taki sobie, dobry, fajny ale nie świetny. Nie jestem zawodowym krytykiem a jedynie wiem co mi się podoba, a co nie biorąc pod uwagę jasność przekazu i emocji. Sama też piszę z róznym skutkiem. A teraz do meritum sprawy.

OD TEGO MOMENTU NIE KLIKAM NA ŻADNE KULKI ;) BO NIE MAM WIEDZY MERYTORYCZNEJ BY Z UPRAWNIENIA DO KULEK KORZYSTAĆ ;P

Ufff... Co za ulga ;P

Pozdrawiam serdecznie i życie toczy się dalej ;)

P.S. Gdyby Ktoś chciał coś dorzucić na ten temat, to nie krempujcie się. To wszystko ;)

Opublikowano

solidaryzuję się z taką decyzją;
będę pod wierszem wyrażał swoje zdanie ale także rezygnuję z punktowania;
i nadal będę śnił o moderatorze-dyktatorze a nawet faszyście, który bez liczenia głosów wyrzuci ewidentne niedoróbki i literackie straszydła - i nie do "P" ale do działu Bez limitu;
amen
J.S

Opublikowano

jasne Jacku. o ile wygodniej jest zrzucić odpowiedzialność na moderatora-dyktatora. przecież naciśnięcie minusa przy ewidentnym gniocie to taki trud. teraz większość spada (nie wszystkie). czy moderator będzie miał 100% skuteczność? wątpię. co w takim razie wniesie dyktatura?

a plusów nie musicie przyznawać. one wyróżniają wiersz. w tym przypadku nie są przeciwieństwem minusów. ale oczywiście wolna wola

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



takie to podejrzanie belferskie, a mnie rzeczywiście nie po drodze z ocenami;
myślę że sam komentarz, akceptywny lub negatywny określa najlepiej opcje i wybory;
zresztą z przekonania jestem monarchistą - precz z demokracją!
J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



takie to podejrzanie belferskie, a mnie rzeczywiście nie po drodze z ocenami;
myślę że sam komentarz, akceptywny lub negatywny określa najlepiej opcje i wybory;
zresztą z przekonania jestem monarchistą - precz z demokracją!
J.S

He,he,he, a ja z przekonania jestem demokratką i wcale nie uważam , że pomysł z kulkami jest do niczego ;) Wychodzę jednak z założenia, że nim kliknie się na czerwone lub zielone , to należy zrobić to ze świadomością nie tylko emocjonalną ale i merytoryczną. I Wcale też nie twierdzę, że nie kliknę pewnego dnia na któryś z tych kolorów. Póki co, dokształcam się teoretycznie nie tylko czytając komentarze na orgu. Szperam w Internecie, poczytuje to i owo z dziedziny teorii literatury i weryfikuję to co mi się wydaje że wiem, z tym co naprawdę wiem. No bo np. "wiersz przeprosinowy". Treść jak dla mnie ok. Ale czy to jest wiersz ? Albo "Przewrót". Większość komentarzy do niego, zawiera zarzut przeładowania tematami. A mi się wydaje, że w nim jest jeden wątek. I tak dalej , i tak dalej. Reasumując, komentarze pod wierszami pisać będę. Ale dopóki nie zacznę dostrzegać więcej niż jasność przekazu i emocje zawarte w wierszu, nie czuję się kompetentna do korzystania z kulek. To wszystko ;) Niech żyje demokracja ! ;P
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Twoją solidarność ze mną , Jacku, uważam za bezsensowną manifestację na pochybel demokracji. Właśnie dlatego bywa ona taka jaka bywa bo kompetentni do brania w niej czynnego udziału, z jakiś tam dziwnych powodów, umywają tego udziału rączki ;( Chybaże była to jakaś , nieodczytana przeze mnie, złośliwość wobec mojego "ogłoszenia"...
Opublikowano

A już szczególnie bawi mnie autorka postu, która jak pamiętam kibicowała Hani i razem miały robić rewolucje (pomijam już wystąpienie w sprawie Kolegi wierszopisa, który też w Z utrzymać się nie może).
A jeżeli mam się nie krepować, to dodam, że to, iż Goya nie ma żadnej wiedzy merytorycznej wiedziałem od czasu jej pojawienia się tutaj. Dobrze, że wreszcie doszła do tego.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I tu muszę się zgodzić z tęgimi umysłami (i nie mam w tym momencie Ciebie na myśli), że wiedza to nie wszystko. I że nie wszystkim jest intuicyjne podchodzenie do wielu spraw (i tu mam siebie na myśli). Tylko, że ja, w odróżnieniu do Ciebie zdaję sobie z tego sprawę i pracuję nad pogłębieniem tej wiedzy. Wycierasz sobie mną twarz po całym orgu. Insynuujesz wobec mnie bezpodstawne oskarżenia w różnych tematach. Myślę, że sam nie wierzysz w to co piszesz. Po prostu boisz się mnie, moich racji i mojego zdrowego rozsądku. Obrałeś sobie za punkt honoru byciem na orgu guru, nieomylnym i apodyktycznym przywódcą. A tu trach, przyszła jakaś tam Goya i nagle nie dość ,że się nie wymądrza to jeszcze inni , nie daj Boże, dostrzegą ,że w niektórych przypadkach ma rację. Może i znasz się merytorycznie na poezji ale Twoja ogólna zarozumialość z tego powodu, przypomina mi bardziej typowego ,w dzisiejszych czasach, szefa o którym nie mówi się pozytywnie. I chyba nie tylko ja mam takie skojarzenia. Ale ja się nie boję Ciebie i Twoich pokrętnych insynuacji.Ale szczerze mówiąc mam tego dość. Zwracam się tutaj do Admina z prośbą o wgląd w mój,tutejszy komunikator i stwierdzenie czy Twoje oskarżenia mają podstawy. Proszę też o reakcję Admina w kierunku PANA Krzywaka, który bez wyraźnych powodów , bez przerwy szykanuje moją osobę próbując degradować ją w oczach innych. I czy teraz rozumiesz ,PANIE Krzywak, dlaczego nie jesteś dla mnie autorytetem mimo posiadanej wiedzy ? Po prostu jest ona przykrywką dla Twoich prywatnych rozgrywek które nie mają nic wspólnego z tzw. dobrem orga. Proszę jeszcze , niech wpiszą się tutaj osoby, które uważają, że merytorycznie, nieprawidłowo oceniłam Wasze wiersze. To tyle. I nadal spokojnie przyglądam się sobie w lustrze.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I tu muszę się zgodzić z tęgimi umysłami (i nie mam w tym momencie Ciebie na myśli), że wiedza to nie wszystko. I że nie wszystkim jest intuicyjne podchodzenie do wielu spraw (i tu mam siebie na myśli). Tylko, że ja, w odróżnieniu do Ciebie zdaję sobie z tego sprawę i pracuję nad pogłębieniem tej wiedzy. Wycierasz sobie mną twarz po całym orgu. Insynuujesz wobec mnie bezpodstawne oskarżenia w różnych tematach. Myślę, że sam nie wierzysz w to co piszesz. Po prostu boisz się mnie, moich racji i mojego zdrowego rozsądku. Obrałeś sobie za punkt honoru byciem na orgu guru, nieomylnym i apodyktycznym przywódcą. A tu trach, przyszła jakaś tam Goya i nagle nie dość ,że się nie wymądrza to jeszcze inni , nie daj Boże, dostrzegą ,że w niektórych przypadkach ma rację. Może i znasz się merytorycznie na poezji ale Twoja ogólna zarozumialość z tego powodu, przypomina mi bardziej typowego ,w dzisiejszych czasach, szefa o którym nie mówi się pozytywnie. I chyba nie tylko ja mam takie skojarzenia. Ale ja się nie boję Ciebie i Twoich pokrętnych insynuacji.Ale szczerze mówiąc mam tego dość. Zwracam się tutaj do Admina z prośbą o wgląd w mój,tutejszy komunikator i stwierdzenie czy Twoje oskarżenia mają podstawy. Proszę też o reakcję Admina w kierunku PANA Krzywaka, który bez wyraźnych powodów , bez przerwy szykanuje moją osobę próbując degradować ją w oczach innych. I czy teraz rozumiesz ,PANIE Krzywak, dlaczego nie jesteś dla mnie autorytetem mimo posiadanej wiedzy ? Po prostu jest ona przykrywką dla Twoich prywatnych rozgrywek które nie mają nic wspólnego z tzw. dobrem orga. Proszę jeszcze , niech wpiszą się tutaj osoby, które uważają, że merytorycznie, nieprawidłowo oceniłam Wasze wiersze. To tyle. I nadal spokojnie przyglądam się sobie w lustrze.

A ja Panią poprę. Pani bardzo często mnie popierała, broniła już kilku Poetów wydając się na rozstrzelanie przez tych, dla których wyrzucanie innych to przyjemność. Poezja jest dla wszystkich i tak ją nalezy traktować, a nie od widzimisię kogoś tam.
Pani jako Jedyna podjęła ten trud i ja jestem wdzięćzna. Szkoda, że pani plan zrzucania tych zarozumialców się nie powiódł, ale może to i dobrze, bo sprawiedliwość powinna być i działac sama.
U mnie też pod wierszem używają rynsztokowej mowy, i aż strach mi.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I tu muszę się zgodzić z tęgimi umysłami (i nie mam w tym momencie Ciebie na myśli), że wiedza to nie wszystko. I że nie wszystkim jest intuicyjne podchodzenie do wielu spraw (i tu mam siebie na myśli). Tylko, że ja, w odróżnieniu do Ciebie zdaję sobie z tego sprawę i pracuję nad pogłębieniem tej wiedzy. Wycierasz sobie mną twarz po całym orgu. Insynuujesz wobec mnie bezpodstawne oskarżenia w różnych tematach. Myślę, że sam nie wierzysz w to co piszesz. Po prostu boisz się mnie, moich racji i mojego zdrowego rozsądku. Obrałeś sobie za punkt honoru byciem na orgu guru, nieomylnym i apodyktycznym przywódcą. A tu trach, przyszła jakaś tam Goya i nagle nie dość ,że się nie wymądrza to jeszcze inni , nie daj Boże, dostrzegą ,że w niektórych przypadkach ma rację. Może i znasz się merytorycznie na poezji ale Twoja ogólna zarozumialość z tego powodu, przypomina mi bardziej typowego ,w dzisiejszych czasach, szefa o którym nie mówi się pozytywnie. I chyba nie tylko ja mam takie skojarzenia. Ale ja się nie boję Ciebie i Twoich pokrętnych insynuacji.Ale szczerze mówiąc mam tego dość. Zwracam się tutaj do Admina z prośbą o wgląd w mój,tutejszy komunikator i stwierdzenie czy Twoje oskarżenia mają podstawy. Proszę też o reakcję Admina w kierunku PANA Krzywaka, który bez wyraźnych powodów , bez przerwy szykanuje moją osobę próbując degradować ją w oczach innych. I czy teraz rozumiesz ,PANIE Krzywak, dlaczego nie jesteś dla mnie autorytetem mimo posiadanej wiedzy ? Po prostu jest ona przykrywką dla Twoich prywatnych rozgrywek które nie mają nic wspólnego z tzw. dobrem orga. Proszę jeszcze , niech wpiszą się tutaj osoby, które uważają, że merytorycznie, nieprawidłowo oceniłam Wasze wiersze. To tyle. I nadal spokojnie przyglądam się sobie w lustrze.

I właśnie tutaj jest problem braku konsekwentnej moderacji, która powinna podjąc pewne środki (np. ostrzeżenie) za:
- kłamstwo
- kłamstwo
-kłamstwo
- obrażanie
Dlaczego?
ad1 - to pani przy wątku Janusza P. wspomniała, że My się nie znamy na poezji (za to samo chce pani wyrzucić mnie)
ad2 - to pani wpisywała Hani, jak to się Nas pozbędziecie
ad3 - to pani uprawia tutaj pokrętne insunuacje, bo:
- to jest forum publiczne, w dodatku literackie, jak już pani ogłasza się na forum, mam prawo mieć osąd co do jakiejś wypowiedzi
- pani prywatne sprawy nie są tutaj żadnym argumentem, to niech sobie pani zostawi w domu
- wydała pani 5 wierszy, które nazwałem knotami, i tego nie wycofuje, bo to knoty
ad4 - i obrażanie - jak widzę, pani doskonale potrafi wyzywać, z tą różnicą, że pani robi to na gruncie osobistym, ja na gruncie forumowym
dlatego może pani prośba nie zostanie wysłuchana (szczególnie, że wycinacie całe tematy i teraz trudno się tutaj odszukać żeby przytoczyć jakąś konkretną waszą wypowiedź.), że nie ma pani kompletnie racji.

Reasumując - oczywiście, że się boje, ale właśnie takiego oszukiwania publiczności w zamian za poklask, którego raczej pani nie otrzyma. Na razie tyle, bo każde pani zdanie ma na tyle bezsensu i jadu, że ciężko mi to ogarnąć - jakby troszeczkę mniej emocji, a więcej logiki, byłoby prościej i przejrzyściej. Oczywiście nie współczuje, bo nie ma czego. Nie ja się tutaj ośmieszam.
Opublikowano

O, mam kilka:


Ech poeci-wierszokleci, może i umiecie władać słowem i piórem własnym, ale kiedy czyta się Wasze komentarze, to tracicie wiarygodność piękna Waszej duszy... Pozostaje jedynie piękno opakowania Czesiowego cukierka..


I nie przeciągając tej odpowiedzi, proponuję byś sam sobie "domyślił" co chciałam napisać dalej ;) Mam nadzieję,że nie jest to dla Ciebie zbyt trudne (chyba ,że się mylę, wszak jestem tylko człowiekim...). He,he,he, ech, poeci(?).

Reszty tłumaczyć nie będę bo mało inteligentni i tak nie zrozumieją a inteligentni doskonale wiedzą o co chodzi i mogą się z tym jedynie zgodzić bądź nie.


Pozdrawiam serdecznie i głowa do góry, na pewno jesteście najwybitniejszymi polskimi poetami i zaiste, bezwarunkowo macie prawo do takich zachowań, jakie fundujecie innym użytkownikom , ( nie jestem pewna czy napisałam to co naprawdę myślę ale jestem pewna ,że Wam się to na pewno spodoba ;P…).
„PS.
Agresja, w każdej formie, tym bardziej zbiorowa,
bez względu na misyjne czucie agresora,
jest karalna. Zgłoszenie takich zachowań jest
jak najbardziej właściwym zachowaniem ludzi,
którzy w dzisiejszych, czasach, potrafią jeszcze za
reagować na akt przemocy wobec innych.
Agresja w Internecie, jest karalna tożsamo
jak agresja poza Siecią. Tak ku przestrodze.”


I co ???

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chcesz tak rzecz ująć - Twoja sprawa;
ale to niekonsekwentne w stosunku do tego, co masz okazję zaobserwować w moich komentarzach - nikogo nie zagłaskuję, a wszelkie potknięcia dostrzeżone przeze mnie punktuję i wytykam;
natomiast zabawa w klikanie przypomina mi niestety bardziej personalną politykę, i tyle w tym demokratycznego zachodu a efekty mocno spóźnione;
mając wizję dyktatora podkreślam właśnie indywidualną odpowiedzialnść, jednostkową, dotyczącą decyzji o natychmiastowym usuwaniu zakalców literackich z Z-ki;
i gdyby padło na mnie by tę rolę dyktatora pełnić - zdziwiłbyś się bardzo - kogo by ten strach dotknął...Z-ka opustoszałaby w 50%, w tym i moje co poniektóre musiałyby zmienić szufladkę;
a nie mam wątpliwości - że i Ty byłbyś równie mało pobłażliwy, a nawet nadgorliwy;
w dążeniu oczywiście do perfekcyjnego pełnienia swojej roli strażnika Poezji Wysokich Lotów;
pozdrawiam!
J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



chcesz tak rzecz ująć - Twoja sprawa;
ale to niekonsekwentne w stosunku do tego, co masz okazję zaobserwować w moich komentarzach - nikogo nie zagłaskuję, a wszelkie potknięcia dostrzeżone przeze mnie punktuję i wytykam;
natomiast zabawa w klikanie przypomina mi niestety bardziej personalną politykę, i tyle w tym demokratycznego zachodu a efekty mocno spóźnione;
mając wizję dyktatora podkreślam właśnie indywidualną odpowiedzialnść, jednostkową, dotyczącą decyzji o natychmiastowym usuwaniu zakalców literackich z Z-ki;
i gdyby padło na mnie by tę rolę dyktatora pełnić - zdziwiłbyś się bardzo - kogo by ten strach dotknął...Z-ka opustoszałaby w 50%, w tym i moje co poniektóre musiałyby zmienić szufladkę;
a nie mam wątpliwości - że i Ty byłbyś równie mało pobłażliwy, a nawet nadgorliwy;
w dążeniu oczywiście do perfekcyjnego pełnienia swojej roli strażnika Poezji Wysokich Lotów;
pozdrawiam!
J.S

To nie jest kwestia komentarzy, a paniki, która się tutaj wdarła. Popatrz, co proponuje ta pani i pod czym się podpisujesz (pomijam już kwestie moralne które są tutaj fundamentem, czyli typowa chęć stworzenia sztucznej zadym ). Bo pisanie, że się nie potrafi samemu zdecydować to ,wybacz, ale to jest samobój.
Zresztą ja tą panią zaczynam powoli traktować jako kolejną prowokacje - wypisuje jakieś manifesty, potem nie odpisuje, wreszcie wielkimi (dużymi) literami wręcz krzyczy - nie będę klikać w "kuleczki", a za 10 minut klika. Dlatego takie "dyskusje" w tym momencie uważam za porażkę. To jest przeczenie samemu sobie.
Wreszcie - panika jest bezpodstawna - bo popatrz - ani wiersze średnie nie zlatują (bo głosy się mieszają), ani klika kilku osób nie zrzuca wszystkich w dół (jeżeli i tutaj mam być szczery, to 3 wierchoły wygrzebałem z dalekiej przeszłości by kuknąć, jak to działa, ale stwierdziłem, że to głupota).
Dlatego - to, co mamy tutaj (ten temat) i to, co powyżej (temat stokrotek), to zwykłe mieszanie i to mieszanie tych, co za bardzo poradzić sobie nie potrafią z sobą.

A co do personalnej polityki - jak na razie statystyki przeczą temu, no, chyba że uznamy, że kolejna prowokacja (Hania) i usuwanie jej wierszy (hi hi) to tylko przez to, że nikt jej nie lubi i pójdziemy tym tropem. Przynajmniej się ruszyło, a gusta i honor każdy ma własny i niech nim się kieruje, a nie zwalaniem winy na "kuleczki".
Zresztą masz przykład - Goya wywaliła taki wpis, że pierwsze wrażenie moderatora to: "co ten Krzywak taki wstrętny, wywalam go" i nie miałbym czasu znaleźć kilka postów tej "dobrej" kobiety dbającej o dobro orga. A znalazłbym jeszcze kilka, szkoda, że pewne tematy/wiersze zostały usunięte.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia dziękuję bardzo za miłe słowa pozdrawiam serdecznie 
    • Przygniata mnie ten ciężar nocy. Siedzę przy stole w pustym pokoju. Wokół morze płonących świec. Poustawianych gdziekolwiek, wszędzie. Wiesz jak to wszystko płonie? Jak drży w dalekich echach chłodu, tworząc jakieś wymyślne konstelacje gwiazd?   Nie wiesz. Ponieważ nie wiesz. Nie ma cię tu. A może…   Nie. To plączą się jakieś majaki jak w gorączce, w potwornie zimnym dotyku muskają moje czoło, skronie, policzki, dłonie...   Osaczają mnie skrzydlate cienie szybujących ciem. Albo moli. Wzniecają skrzydłami kurz. Nie wiem. Szare to i ciche. I takie pluszowe mogło by być, gdyby było.   I w tym milczeniu śnię na jawie. I na jawie oswajam twoją nieobecność. Twój niebyt. Ten rozpad straszliwy…   Za oknami wiatr. Drzewa się chwieją. Gałęzie…. Liście szeleszczą tak lekko i lekko. Suche, szeleszczące liście topoli, dębu, kasztanu. I trawy.   Te trawy na polach łąk kwiecistych. I na tych obszarach nietkniętych ludzką stopą. Bo to jest lato, wiesz? Ale takie, co zwiastuje jedynie śmierć.   Idą jakieś dymy. Nad lasem. Chmury pełzną donikąd. I kiedy patrzę na to wszystko. I kiedy widzę…   Wiesz, jestem znowu kamieniem. Wygaszoną w sobie bryłą rozżarzonego niegdyś życia. Rozpadam się. Lecz teraz już nic. Takie wielkie nic chłodne jak zapomnienie. Już nic. Już nic mi nie trzeba, nawet twoich rąk i pocałunku na twarzy. Już nic.   Zaciskam mocno powieki.   Tu było coś kiedyś… Tak, pamiętam. Otwieram powoli. I widzę. Widzę znów.   Kryształowy wazon z nadkruszoną krawędzią. Lśni. Mieni się od wewnątrz tajemnym blaskiem. Pusty.   Na ścianach wisiały kiedyś uśmiechnięte twarze. Filmowe fotosy. Portrety. Pożółkłe.   Został ślad.   Leżą na podłodze. Zwinięte w rulony. Ze starości. Pogniecione. Podarte resztki. Nic…   Wpada przez te okna otwarte na oścież wiatr. I łka. I łasi się do mych stóp jak rozczulony pies. I ten wiatr roznieca gwiezdny pył, co się ziścił. Zawirował i pospadał zewsząd z drewnianych ram, karniszy, abażurów lamp...   I tak oto przelatują przez palce ziarenka czasu. Przelatują wirujące cząsteczki powietrza. Lecz nie można ich poczuć ani dotknąć, albowiem są niedotykalne i nie wchodzą w żadną interakcję.   Jesteś tu we mnie. I wszędzie. Jesteś… Mimo że cię nie ma….   Wiesz, tu kiedyś ktoś chodził po tych schodach korytarza. Ale to nie byłaś ty. Trzaskały drzwi. Było słychać kroki na dębowym parkiecie pokoi ułożonym w jodłę.   I unosił się nikły zapach woskowej pasty. Wtedy. I unosi się wciąż ta cała otchłań opuszczenia, która bezlitośnie trwa i otula ramionami sinej pustki.   I mówię:   „Chodź tutaj. Przysiądź się tobok. Przytul się, bo za dużo tej tkliwości we mnie. I niech to przytulenie będzie jakiekolwiek, nawet takie, którego nie sposób poczuć”.   Wiesz, mówię do ciebie jakoś tak, poruszając milczącymi ustami, które przerasta w swojej potędze szeleszczący wiatr.   Tren wiatr za oknami, którymi kiedyś wyjdę.   Ten wiatr…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-12-10)    
    • Singli za dużo, to 1/3 ludności. Można się cieszy, że tyle jest wolnych. W każdym wieku ludziom kogoś brakuje.
    • @Wędrowiec.1984 Jakoś je starałem posegregować, ale istnieje wiele innych. W Polsce mamy ok. 10 milionów singli i ta liczba rośnie, więc uznałem, że poezja powinna też się tym zająć. Pozdrawiam
    • Ból zaciska na skroni palce  cienkie, twarde, szklane, jakby ktoś ulepił je z odłamków reflektora, który pękł od zbyt głośnego światła. Wpycha mi w czaszkę powietrze ostre jak tłuczona szyba, jakby każdy oddech był drzazgą rozjarzonego żaru, w którym ktoś spalił swój ostatni obraz.   Czuję, jak myśl tłucze się o moją kość czołową, jakby chciała wybić sobie ucieczkę, zanim skurczy się do rozżarzonej kuli.   Oddycham sykiem. Oddychawłamóknieniem. Oddycham światłem, które nie oświetla – tylko wypala świat kawałek po kawałku, systematycznie, metodycznie, jak kwas, który zna mój wzór chemiczny, mój rytm, moje wszystkie uniki. Ona prześwietla mnie jak rentgen zrobiony z błysku widzi we mnie nerwy, zanim ja je poczuję.   Dźwięki stoją jak martwe ryby w słojach formaliny: oblepione szumem, przykryte bębenkowym całunem, wypatrują mojej uwagi – rozproszonej, popękanej, jakby każda synapsa pisała zaklęcia przeciwko ciszy, jakby mózg uczył się alfabetu tego pierdolonego bólu poprzez puls.   Nacisk wcina się we mnie głębiej niż sen, głębiej niż jawa, głębiej niż wszystkie myśli: jest czysty, nieubłagany, bezczelnie precyzyjny. Nic nie udaje. Ona nie kłamie – uderza prosto, uderza w punkt, jak neurolog-sadysta, który nie używa eufemizmów, bo ma twoją mapę nerwów zaśmieconą swoimi flagami. Nudności oplatają mnie jak zwierzę zrobione z wilgoci i ołowiu, jak drapieżnik, który zna mój żołądek lepiej niż ja.   Próbują mnie wypchnąć z mojego ciała, a potem wciągają z powrotem – jakby chciały mnie mieć w sobie na stałe, jako tę cholerną świadomość, którą trzeba strawić.   Rozkłada mnie na części jak fizyk, który bada materię od środka na zewnątrz, fala po fali, wibracja po wibracji. Światło patrzy na mnie jak ślepe bóstwo zrobione z igieł; niczego nie żąda, ale wszystko przeszywa.   Tętni za powieką, tętni tak, jakby za gałką poruszał się oddzielny, wściekły organizm – szary impuls, skurcz za skurczem, jak sejsmograf zawieszony wewnątrz czaszki, który odbiera tylko trzęsienia ziemi.   Skroń parzy, szczęka drewnieje, oczy szczypią, jakby słońce przykładało mi do źrenic swoje gorące monety, żądając zapłaty za każdy gram ciemności, który we mnie gasi.   Przedmioty stoją nieruchome i przejrzyste, płoną odwrotnym blaskiem,  blaskiem, który nie daje ciepła, tylko wiedzę. Do dupy wiedzę. Cienie dymią bólem.   Słyszę głowę dzwoniącą ciszą  jakby wielki mosiężny dzwon właśnie bił wewnątrz moich zatok. Wchodzę w ten atak jak w obrzęd przejścia, w równanie, które można rozwiązać tylko własnym, przeklętym pulsem. Ona jest nauczycielką, puls jest kapłanem, mrok jest księgą, a ja jestem zdaniem, które zamiera w połowie, niezdolne do postawienia kropki. Tabletka, pogryziona przez nadzieję, leży jak relikwia niezawierzonego planu – świadectwo ulgi, która nigdy nie miała okazji nadejść.   Uśmiecham się pod nosem: nie trzeba leku, żeby się poddać tej szmacie. Wystarczy zgodzić się, pozwolić jej wyssać z człowieka wszystkie dzienne pewniki, aż zostanie tylko cienki szlak – migoczący ślad na rozpalonym ekranie świadomości. Jestem przejrzysty. Nie winem, nie uniesieniem, nie letnim rozproszeniem – tylko szarym uderzeniem, które wybiela człowieka do zawiasów czaszki, wyskrobuje z niego zamiary, a na koniec zostawia w środku iskrę: zimną, krystaliczną, prawdziwą. Jedyną prawdziwą rzecz w tym całym burdelu. Mrok migocze, jakby ktoś zmielił tysiąc płatków ołowiu i rozsypał ich pył, żeby zobaczyć, czy potrafię w nim utonąć. Ona potrafi kochać okrutnie. Ale kocha, do cholery, uczciwie  pali od środka, wypala skupieniem, aż leżę w jej uścisku niby bezwładny, a jednak w środku czuwam czystym, ostrym płomieniem, którego żaden zdrowy dzień, choćby promieniał pewnością, nie potrafi zrozumieć. I niech się jebie.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...