Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

O chwilo , dlaczego rządzisz tak brutalnie światem ,
Odbierasz nadzieje , depczesz wiarę.
O chwilo , dlaczego sprawiłaś ,że Ją poznałem ,
Odebrałaś mi rozum i serce zarazem.

O chwilo, dlaczego sprawiłaś bym chciał byś trwała wiecznie,
Odebrałaś mi poczucie czasu , gdy będąc przy niej chciałem żyć wiecznie.
O chwilo, dlaczego sprawiłaś , że nie potrafię o Niej zapomnieć,
Odbierasz mi dni i noce czyniąc bezradnym,beznadziejnym.
O chwilo dlaczego pozwoliłaś na rozstanie ,
Odebrałaś mi sens moich myśli i czynów zarazem.

O chwilo , dlaczego pozostawiasz pustkę w moim sercu,
Wypalasz myśli , nękasz demonami przeszłości
O chwilo, dlaczego , dlaczego jeszcze trwasz ,
Pozwól zapomnieć , pozwól odejść ... trwaj.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chwila jako temat - to już było. Ogromnie trudno coś nowego w tej kwestii. Niestety, Autor, poszedł utartą drogą: zwrot do adresatki (chwili) powielany w nieskończoność, pretensje i podziekowania w kierunku tejże, liczne zapytania retoryczne.
I jeszcze ta niespójnośc rozumowania, bo niby chce zatrzymać czas, a przecież pada: "pozwól zapomnieć".

Z pewnością pochwalę wrażliwość podmiotu, bo oto przejrzał, zrozumiał ułamek istnienia etc.
Dlatego nie razi mnie nieudolność w nazywaniu emocji.

Życzę cudownych chwil. A.

Opublikowano

Dziękuję Pani Joanno za komentarz
Jeśli chodzi o wspomnianą przez Panią niespójność rozumowania, na swoją obronę pragnę dodać tylko tyle , że chciałem podkreślić swoje rozdarcie wewnętrzne . Szkoda , że to zabrzmiało jak "niespójność rozumowania".
Szczerze mówiąc to jest mój debiut i wiem , że sporo będę musiał jeszcze popracować .
Dziękuję jeszcze raz za komentarz ,pozdrawiam.

Opublikowano

wiersz troszke zbyt przygnebiajacy spojrz na ta chwile z perspektywy czasu, jezeli milosc przychodzi to zostawia slad w nas samych uczy nas pokory i dzielenia sie soba, spostrzegaia innych ludzi goraco pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...