Polemika

[adolf]

A może i w tej brązowej łupinie,
co życiodajne okrywa nasienie
choć cząstka mała, zielona się kryje,
Co zakiełkuje, gdy myśl czas rozwieje?

Czy wtedy powie wiatr do wiatru w niebie
żeśmy pisali i piszemy brednie?

A kiedy tęcza zrywa kwiatów płatki
w Słońcu z nich plotąc na swe czoło wieńce,
świetlisty strumień płynie w niebie wartki
I wodospadem bije w snu kamieńce?

Czy wtedy powie wiatr do wiatru w niebie
żeśmy pisali i piszemy brednie?

Jeśli ta łąka, co ją księżyc srebrzy,
szyjąc dla siebie płaszcz królewski w nocy,
w chwasty obrośnie, lecz tułacz i pielgrzym
Uczyni ziele z tych poezji pokrzyw...?

Czy wtedy powie wiatr do wiatru w niebie
żeśmy pisali i piszemy brednie?

A może właśnie >>w tym i >>taką że to nie pismo, lecz świat, gdzie żyjemy
rodzi tę brednię - ten owoc - z d z i c z a ł y?

Czy wtedy powie wiatr do wiatru w niebie
żeśmy pisali i piszemy brednie?

[ula]

podoba mi się, chociaż ciężko się czyta..
jeszcze pewnie wrócę, pozdrawiam! Ulka;)