Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Raz dwa trzy... kto się chowa?
Schowała się krowa

A że na łące wariantów mało,
wpierw zdechła a potem
skryła się za ciało

Szukał jej chłop, później weterynarz
ręce rozłożył: nieznana przyczyna

Wtedy znienacka, już siedząc na buku
krowa krzyknęła: a kuku! a kuku!

Opublikowano

Super jest ta "Krowa".

Nie wiem, jak się do ciebie zwracać, bo przywyczaiłem się do Wstrentnego. Mogę tak mówić?

Powtarzam pytanie, które zadałem ci już w Pe: czy wydałeś jakiś tomik poezji albo jakąś prozę? A jeśli nie, to dlaczego (jeśli można wiedzieć)?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wstrętny? To jakaś pomyłka. Tragiczna dla mnie, bo widzę że był dość lubiany :)
Nie, nie wydałem jeszcze niczego. Nawet tego co wiem o Boskich Planach, nawet
wyniku tegoniedzielnego meczu Polska - Niemcy choć znam go od urodzenia.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gadaj sobie zdrów, a ja i tak wiem, żeś jest Wstrentnym Sokratexem w Boskich Kaloszach.

Sokratex zbanowany i dwa miesiące później założyłeś konto "Boskich Kaloszy".
Boskie Kalosze (chyba) zbanowane i powstaje Wstrentny.
Wstrentny ostatnio zbanowany i powrót do odbanowanego już nicka, czyli Boskich Kaloszy.

Ten sam styl odpowiadania na temat swoich wierszy, oba nicki (Boskie i Wstrentny) atak na Mariannę. Wszystkie trzy nicki z zamiłowaniem wrzucają w komentarzach odnośniki bądź całe teksty róznych wierszy (zawsze mnie to interesowało, w jaki sposób tak szybko potrafisz dobrać wiersz do charakteru danego komentarza i dyskusji?).

Także nie pleć i nie wprowadzaj w błąd, Wstenciuchu.

Pozdrawiam ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gadaj sobie zdrów, a ja i tak wiem, żeś jest Wstrentnym Sokratexem w Boskich Kaloszach.

Sokratex zbanowany i dwa miesiące później założyłeś konto "Boskich Kaloszy".
Boskie Kalosze (chyba) zbanowane i powstaje Wstrentny.
Wstrentny ostatnio zbanowany i powrót do odbanowanego już nicka, czyli Boskich Kaloszy.

Ten sam styl odpowiadania na temat swoich wierszy, oba nicki (Boskie i Wstrentny) atak na Mariannę. Wszystkie trzy nicki z zamiłowaniem wrzucają w komentarzach odnośniki bądź całe teksty róznych wierszy (zawsze mnie to interesowało, w jaki sposób tak szybko potrafisz dobrać wiersz do charakteru danego komentarza i dyskusji?).

Także nie pleć i nie wprowadzaj w błąd, Wstenciuchu.

Pozdrawiam ;)

-też tak kombinuję.

czy jest ich jeden, czy może trzech
intryga ta grubo szyta myślę wnet
boski sokrates lub w kaloszach wstrentny
wierszem wywija jeden, czy trzech

???

-doprasza się o nie kołowanie skołowanych.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie, nie byłem zbanowany, więc nie musiałem wracać z banicji. Raczej z urlopu
który po drugiej stronie tej nierzeczywistości jest pracą.

W takim razie połowa, i to ta inteligentniejsza, tego Portalu jest mną :)
Mariannę można porównać do babiny jadącej 40 km/godz ruchliwą autostradą.
Wszyscy muszą ostro hamować, wymijać ją, wreszcie ten i ów zatrąbi, popuka się
w czoło a nawet otworzy szybę i pośle wiąchę. Incydent trwa dopóki nie podjedzie
policja i nie ukarze kobity mandatem za utrudnianie ruchu i narażanie innych na niebezpieczeństwo. Podobnie i tutaj - nie ja byłem winny, tylko... brak podobnej Policji :)
Owszem raz i drugi zwróciłem Mariannie na jakąś nieporadność uwagę,
ale bardzo niekulturalnie zostałem zaatakowany
czymś w rodzaju: a kim niby jestem, bo co innego mówił o "wierszu" znajomy redaktor
lokalnego brukowca? Albo czy też potrafię pisać sonety jak ona, i tym podobne insynuacje
nie mające nic wspólnego z merytoryczną obroną wiersza.
Dopiero ktoś napisał, żebym zajrzał na Poezję dla Początkujących, bo tam... piszą lepiej!
Zajrzałem i rzeczywiście, zdziwiłem się. Wracając do naszej autostrady: jeżdżę
odtąd inna drogą i jestem szybciej w domu, choć nie nazywa się autostradą
tylko drogą krajową :)
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W takim razie postawmy kabałę (aha, ja tam niżej jestem oczywiście tymi kaloszami)



Wróżbita popatrzył w karty i kiwnął głową

- Będziecie żyli dziadku, 600 lat!
Karty mówią, że to za karę, żeście z dziewuchami grzeszyli
i to grubo powyżej skali Richtera.

- Łoj, to dobrze! Sześćset lat? Łoj! to dobrze...
ucieszył się Sterany Dziadek

- A teraz? Ile macie teraz dziedku?
zaciekawił się wróżbita

- A bedzie cóś z osiemdziesiąt i pare...

- I wy się cieszycie, że dożyjecie sześciuset?
parsknął śmiechem wróżbita.
- Toż już teraz was zmarszczki zżerają a to, że tutaj szliście słyszałem
wczoraj, bo tak wam w kościach łupało!
A co będzie za 30, 50 lat? -
zostanie jedna Wielka Zmarszczka,
ręce i nogi wypadną wam jak te zęby co ich już nie macie.
A co to będzie za 200 lat? -
zgnijecie i tylko kalosze będą same chodziły pokazując, że ciągle
jeszcze dychacie w środku.

Sterany Dziadek podrapał się w głowę.
- Do licha... tym bardziej, że mom, lekorz mówili, jakaś nieuleczalna choroba
która trzeba leczyć drogimi lekarstwami...
...a skąd ja niby wezne piniedzy na sześćset lat?!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...