Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

podmiotem lirycznym jest osoba prowadząca jak najbardziej monotonny tryb życia. wraca zmęczony z pracy, po czym szybko dokonuje konsumpcji posiłku, chwilkę odpoczywa i ponowny powrót do ciężkiego wysiłku.

zadaje on sobie retoryczny pytanie: 'po co to?'. oznajmia także, iż nawet sen nie dostarcza mu odpowiedniej dawki energii, aby kolejny dzień mógł spokojnie przetrwać.

z pewnością tekst porusza dość popularny problem egzystencji zwłaszcza w Polsce, czyli praca, praca, praca, zero odpoczynku i znowu praca, aby tylko mieć co zjeść i utrzymać rodzinę. a i tak wciąż czegoś brakuje.

mnie to przekonuje. zastanawiam się tylko czy o jedno 'po co to po co to po co' nie za wiele. chociaż z drugiej strony nadaje to swoistej rytmiki tekstowi wraz z pointą.

jak już powiedziałem - kupuję ten tekst. nie mogę się jeszcze z jego tematyką utożsamiać, ale doskonale rozumiem tę kwestię, chociażby na przykładzie mojej matki. żal mi kobiety. podmiotu lirycznego także.

pozdrawiam.

Opublikowano

jeśli ten wiersz nie ma dna drugiego
którego nie widzę
i którego panicznie się doszukuję to:
bardziej wymowne od tegoż płodu, są słowa
mojego sąsiada: "na ch.. to wszystko,
skoro i tak nie mogę żyć"

i albo jestem ślepy
albo zaspany
albo ten twór nic nie ma wspólnego z poezją
mam wrażenie, że faktycznie
podmiotem lirycznym jest autor
zmęczony poeta
który zapomniał już w czym rzecz
albo po prostu zamienił
pióro na kilof
i teraz bełkocze
- całkiem możliwe, że z przymusu

a panie Mr. Suicide
mam dziwne wrażenie, że przygotowuje się pan
do interpretacji wiersza na maturze
za sprawą pańskich wypowiedzi
tylko coś mi brak
- wnikliwej analizy środków poetyckich
(no faktycznie tu ich prawie nie widać)
- polemiki też nie za dużo
(tak po jakoś na odczep - a możnaby - było po bujać)
- o odwołaniach i paralelach nie wspominam
(jeśli się za coś bierzemy - to proszę godniej)

nie jestem ślepy
a jeśli
proszę mnie wyprostować
łyżeczką
nie słodzę

chylę czapkę

p.s. przepraszam za szczerość

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



drogi Panie Wojtku Bezdomny, otóż szczerze oświdaczam Panu wszem i wobec, iż matura pisemna z języka polskiego w tymże roku już była. zatem spóźnił się Pan nieco.



proszę Pana Wojtka Bezdomnego muszę przyznać, że niewykluczone, iż komentowałbym bardziej dokładnie i rzetelnie, gdyby mi za to płacono, tudzież gdyby posiadał wiedzę, taką jak chociażby Michał Krzywak, Bogdan Zdanowicz, Jacek Sojan czy amerrozzo /którego również posądzam o niezwykle bliskie kontakty z filologią polską/.

poza tym jeżeli Pan chcesz mnie osądzać o niekonstruktywność komentarzy mych, to dajże Pan dobry przykład. bo Pana wypowiedź mnie wręcz bawi. ponadto może Pan zwróci bardziej uwagę na osobników, którzy ograniczają się do wypowiedzi: 'podoba się, pozdrawiam'.

pozdrawiam Jaśnie Wielmożnego Wojtka Bezdomnego.
Opublikowano

przeprosiłem już za szczerość
proszę jeno bardziej uelastycznić
tudzież urozmaicić formę fypowiedzi
a zresztą nie trzeba
to mój pogląd osobisty
i chyba mam prawo sie znudzić
cudzym oddechem
proszę się nie obrażać
bo ja tego nie czynie
jeszcze raz przepraszam
w zasadzie panu się dostało
tylko za niezrozumiałą pochwałę
utworu autora owego wątku
którego zresztą pan nie zdołał obronić
a może się uda

kłaniam się nisko
bez złośliwości

Opublikowano

Mr.Suicide

jeszcze raz przepraszam - cofam słowa
jest pan jednak pracowitym obserwatorem/komentatorem
- to ja się mylę tym razem
niemniej proszę o więcej rozwagi w pochwałach

kłaniam się ponownie

Opublikowano

No i co ja mam teraz napisać???
Mr.Suicide, dzięki za dobre przyjęcie, zrozumienie i... współczucie ;). Tym razem bezbłędnie zinterpretowałeś. Brak co prawda jednego szczegółu, ale to pryszcz.
Wojtek, dzieki za zimny prysznic :). Ale jeśli nie widzisz tu żadnych środków artystycznych, to albo pora była zbyt późna, albo... rzeczywiście powinienem złapać za kilof, zamiast pisać wiersze.
Pozdrawiam Panów.

Opublikowano

mało mało mało
miej

Pieniądze szczęścia nie dają :) ale trybiki muszą być, bo taki to świat
Podoba mi się ta "Lokomotywa" w tle. Pozdrawiam


Ach i jeszcze... czy podmiot liryczny nie jest tak naprawdę sam w czterech ścianach? Może ma depresję, bo nie widzi sensu życia, nastroił się sam na bycie wyrobnikiem. A to "mało mało mało" - wciąż za mało pieniędzy, szeroko rozumianego sukcesu a jednocześnie przestroga, że to jest nic, że lepiej posiadać Coś, Kogoś- spokój, miłość, poczucie bytu, istenienia, a nie tylko wykonawstwa.

Nie chcę się wtrącać ale cieszę się, że jestem jeszcze zielona. Nie skrytykują mnie za komentarz. Zielonym się pobłaża. To może jednak trzeba się cieszyć, że komentują Wasze komentarze :)

Opublikowano

praca praca praca
za ile za ile za ile
tak mało tak mało tak mało
po co to po co to po co to

To tak dla zabawy, a na poważnie to właśnie tak wygląda dzisiejszy świat.
Ludzie są pracocholikami niekoniecznie z nudów czy z chęci zarabiania,
są zawody, gdzie brakuje ludzi (o zgrozo!!) i trzeba po prostu zostawać
po godzinach...
Zgadzam się z Autorem, że o niektórych sprawach od czasu do czasu
dobrze jest przypomnieć. Nawet poetom może się przydać krótka refleksja,
gdy zbyt zapędzą się i postawią na ilość i udziwnienie.

Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Do "wracam do pracy" nie było jeszcze źle,był pomysł, który można było rozwinąć lub ciekawie zamknąć.Niestety potem wiersz poleciał w dół,na twarz (muzyka trybów, aż boląco dosłowna).Spróbuj jeszcze trochę pomajstrować.Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Do "wracam do pracy" nie było jeszcze źle,był pomysł, który można było rozwinąć lub ciekawie zamknąć.Niestety potem wiersz poleciał w dół,na twarz (muzyka trybów, aż boląco dosłowna).Spróbuj jeszcze trochę pomajstrować.Pozdrawiam.
To akurat odgłos kołowrotka, ale to nie ważne. Istotne co się w nim słyszy.
Dzieki za, jakby nie było, w połowie pochlebny komentarz.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to po co to po co
to po co tak gnam
nie żyję nie żyję
nie żyję ja sam
więc pragnę więc pragnę
dla siebie chwil stu
odpocznę odpocznę
przy wierszu mam luz
komentarz komentarz
napiszę ja w tu
i dalej i dalej
polecę co tchu
:))
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Moondog bardzo ujmujący wiersz. Przez postać poety moja interpretacja zahaczyła o gwiazdy.
    • @Annna2 zrobiłaś niesamowity klimat wraz z utworem czyta się go doskonale. Tak trochę nie mogę tego przeżyć bo pierwszy raz od lat nie udało mi się kupić biletu na konkurs na żaden etap. Choć mój faworyt zwyciężył nie byłem zadowolony bo 17 letnia Chinka skradła moje serce. Nie rozumiem decyzji sędziowskiej pomimo jego wirtuozerii, w grze jego nie było polskiego ducha polskiego dworu i polskiego kompozytora a wiersz bardzo inteligentny i na czasie!!! @tie-break obliczono że po upadku naszej cywilizacji zostanie warstwa na ziemi nie grubsza niż 1mm. O złomie nie było mowy.
    • @nieporadnik   Dobre; żyto żrą i na drzewo też wejdą.        
    • @Simon Tracy śmierć nie jest mi obca, już się z nią zapoznałem i często ma ludzkie oblicze. Ja ją wręcz zaplanowałem, tylko w momencie wchodzenia w jej objęcia silniejsze były oczy mojej mamy, które przebiły się przez śmierć. Poezja to było remedium na moje stany. Przez długi czas moi przyjaciele znając moje jesienne skłonności nękają mnie telefonami. Czy jeszcze o nich pamiętam tak pamiętam, czy jestem im wdzięczny nie wiem raz tak raz nie. Półtora roku temu ożeniłem się i chyba to był przełom, kiedy powiedziałem śmierci że musi jeszcze poczekać. Moja żona wie że ja śmierci się nie boję i każdego dnia upewnia się że nie chcę pójść w jej ramiona. Patrzy na mnie z taką miłością że mnie rozczula - w końcu mam dla kogo żyć. Znajomi pomogli mi wydać tomik moich destrukcyjnych wierszy. Nie były one szczególnie okrutne bo tych dla mnie najbardziej destrukcyjnych nie dałem a i tak powodowały w ludziach duże emocje wraz z ich odrzuceniem i nie czytaniem mojego piekła. Dla mnie jednak to jest dziennik, który czytam sobie gdy dopadają mnie czarne myśli i jest mi lepiej. Mój serdeczny przyjaciel twierdzi że ludźmi z grupą krwi 0Rh+ trzeba się specjalnie zajmować bo są bardziej samodestrukcyjni. I może coś w tym jest. A może to wszystko to tylko plotki. W każdym razie jest noc 3:35 a ja pomimo zmęczenia piszę wiersz i na chwilę oddaliłem się myślami i przypadkiem przeczytałem twój wiersz i wiem o czym piszesz a to już bardzo dużo. I wiedz że taka poezja też jest potrzebna tylko z gruntu odrzucana przez ludzi bo strach bo obawy o wywołanie wilka z lasu, a ci którzy czują tak samo się nie odezwą ale bardzo ją czują i bardzo im pomaga współistnienie w cierpieniu. Rozpisałem się bo wiersz mnie ujął pozdrawiam 
    • E, ty babo, a... be; już masowo sam żuje baobaby te.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...