Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do dziś widzę
którzy z tych dwudziestu
czerwono-srebrnych
stojących w szeregu
uratowali.
Pamiętam dotyk
czerwono-srebrnej
w za dużym kombinezonie
z włosami czesanymi rano
i kolczykiem przed lustrem

Potem poszła na obiad
a spod paznokcia mój skrzep
wygoniła.

Niedawno spojrzałam jej w oczy
w uniesieniu...

w szpitalu nie dali mi jeść.

Opublikowano

--------------------------------------------
MOJRY - były to trzy boginie przeznaczenia. Nazywane inaczej Parkami , mają kontrolę nad przeznaczeniem każdego człowieka , nawet bogowie ulegają przeznaczeniu. Parki przędą nić ludzkiego żywota. Są siostrami , ich imiona to : Kloto , Lachezis , Atropos. Najstarszą z nich była Atropos i to ona odpowiadała za to , w którym momencie miało się zakończyć ludzkie życie , w wybranym przez siebie momencie ucinała nić , która do tej pory przędła razem z siostrami.

to tak o genezie tytułu i sensu położenia peel.
jakby komuś nie chciało się szukać i od razu komentować.

Opublikowano

Wiem, nie da się nie rozpamiętywać...
a może tak?:

do dziś widzę
którzy z tych dwudziestu
czerwono-srebrnych
stojących w szeregu
uratowali
pamiętam dotyk
czerwono-srebrnej
w za dużym kombinezonie
zaczesanymi włosami
i kolczykiem

spod paznokcia wygoniła mój skrzep
spojrzałam jej w oczy

Atropos nie przecięła


Jeśli tak, to na plus:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiem neothenio, chodziło mi tylko o to, że w tej formie, bardziej to wygląda na wiersz, a nie relację. Ważny jest też ładunek emocjonalny zawarty w wersie - "Atropos nie przecięła" ,dlatego ja na tych słowach zakończyłabym wiersz. Ale oczywiście masz prawo nie zgadzać się ze mną. Chętnie do ciebie jeszcze zajrzę, pozdrawiam serdecznie bergamotkowo-agatkowo;)
Opublikowano

Atropos była najstarszą z sióstr. wyznaczała kres ludzkiego życia, w odpowiednim ku temu momencie przecinając nici nożycami. Atropos to bogini losu.

oczywiście kluczem do rozszyfrowania tekstu jest znajomość mitologii greckiej. jednakże Autor /jak teraz spoglądam nieco niżej/ wolał dla pewności uświadomić adresata /tu na myśl przychodzi mi Miłosz poprzedzając poruszaną tematykę stosownym wstępem odnoszącym się do sytuacji historycznej i politycznej w danej epoce/.

pierwsza strofa, nieco opisowa, stanowiąca zarazem wprowadzenie do problematyki to zdecydowanie subiektywna wypowiedź podmiotu lirycznego odnośnie istotnych dlań wydarzeń.

nie jestem pewien, ale przedmiotem wypowiedzi podmiotu lirycznego jest albo zdarzenie oscylujące wokół jego śmierci /na przykład odratowanie podmiotu lirycznego z ciężkiej sytuacji czy próby samobójczej/ albo coś w tym guście, aczkolwiek odnośnie ważnej osoby.

chociaż trzecia strofa /pisana dystychem/ raczej wskazuje na pierwszą opcję. jakoby podmiot liryczny z dumą spogląda w twarz śmierci, którą pokonała. niewykluczone jednak, iż peel zerka w stronę istotnej dlań postaci, którą w tym momencie odwiedza w szpitalu.

jakkolwiek problematyka tekstu jest dość poważna. mówi się o śmierci, wygranej z nią, czyli kwestie, o wymowie globalnej, dotyczące każdego z nas. szkoda tylko, że nie wszystkim udaje się wygrać ze śmiercią. mnie tekst przekonał. zostawiam plusa.

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



i tu wszystko się zgadza,
dosłownie zobaczyłeś obrazy stworzone wewnątrz,
dając jeszcze miejsce innym czytelnikom na pracę wyobraźni.
plus dla ciebie jako interpretatora.
pozdrawiam również.
i do następnego.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_TalarCarpe diem!  Pozdrawiam!    życie garścią bierz nie licz straconych dni w każdym kroku wierz że sens się w tobie tkwi
    • @Annna2 W swoim wierszu mierzysz się z trudnymi tematami – z kwestią przebaczenia, z bólem przeszłości, z sumieniem i zwątpieniem. Twój tekst jest pełen obrazów, które zostają w głowie. Ten „Tour de Pologne niosący pustą ramę” to potężny symbol straty, pustki widocznej na tle publicznego święta. Piszesz o słowach, które „bólem kąsają”, co pokazuje, jak trudne jest samo ubranie tych uczuć w litery. Widać tu ogromne napięcie między światem zewnętrznym („Bale, festiwale”, „szum zarazy”) a światem wewnętrznym, pełnym „dziur”, samotności i pytań. Postać księdza Wojciecha Zinka, który mimo aresztowania trwa przy miłości, staje się tu najważniejszym punktem odniesienia. Ale to, co uderza najbardziej, to Twoja niezgoda i upór. Decyzja, by „zabrać pięć groszy” i iść „zawsze pod prąd”, jest gestem buntu, odzyskiwania siebie. „Wzniosę toast haustu powietrzem” – to przepiękny, rozpaczliwy, a jednocześnie pełen siły obraz. Toast za życie w jego najbardziej podstawowej formie, za „mrzonki”, które pozwalają przetrwać. I ta ostatnia prośba... Nie o szczęście, nie o rozwiązanie problemów, ale o coś fundamentalnego: „by na tym świecie nadal dało się żyć”. Jest w tym ogromna pokora, ale i potężne pragnienie, by "być". Jest to piękny tekst w którym jest ból, ale jednocześnie tli się w nim jakaś surowa, nieugięta siła życia. Świetny wiersz! 
    • @Simon Tracy byś zdziwił się jak wiele. 
    • @Simon Tracy To jest bardzo fajnie napisana proza w pewnej konwencji - mitu? Świetnie  zbudowałeś atmosferę - grozy i paranoi. Narracja pierwszoosobowa, zwroty do Czytelnika, stopniowe odsłanianie informacji - to działa. Ten strach narratora jest namacalny. Na końcu puentа z wymianą miejsc (on tam,ON tutaj) - mocna. Niektóre fragmenty są trochę rozwlekłe. Pewnie będą części następne. Nie lubię literatury typu fantasy, fantastyki, ale chętnie przeczytam ciąg dalszy tej historii. Dlatego, że dotykasz starożytności - mojej ulubionej epoki. :))) Niektóre nazwy nie są mi obce np. Księga Bram - to święty tekst staroegipski, Księga Chaosu - to tytuł kryminału (akcja w starożytnym Egipcie), Jet też Klejnot Siedmiu Gwiazd - też opowiadanie grozy i starożytny Egipt. No i Mahabharata - poemat hinduistyczny. Czy niektóre z tych pozycji zainspirowały Cię? Czy raczej był to Cthulhu? Pozdrawiam.
    • Sytość/przesyt niedosytu - świetne, cos niby oksymoron, ale czy na pewno? Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...