niedzisiejszy

[gość]

spóźnione, dopiero wkrada się
słońce
oknem,czas w garści czule pieszczącym
-rozpycha się w tłumie
detali pokój zdobiących
pusty stojak z płytami
niedopita kawa
jeszcze wczorajsza pościel
-marnotrawstwo rzeczywistości
pod nieobecność jutra

niedzisiejszy, zdzieram słońce ze ścian
-jednak za wcześnie dziś przyszło

[Mr.Suicide]

okropne to słońce. jakże bezczelne ! tak po prostu śmiało sobie odwiedzić nieprzygotowany na taką wizytę podmiot liryczny. mimo, iż 'spóźnione', przychodzi za wcześnie, jak oznajmia podmiot liryczny w drugiej strofie. to okropne ! zresztą kto z nas nie przeżywał czegoś podobnego ?

myślę, że tekst generalnie jest w miarę ciekawy. nie zahaczasz /przynajmniej w moim odczuciu/ o banał. zastanowiłbym się jednak na przycięciem utworu, bo momentami odnosi się wrażenie, jakby się czytało wyliczankę. tak czy inaczej tym razem nie ocierasz się pod żadnym względem o patos, a to zasługuje na plusa. poza podoba mi się tematyka. można, oj można, utożsamiać się z tekstem :P

pozdrawiam.

[gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

amen !

[Sylwester_Lasota]

Zgadzam się z Misterem. Jest co poczytać.
Pozdrawiam.

[M.E.FIRCHO]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oj, jak mi się to w nastrój wpasowało ładnie dzisiaj :)

wiersz "udatny", ciekawy i trochę... "pościelowy" :)

podoba mi się
pozdrawiam:
M.E.

[Don_Kebabbo]

marnotrawstwo rzeczywistości
pod nieobecność jutra

Powyższe rewelacyjne, reszta niezła.

Pozdrawiam.