Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Polna droga nie kojarzy się raczej z piachem


pustynna droga
porzucone trzewiki
zasypuje wiatr


lub wersja polna:

droga przy łące
porzucone trzewiki
pokryte kurzem

Fajnie tak czasem zboczyć, porzucić zdeptaną i zakurzoną drogę, i pobiegać na bosaka po kwitnącej łące, nie tylko w warstwie dosłownej…

Pozdrówka
Opublikowano

ja mam wrażenie, że polna droga nie musi sie kojarzyć z polem;p u mnie w mieście jest jezioro, obok jeziora jest mnóstwo polan, a pomiędzy jeziorem i polanami jest piaszczysta droga. Właśnie taki obraz miałam czytając haiku, więc po mojemu jest ok;p

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Polna droga nie kojarzy się raczej z piachem


pustynna droga
porzucone trzewiki
zasypuje wiatr


lub wersja polna:

droga przy łące
porzucone trzewiki
pokryte kurzem

Fajnie tak czasem zboczyć, porzucić zdeptaną i zakurzoną drogę, i pobiegać na bosaka po kwitnącej łące, nie tylko w warstwie dosłownej…

Pozdrówka
Dziękuję za komentarz. U mnie na Mazowszu jest bardzo dużo piaszczystych, polnych dróg. Takich, że rowerem nie ma szans a i samochodem ciężko. A trzewiki można porzucić też w innej sytuacji - łatwo jest pobłądzić na polnych drogach, zwłaszcza jak dawno się ich nie przemierzało, a poobcierane pięty to niemiła rzecz .. i też nie tylko w warstwie dosłownej.
Bardzo pozdrawiam - Ania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Polna droga nie kojarzy się raczej z piachem


pustynna droga
porzucone trzewiki
zasypuje wiatr


lub wersja polna:

droga przy łące
porzucone trzewiki
pokryte kurzem

Fajnie tak czasem zboczyć, porzucić zdeptaną i zakurzoną drogę, i pobiegać na bosaka po kwitnącej łące, nie tylko w warstwie dosłownej…

Pozdrówka
Dziękuję za komentarz. U mnie na Mazowszu jest bardzo dużo piaszczystych, polnych dróg. Takich, że rowerem nie ma szans a i samochodem ciężko. A trzewiki można porzucić też w innej sytuacji - łatwo jest pobłądzić na polnych drogach, zwłaszcza jak dawno się ich nie przemierzało, a poobcierane pięty to niemiła rzecz .. i też nie tylko w warstwie dosłownej.
Bardzo pozdrawiam - Ania

Racja - drogi i sytuacje bywają różne…
Pozdro :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




bardzo zmysłowe haiku Aniu-widzę tę drogie i ten unoszony
przez wiatr piach opadający na te zagubione trzewiki.
radości życzę
Bardzo dziękuję za ocenę i za życzenia. Miło Cię znów usłyszeć - Ania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...