Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kochamy ludzi którzy są różni od nas
Kochamy ich najmocniej z serca
Widzimy ich codziennie
Czekamy tylko na jakiś gest
To ukoi nasze serce
Pełne miłości i lęku
Wystarczyłby tak naprawdę uśmiech
Bo oznacza tak wiele
Wyraża on tyle uczuć
Że opisanie tego
Sprawiłoby mi wiele trudności
Rozmawiamy na co dzień o miłości
Czy w ogóle ktoś ją rozumie?
Czy ktoś ją kiedyś doznał?
Większość powie tak
Lecz nikt nie wie co to znaczy
To słowo miłość
Przecież to jest tylko stan emocjonalny
A daję nam tyle radości
Każdy chciałby przeżyć bajkę
Ale nikt się o nią nie stara
Niektórzy ją traktują jak zabawę
To jest przykre lecz prawdziwe
Jak róża gładząca nasze ciało
Tak miłość koi nasze serce
Myślimy tylko o tej osobie
I staramy się żeby nie odeszła
Miłość to jest coś pięknego
To jest widok na morze
A zarazem spoglądanie na księżyc
W nocne gwieździste sklepienie
Zapominamy wtedy o wszystkim
Zapominamy o wszelkich popełnionych błędach
Myślimy tylko o tym
By uczucie to nigdy się nie zakończyło
Jak motyl okazujący swą piękność
Tak my staramy się ją dostrzec
Najchętniej powiedzieć przytul mnie i pocałuj
Lecz tak naprawdę lęk zawsze wygra
I nigdy się nie dowiemy co tak naprawde by się stało
Będziemy wracać do tego i ciągle powtarzać
Że popełniliśmy błąd
Będziemy się udręczać jak i tak nic nie dało się zrobić
Miłość to nie tylko uczucie
Lecz drzewo dające nam życie
Każdy ją szuka
Lecz nigdy nie znajdzie
Bo ona sama przyjdzie
I Niespodziewanie zamieszka w naszym sercu…

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Czytając ten wiersz, pomyślałam, że to dialog z literaturą, a konkretnie — z "Mistrzem i Małgorzatą" Bułhakowa. Przez długą chwilę czytam o bezradności, o piciu jako ucieczce, o poczuciu grzechu, który się nie odkupuje — i świat nagle rozpada się na rzeczywistość i coś znacznie bardziej groźnego. Kot, który mówi, cylinder, neseser skórzany — to wszystko dobrze ukryte znaki, które nagle eksplodują. Czy czarny kot to tylko kogoś pomocnik, czy jest wcieleniem czegoś większego i nieubłaganego? Bo "Szatan nie jedno nosi imię". Czy to fragment większego tekstu?
    • @andrew Zapach, o którym piszesz — to nie perfumy jutra, to oddech rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły, Bez makijażu jest najlepiej. Bo wtedy widzę prawdę Śliczne!   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      wojna to nie bajka, nawet gdy na drodze stoi "ku przestrodze"
    • @Migrena Zachwyciłeś mnie po raz enty, ale tym razem bardzo szczególnie. Z dużą wrażliwością dotykasz jednego z najbardziej subtelnych paradoksów współczesności – bliskości na odległość. Zafascynowała mnie ta fizyczność doświadczenia, które z definicji jest wirtualne. Z zimnych nośników informacji zrobiłeś przedłużenie zmysłów. Kiedy piszesz, że „litery płyną jak ciepła rzeka” albo że piksele są „zaklęciami wchodzącymi pod skórę” - dokonujesz alchemii. Sprawiasz, że czuje się ciepło urządzenia jako ciepło drugiego człowieka. „Dotknąć bez dotykania” – pokazujesz, że wyobraźnia i empatia potrafią być potężniejszymi narzędziami poznania niż sam wzrok czy dotyk. Napisałeś liryczny dowód na istnienie duszy w cyfrowym świecie. Każdy, kto kiedykolwiek czuł szybsze bicie serca na widok powiadomienia na ekranie - odnajdzie w nim siebie. Jest intymny, delikatny i pełen szacunku do drugiego człowieka – tej „drugiej samotności”, która nasłuchuje po drugiej stronie łącza. Autor książki "Samotność w sieci" powinien się od Ciebie uczyć. Powtórzę się - jestem zachwycona!
    • @violetta bardzo miły gest. dziękuję:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...