Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

jedno z drugim, jedne w drugie

avals
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

avals

avals

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zaskoczone
z tą troską nagłą czujnością
ślepią wiedzą
że jeśli nie wypuszczą mojej wschodniej duszy
nie zostanie nawet zachodnia

stoją w progu z ciepłą dłonią miękkim kocem
z wiarą że są tacy co nigdy nie kłamią

więc odlatuję w stronę słońca spalę się do ostatniego
już się rozpadam po jednym po dwa w lawinę
resztką bólu się składam buduję od nowa

i wracam

za każde niezadane pytanie
za każdą iskrę przy której się grzałam
dlatego że pasujemy do siebie jak dwa oswojone
kamasze od jednej pary

teraz podleję odświeżę wszystkie zielenie w moim domu
nowe zasadzę w ogrodzie

patrząc w niebo nie będę zasłaniać oczu
a słońce nigdy nie zgaśnie

Jimmy_Jordan

Jimmy_Jordan

Opublikowano
Opublikowano

podoba mi się ale nie wszystko, większość bez zarzutu a kombinacja zachód- wschód przepyszna:

więc odlatuję w stronę słońca spalę się do ostatniego
już się rozpadam po jednym po dwa w lawinę w eksplozję
resztką bólu się składam buduję od nowa

^^^^^^^przeładowane słownie

patrząc w niebo nie będę zasłaniać oczu
a słońce nigdy nie gaśnie

^^^^^^^^moim zdaniem ta pointa nie zamyka dyskusji, tym samym wiersz jest nie-do-końca

no ale reszta miód
pozdrawiam
Jimmy

avals

avals

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Przepraszam, że tak "hurtowo", ale tyle na głowie, że tylko zdążę podziękować Wam Wszystkim .
Rady wykorzystam. Oceny mobilizują.
Pozdrawiam i pędzę do ogródka!

avals

avals

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Do radzących: sugerowane poprawki wprowadziłam, oprócz puenty. Jakoś nie widzę, co by tam jeszcze dodać. Chyba tak wystarczy. Jeszcze raz wszystkim dziękuję.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Przerwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      No proszę i mamy zaczynek kolejnego wiersza :)
    • andreas
      Apokryf Sudecki 

      Przez andreas · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Nie znałem tego;świetne.
    • aff
      Przerwa

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ;-)
    • Sylwester_Lasota
      Przerwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Siedzimy obok siebie. Ja, Skippy i Tony. Siedzimy przy stołach zawalonych narzędziami, częściami maszyn i innymi mniej lub bardziej potrzebnymi rupieciami. Każdy wygospodarował sobie nieco wolnego miejsca na kubek herbaty lub kawy i tego co przyniósł do zjedzenia z domu. Ubrani jesteśmy w brudne, poplamione smarami i olejami firmowe, robocze ubrania, a w zgrubsza obmytych dłoniach każdy z nas trzyma wyciąniety przed chwilą telefon. Ostatnio mało piszę, ale idąc do pracy w mojej świadomości zaczął się rysować wiersz. Może nie wiersz jeszcze, ale zaledwie jego szkic, pomysł. W pamięć wryły mi się dwa pierwsze wersy i starałem się ich nie zgubić przez pierwsze godzimy dość pracowitego dnia. Udało się nawet więcej. W jakimś przebłysku w głowie ułożyły mi się kolejne dwa. Mam więc już całą pierwszą zwrotkę. Teraz wystarczy ją rozwinąć i znaleźć jakieś sensowne zakończenie dla wiersza. Herbata stygnie, zjedzona do połowy kanapka schodzi na dalszy plan, a wraz z nią cała otaczającą mnie rzeczywistość.  Zanurzam się cały w myślach i języku. Liczę sylaby, dobieram słowa, szukam metafor, piszę, poprawiam, piszę dalej. Zwrotka za zwrotką staram się zbudować kolejny prosty wiersz z nadzieją, że uda mi się zawrzeć w nim coś więcej niż zwykłą grę słów... - Nie wiesz czy John jutro pracuje z nami - pyta Skippy. Skippy jest Australijczykiem. Właściwie, to ma na imię Mathew, ale twierdzi, że nie lubi swojego imienia i prosi, żeby nazywać go imieniem kangurka z bajki. To jego nick. Nie lubię  przezwisk, ale w jego przypadku przyszło mi w dość naturalny sposób przejść od prawdziwego imienia do przezwiska, tym łatwiej, że prawdopodobnie niewielu ludzi w fabryce wie, że Skippy, to tak naprawdę Mathew. Spojrzałem na nie niego, odrywając na chwilę wzrok od wyświetlacza mojego Samsunga, bo to pytanie najwyraźniej było skierowane do mnie. Utwierdziło mnie w tym również, że w przelocie napotkałem też pytające spojrzenie Toniego. - Nie, nie wiem - odpowiadam i chcę wracać do pisania mojego wiersza, ale powstrzymuje mnie dziwny uśmiech na twarzy Skippiego. Dopiero po chwili uświadamiam sobie, że odpowiedziałem mu po polsku. Śmieję się. - Sorry - mówię - No, I don't know.  Rozmawiamy jeszcze przez chwilę i wracam do mojej pracy nad wierszem.  Brakuje mi tylko zakończenia. Składając słowa, wpada mi pomysł na jeszcze jedną zwrotkę. Spisuję ją szybko, bo wiem, że jeśli rozproszę się, to może mi uciec i nigdy nie powróci w takim samym kształcie. Zakończenie mam już gotowe. Pozostało mi tylko przeczytać wiersz kilka razy i wyłapać potencjalne błędy. Z doświadczenia wiem, że  na pewno coś przegapię. Czytam po raz kolejny. Myślę, że jest wystarczająco dobrze. Można wysłać wiersz na forum. Jedno kliknięci i wiersz został wysłany. Od teraz, gdziekolwiek jesteście możecie go przeczytać. Moi koledzy już skończyli przerwę. Tony właśnie myje kubek nad warsztatowym zlewem, a Skippy zabiera swoje narzędzia i rusza do kolejnej awarii. Pora i na mnie. Koniec przewy.    
    • MIROSŁAW C.
      Apokryf Sudecki 

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @andreas „Brama do Świątyni Dobra i Prawdy jest niska. Wejdą tam tylko Ci, którzy schylą głowę”. Lew Tołstoj   Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...