Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
czyli Wiara, Nadzieja i takie tam inne


- Mój Tatuś ?
Zawsze z wyprasowaną koszulą,
wyuczoną prognozą pogody,
dopiętym guzikiem, zapłaconym III filarem.
Poranny omlet smaży wieczorem i odkłada w lodówce,
znając co do minuty rozkład zapalania w niej świateł.

- Moja Mamusia ?
Nie krochmali pościeli,
licząc że ta, sama zesztywnieje ze strachu .
Zamiast pogody ogląda żółte kulki „Lotto”.
Ludzie z niej lżą, wyśmiewają, obrażają.
A przecież nie jestem głupi !

- Mój Dziadziuś ?
Trzyma pod poduszką drzewo różane w kulkach,
macanie szczęścia ogranicza właśnie do nich.
Często drapie się po czole, piersi, ramionach,
zawsze w ten sam sposób, nie myląc kolejności.
Krzyczy na mamę kiedy ta wydaje pieniążki w kolekturze –
sam znika niedzielami,
za każdym razem wracając biedniejszym o kilka złotych
-„A bogatszym o układy z Tamtym”
mówi szeptem, pokazując palcem sufit.

- Moja Babusia ?
Nie interesuje się pogodą, ani kulkami lotto,
a nawet niedzielnymi ekspedycjami dziadka.
Łóżko ścieli podczas snu.
Woli książkę kucharską od „Wielkiego sennika”.
Nigdy nie pyta
dokąd odlatują ptaszki za kuchennym oknem,
ani kiedy wrócą.

- Ja ?
Ja proszę Pana dorastam wśród nich
i każde wtrąca się w moją duszyczkę.
Mimo to nie jestem mami synkiem,
nie lubię zbyt gorliwie naśladować taty,
dziadka szanuję, słucham kiedy daje cukierki.
Ale to do babci tak często uciekam,
gdy nie mam już siły na ochotę.

*

W końcu jestem twoje jedyne
a kieruje się w sobie wieloma.
Opublikowano

tytuł iście przewrotny :)) ja bym to bardziej określiła jako portret rodzinny :P nie przepadam za taką tematyką, chociaż muszę uczciwie przyznać, że miło się czytało.

niemniej jednak, pomarudzę:
-pytania -każde kolejne staje się przewidywalne, niemal mechanicznie
-zbyt pobożna pointa :Pp taka jakaś
-trochę długie, proponuję skondensować myśli
-podoba się pomysł na mamusie, tatusia i dziadziusia (tylko może nie tak pieszczotliwie)
-Twoja babusia nie przypomina mi zupełnie mojej! ;))

co jest dobre:
-niektóre frazy
-przedstawienie typowych sytuacji w mniej oklepany sposób

no, generalnie to tyle
pozdrawiam wesoło a.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



-Tytuł ma być wskazówką dla mniej kumatych, kto jest podmiotem prowadzącym dialog , a w zasadzie tą część dialogu którą słychać w wierszu.
-przewidywalność pytań jest, tylko jak to zrobić żeby jej nie było to już nie wiem ;)
-poucinam co się da, obiecuje
- właśnie że pieszczotliwie :P! specjalnie stylizowałem na dziecko, co by dążyć do tego dorastania w strofie z pytaniem "Ja?"
- babusia PL-a jest tym stanem, a raczej tą postawą którą ostatnio często sam prezentuje w swoim życiu ;)

Dzięki za odwiedziny, i podpowidzi,
Pozdrawiam serdecznością .
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczekuje twojego spojrzenia na temat Judyt :0)
jak napiszesz czem prędzej wysyłaj,
Pozdrawiam.

znaczy który? bo już mi się wszystko pomieszało:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczekuje twojego spojrzenia na temat Judyt :0)
jak napiszesz czem prędzej wysyłaj,
Pozdrawiam.

znaczy który? bo już mi się wszystko pomieszało:)
ten który założyliśmy, czyli czy planować, pokładać nadzieje w wierze, czy w szczęściu itp. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



znaczy który? bo już mi się wszystko pomieszało:)
ten który założyliśmy, czyli czy planować, pokładać nadzieje w wierze, czy w szczęściu itp. :)
odpowiadam: tak( inaczej trochę brzmiał:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pamiętam, dobrze pamiętam jak nie pojąłem kiedyś tej Miłości z pod twojej parasolki :)
a w powyższym tekście, nie chodzi o rodzinę ;) opowieść o członkach rodziny, jest tylko przykrywką, szeroko zakrojoną metaforą,
źle to przedstawiłem z teg wynika, bo czytalnicy interpretują w jeden ząb o rodzinie,
może podtytuł który dodałem pomoże.
Pozdrawiam serdecznością.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ten który założyliśmy, czyli czy planować, pokładać nadzieje w wierze, czy w szczęściu itp. :)
odpowiadam: tak( inaczej trochę brzmiał:)
yyy.. no może :P
więc jak właściwie :0) ?
P.S. pamięć już nie ta ;p
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


odpowiadam: tak( inaczej trochę brzmiał:)
yyy.. no może :P
więc jak właściwie :0) ?
P.S. pamięć już nie ta ;p
oj proszę scal scal(:
Opublikowano

ano, widzisz Robercie, każdy interpretuje po swojemu, miałam zaokrąglone podejście do twojego wiersza, ale jak wszyscy to wszyscy, babcia też o tym samym z rozmysłem;)))
więc niech interpretacja idzie w innym kierunku -
" przecież jestem twoje jedyne"
scmok

Opublikowano

jak to mówią kiedy autro napisze "wiersz" on przestaje należeć do niego, jest tylko kilka liter na papierze, które każdy odczytuje w swój sposób :)
o i właśnie w tym kierunku trzeba by sie kierować (bynajmniej tak chciał autor ;)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Dzięki za odwiedziny Jacku,
No tak ta długość... tylko ja nie wiem co tu amputować, to chyba taka naleciałość , bo ostatnio poczytuje Miłosza, a on nie jest raczej minimalistą co do długości przedstawiania swoich myśli,
Zmienie lekture to może przejdzie ;)
Ciesze się że przypadło.
Pozdrawiam.

Opublikowano

a dla mnie to narazie projekt, z którego trzeba skondensować wiersz
odcedzić co potrzebe a reszte wyciąć
fragmenty są ale tylko fragment
i nadać tekstowi jakiego tempa, bo jest jednostajnie do startu do mety, nie ma zwrotów akcji, jakiegoś zakoczenia, tak to się wlecze jak saga rodzinna jak telenowela

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chmury w warkocze Ciach! — siekierą spiorunowane, Spada deszczowa głowa, Mocno zdziwiona.   Leje, leje, leje... Kalosze porwał pies, Kapotę diabli ponieśli I dokąd mi wlec bose nogi?   A kapie, a kapie, aż hej! Kapelusz dziurawy, I dach mocny w gębie Trzeszczy i skrzypi.   Łup! — oknem w skroń, Prask! — wierzgającymi drzwiami w plecy, Babam, babam, babam... I błysk w ślepogały.   Szyyy... grryyy... BUM! Żaba — plusk! — w kałużę strachu pod nogami, I chodu — w podskokach, I hyc, i myk...   Pod pryczą wtulony, W kłębach pajęczyn Scyzoryk dobywam I dłubię w ścianie: TU BYŁEM JA...  
    • Powiedziała dziś róża do jodły stuletniej Podziwiaj moje kwiaty szkarłatem swym świetne, Me pąki eleganckie niczym biżuteria, Podobnych nie odnajdziesz w lesie ni na prerii, Aromat delikatny, wykwintnie słoneczny, Nie dorówna mu migdał ani irys mleczny. I tak chwali się dalej, przez godzinę całą, I przechwałek jej ciągle mało, mało, mało. Aż odrzekła choinka Świetna twa uroda, Jesteś wciąż elegancka, szykowna i młoda, Lecz powiem ci w sekrecie (choć nic to nie zmieni) Twe piękno nie przetrzyma – najbliższej jesieni, A ja choć niepozorna, tak, jak siostry moje, Cały wiek już w tym miejscu niewzruszenie stoję, Gdy po tobie gałązka pozostanie mała, Ja nadal na tym miejscu dumnie będę trwała…
    • Napisać wiersz o kobiecie, tak że jest w nim nie tłem, nie tylko tematem, ale (może i) wszystkim i to w taki sposób... podziwiam. Ostatni wers to cudowne zakończenie.
    • i ze mną też zostaje, a raczej we mnie. Wiersz pełen uczuć, pięknych obrazów... Nie wiem czy to dobre słowo, ale innego nie znajduję - miękki i przyjemnie ciepły. Pozdrawiam :)
    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.    Rynkowo   Świat się kończy i umiera i trwoży rozwydrzone słowa milkną ukradkiem o istotnym ważnym i nieprzeciętnym podziały przeklinają każdy już wyklęty strach mas promieniuje nieprzeciętnie (co lepsi pisarze te zjawiska opisują)   A w Krakowie na rynku dalej Sukiennice i niepodległe knajpy człowiek bawi się z człowiekiem płyną rachunki ceny niewybrzydzane co piękniejsze niewiasty wabią striptisem   A w Krakowie na rynku rezonują głębsze pieśni w przestrzeń mężczyzna wprowadza kobietę w wieczór singielki planują sute święte małżeństwa planty obrastają w letnie życie z liśćmi   a w Krakowie na rynku pradawnym zwyczajem wszyscy artyści są o krok do przodu przed pozostałymi barwniej opowiadają oraz sprzedają bajer kamienice stoją jak stały choć chcą tańczyć   A w Krakowie na rynku podpływają roześmiane drwiące rozmowy szastają torebki i darmozjadają kieszenie chłopak za rękę (oby) dziewczynę w bryczce poeci bazgrzą aż uratują świat wierszem     Warszawa – Stegny, 20.06.2023r.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...