Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo
absolutnie nie dla mnie,

ulotna chwila
poranna rosa
lekkość motyla

toż to wszystko już tak niemodne
a może krócej i jako kontynuacja tytułu
z niedopowiedzeniem:


szczęśliwe
ulotne
jak rosa
jak motyl
nie zauważone

ze śladem w albumie

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no i masz Babo placek-każdy -ja również często zbyt pochopnie
choć świadomie mimo że zdaje sobie sprawę iż coś nie tak- wklejam
a potem tego żałuje -dlatego że zapominamy że to nie dla nas pisaliśmy
lecz dla czytelnika

ujrzeć
poranną rosę
przelot motyla
zaćmienie słońca
to jest na pewno
bez cenna chwila
pozd. Waldemar
Opublikowano

egzegeta:
Beenie M:
marti kruger:
kasiaballou:
Waldemar Talar:
Tali Maciej:
(przepraszam, że wszystkim razem odpowiadam - od Świąt - grypsko - u mnie)
Kochani! Bardzo mnię cieszy, że zechcieliście przeczytać i ocenić. Jednomyślność
mówi mi wiele. To bardzo stare wierszydełko z Warsztatu - zainspirowane odnalezionym
pamiętnikiem ze szkoły podstawowej.
Na usprawiedliwienie, mam tylko to, co zauważyła Kasia; ta łódeczka - to - ode mnie
dla Was - za szczere słowa i mam wrażenie, że darzymy się wzajemną sympatią.
Dziękuję i zapraszam na przyszłość,może wyjdzie
wtedy coś mniej zakalcowatego!(albo i nie?)
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzięki za obecność,
odwzajemniam czułeczki!
Nadrabiam zaległości: dzisiaj czytam,
komentować będę od jutra(jeśli mnie
znów nie złoży).
Serdeczności
- baba
Opublikowano

fakt że nic nie mówi
prócz tego że chwila jest chwilą
trochę za mało chyba

kłaniam się

Opublikowano

bo to było już dawno, chyba w styczniu.
Miło mi, Marlett, pewnie masz rację, bo piszę o jednej- jakiejś,
tylko wydaje mi się, że zmienić tytuł jest tutaj praktycznie
trudno - w tym dziale.
Pozdrawiam Cię serdecznie
- również Sosenkę!
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jakże mogłabym zapomnieć; lubię Was,
a z drzew najbardziej: sosnę (sucha, ciepła, lekko szorska ale
- miła w dotyku, pnie się do słonka, strzelista, kojarzy się
z masztem statku i dalekimi podróżami), poza tym: brzozę , dąb i buka
(bez uzasadnienia - ale mam).
uściski - baba.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Byłam w salonie piękności, tak przypadkiem, Manikiur, pedikiur z drapaniem po piętach. Powzdychałyśmy sobie z Malwiną O dawnych czasach, kremach i perfumach,   Na które nas nie stać, dasz wiarę? Dziwne... czy na pewno są takie? Sprawdź, proszę, szybciutko, raz- dwa. Na nową torebkę, taką sobie, wydałam   Tylko parę groszy, a szpilki wcisnęli Mi w promocji jedynie za tysiaka. Już miałam wracać do domciu, A tu zatrzymała mnie policja   Na czerwonym świetle dla pieszych. Nie, nie było mandatu – a skąd, a co ty! Nieprawdą jest, że zgubiłam telefon I klucze do domu – napadli mnie zbóje   Z ciupagami i dali dyla w ciemną uliczkę. Zostawili mi tylko prezent zakupiony Dla ciebie: kołpaki do Malucha, cieszysz się? W tramwaju kanar był bardzo miły,   Zaśpiewał tylko tenorem zabawnym „dwie stówki” A ja mu – ciach przed oczy legitymacją Z Koła Gospodyń Miejsko-Wiejskich. Zamknął dzióbek, fruu – i tyle go było.   No co ziewasz? ej, ty śpiochu, nie udawaj! Nie chcesz usłyszeć wieści najnowszych? O tym, jak dzielnie w kasynie nie przegrałam Naszego kochanego, milutkiego mieszkania?  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty Fajnie, pokazuje to, że nawet w dorosłym mężczyźnie wciąż pozostało coś z chłopca. :)
    • @huzarc   made in huzarc.   wiersz wyrazisty i głęboki.   to gorzka jak piołun refleksja nad kosztem bycia małym trybikiem w maszynie społecznej lub intelektualnej.   poeta odnajduje swoją rolę w koniecznosci dokonywania trudnych osądów w świecie pełnym szumu.   finałowa scena przy oknie stanowi peknięcie liryczne, w którym wyczerpany cynik mierzy się   z własną moralnością.   litość natomiast  staje się ostatnim, pożądanym aktem miłosierdzia.   i to tyle mojego widzenia  tego niezwykłego utworu.          
    • @viola arvensis Każda rana... ... życie rzeką płynie niczego nie ominie dobre skosztuje złe posmakuje    zawsze wraca do nurtu  gdzie radość króluje  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru   
    • Obraz pustki i niemocy, która niejedno ma imię. To mz bardziej jeśli pisze się na zamówienie i termin, co może tak dawać, ale kiedy pisze się, a musu ani terminu nie ma wtedy nic na siłę i lepiej odczekać na powrót błysku, weny, czy inspiracji. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...