Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

świat przesunął się o jeden wymaz z chmur.
mitologia księżyca. chora w świetle
nazwa tych stu nieprawdopodobnych burz
zerwanych całym światłem. myśli wściekłe

w śniegu opodal, wymijając ciszę
słyszą własne krzyki. zmarznięta trawa
przypomina te czarną nicią szyte
słowa, które w bólu wyrzyna rana,

które modlą się do nas jasną stroną
nocy. matki boskie w czerni latarni
zbitej żarówki. archanioły szklaną
miazgą skrzydeł sypią cząsteczki czerni.

noc na horyzoncie. biały epizod
w egzystencji wymarłych ciał i duchów
żywych. przebijające mgłę na wylot
twarze snują się obłokiem oparu.

Opublikowano

"w śniegu opodal, wymijając ciszę
słyszą własne krzyki. zmarznięta trawa
przypomina te czarną nicią szyte
słowa, które w bólu wyrzyna rana,"

Cała zwrotka brzmi, nie boję się użyć tego słowa, pięknie. Nie wiem, czy Pan to świadomie napisał, ale jeśli tak, to jest Pan estetą-dźwiękowcem i choćby z tego powodu będę szukał Pana wierszy.

Zgrzyta mi "wymaz z chmur" to z kolei niezręczność, czyta się bardzo źle. Nie pasuje mi też zabieg polegający na takim wybijaniu zdań opisowych, ale za dźwięczność, brzmienie tekstu jestem skłonny to wybaczyć.

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziwna mieszanka ;)
kompozycja dychotomiczna, oksymorony, instrumentacje, kilka udanych (a kilka nie) przerzutni; zestawienia motywów najpierw mnie naprowadziły na skojarzenie z ("modnym' ostatnio na tym portalu) zapisem automatycznym, ale - nie, to tylko gry wyobraźni, niektóre motywy jednak zbyt konwencjonalnie potraktowane (zwł. w 2 części, gdzie archanioły, wymarłe ciała i duchy, co prawda żywych ;), ale jednak wpisują się w ten ciąg kojarzeń).
Podobają mi się całe fragmenty. Zwłaszcza początek. Ale nie ta przerzutnia: szklaną / miazgą skrzydeł; nowy wers powinien się chyba zacząć dopiero od skrzydeł. I to też nie bardzo: "twarze snują się", choc obłok oparu - ładny.
pzdr. b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ken uda łani maca. Pana Paca mina, ...
    • @MigrenaCzytając większość Twoich wierszy o miłości i namiętności, mam wrażenie, jakbym cały czas czytała jeden i ten sam.   Z tego wyłuskałam sobie ostatnie trzy wersy.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Bo one mówią coś nowego i są bardzo intrygujące, otwierają szerokie pole do interpretacji i choć, podobnie jak cały wiersz, zapewne są obliczone na wywołanie mocnego efektu, tym razem wyłamują się z narzuconej im funkcji i prowadzą do ciekawych rozważań. Cielesna, zmysłowa miłość zazwyczaj jest stawiana w opozycji do sfery duchowej. No właśnie, dlaczego? Bóg, tworząc nas na swój obraz i podobieństwo i dając nam świat przeżyć seksualnych, musiał jednoznacznie wskazać, że jest to jeden z Jego pierwiastków, zaszczepionych w człowieku. I ludzie są w stanie zbliżyć się do Boga, ale być może Bóg, aby w pełni odczuć ten stan, z taką samą głębią i mocą jak kochający się namiętnie ludzie, musiałby sam narzucić jakieś ograniczenia na własną Wszechmoc, Wszechwiedzę, Wszechobecność... Raz to zrobił, ale w innym celu. Nie dla siebie samego.  
    • Alu… Nie wszystko, co piękne, musi trwać. Niektórzy przychodzą tylko po to, by zapalić w nas światło, które potem niesiemy sami.   Nie bój się tego. To, co w Tobie płonie - nie jest zależne od nikogo.   Nie musisz czekać na list. Już go masz - w sobie.   Bo odpowiedź na Twoje słowa zawsze przychodzi, czasem w ciszy, czasem w cieniu kogoś, kto przeczytał je w nocy.   31.10.2025
    • @Annna2 Aniu. tym wierszem mnie zaskoczyłaś :)   czytając zobaczyłem Cię znów młodą, studentkę, dziewczynę.   tak jak kilka tygodni temu pytałem Cię czy studiowałaś na ASP.   bo tak mi do Ciebie przylgnął pewien obraz.   była tam dziewczyna, trochę niezwykła bo mądrzejsza i poważniejsza od nas.   ładna. warkocz czarnych włosów, zniewalający uśmiech, piękna kobiecość.   i kiedy tutaj przyszedłem, zacząłem czytać Twoje wiersze.   i tak mi się od razu skojarzyło.   miała na imię Anka.   takie moje refleksje ......     bo Twój wiersz pulsuje wieczną tęsknotą, gorzkim kontrastem i nieśmiertelnością nadziei.     zawsze piszesz świetnie. ale ten dzisiejszy wiersz......skubaniec mnie przeniknął !!!!!      
    • @Alicja_Wysocka @violetta @Annna2 @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...