Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chyba zwiędły już liście
nie wiem czy to było wczoraj czy jutro
być może
lub zdarzyć się to nie
mogło
po niedzieli przed poniedziałkiem

nikt mnie nie uprzedził
od kiedy jest za późno
a kiedy zbyt wcześnie

chyba zwiędły już liście
na grobie M.-
wciąż ma dwadzieścia lat

Opublikowano

tutaj w tej laoniczności znalazłem przestrzeń dla siebie, wiersz się nie narzuca poprostu jest i to jest jego mocna strona

taka przypadkowość -może wczoraj może jutro, mogło się zdarzyć ale nie musiało, ciekawie porpowadzony wątek upływającego czasu

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



osobisty i smutny bardzo, płynnie się czyta, jednak chyba nie zapadnie na dłużej, tak bywa z nostalgią - czas zalecza i dobrze,
pozdrawiam :)


a mi odwrotnie- na dłużej pozostanie-bo zabiorę do siebie.
wiersz zmusza do przemyśleń - więcej nic nie powiem bo
serce i tak zabolało.
pozd. Waldemar
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



osobisty i smutny bardzo, płynnie się czyta, jednak chyba nie zapadnie na dłużej, tak bywa z nostalgią - czas zalecza i dobrze,
pozdrawiam :)


a mi odwrotnie- na dłużej pozostanie-bo zabiorę do siebie.
wiersz zmusza do przemyśleń - więcej nic nie powiem bo
serce i tak zabolało.
pozd. Waldemar

boli, szmutne - lepiej nie utrwalać, zmienić klimaty na weselsze - czas, ten pomaga, może nie od razu, ale jednak...
tego Ci życzę Waldemarze - Ciebie i Autorkę pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena niestety, tak jest.
    • Mam na sobie spodnie szyte na miarę  mojej męskości mierzonej denimem pokryte w całości stęchlizny zapachem i kłami co atakują tętnice    Nie ściągnę ich nawet z lufą przy skroni choćby przez nie mieli mi zedrzeć skórę  nie skrócę ich nawet za monet tony bo jeszcze ktoś mi wręczy kwiatów bukiet   Bez nich moja płeć staje się niepewna przez rany cięte uciekają toksyny a w skórze grzęźnie akceptacja i łzy... Jakie łzy kurwa! Wracać do więzienia 
    • Dobry bon mot, a ja zacytuję jednego, znanego Ci, pana, który mówił, że wolność ma w sobie:). Pozdrawiam
    • psotka nie psoci szkodząc to psota może zaszkodzić I już w szpitalu się leczy popada w depresję Broniąc demencję okaże Oni nie wiedzą co jej zalecić A osowiali starsi pacjenci w pielucho majtkach przyjęci Uśmiechają się smutno Zdrowiem swoim zajęci Psotka pokręca nosem myśląc o smarkach Oni że gil mu leci Tu aniołek z fiołkiem I niespodzianka Ptaszki fruwają Nad głową bo zobaczyli Bawiące się dzieci przy zasmarkanych dziadkach Chichotki psotki małe nieznośne Seniorów i innych to latorośle Psoto ty wzniośle wciąż nie wiesz Psotką też byłeś i może będziesz Tam w niebie  
    • Ogarnęły nas deszczowe psy mój z bólu wyje twój głośno warczy skończyły się słoneczne sny zostały tylko rozrzucone karty joker szczerzy bezlitosne kły ze swym szyderczym uśmiechem gdzie nas dwoje lecz nie ma my koniec świata bez ciebie przebiegłem król kier stracił władzę teraz jest winnym waletem przez damę pik walczy z kacem winami z potłuczonym szkłem zbiegły się asy z rękawa wyśmiały nieszczęśnika jego wina jego kara niewinna łza z policzka zawiniona talia się przetasowała karty już inne lecz wciąż te same jakby je śmierć namalowała bez kolorów smutne na amen tylko znowu te asy co ich za dużo w talii stoją na czarnej mszy nad jopkiem ofiarnym składają go w ofierze na karcianym cmentarzu chociaż on to przeżyje na ich winnym talerzu msza się kończy biją dzwony na karcie śmierć za życia został żywcem pochowany asy z uśmiechem biją brawa
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...