Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ursa Maior

Michał_Kućmierz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Michał_Kućmierz

Michał_Kućmierz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Grafit nieba przedarł wiotki papier chmur
W mózgu rozpostarty pająk goni tusz
Po powiekach rozmazane łzy czarnych
Smutków na twarzy zakrztuszone frazy
Niespodziewanie niewypowiedziane
Tylko gesty mówią niż się wydaje
Więcej słów niesłychanych niż obrazy
Bardziej zbliżone do krwi kropli wymaz
Przestrzeni o zachodzie i o wschodzie
Tej samej czerwieni ust gdzie mamrocze
„z przegryzionego słowa kocham” moje...

Tancerka

Tancerka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A co ambitnego Pan Krzywak ostatnio napisał? Hm? Jakoś nie zauważyłam tych wyżyn literackich w Pana wykonaniu. W ogóle żadnych wyżyn.
A wiersz jest pisany z serca, niestety kto serca nie ma nie zrozumie, proszę się nie przejmować. Nigdy w życiu.
Tancerka

Tancerka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A co ambitnego Pan Krzywak ostatnio napisał? Hm? Jakoś nie zauważyłam tych wyżyn literackich w Pana wykonaniu. W ogóle żadnych wyżyn.
A wiersz jest pisany z serca, niestety kto serca nie ma nie zrozumie, proszę się nie przejmować. Nigdy w życiu.
M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A co ambitnego Pan Krzywak ostatnio napisał? Hm? Jakoś nie zauważyłam tych wyżyn literackich w Pana wykonaniu. W ogóle żadnych wyżyn.
A wiersz jest pisany z serca, niestety kto serca nie ma nie zrozumie, proszę się nie przejmować. Nigdy w życiu.

Gniot to gniot, czy z serca, czy z d... pisany.
Tancerka

Tancerka

Opublikowano
Opublikowano

Szkoda, że promuje Pan tak żałośnie niską formę intelektualną. A pana bulwarowy język obraża gust literacki pozostałych czytelników. Zaprzestać, albo zacząć działać w jakiejś partii politycznej, gdzie takie słownictwo uchodzi. Tutaj nie. Wątpię, żeby ktokolwiek sobie życzył towarzystwa niemiłego chama, a już na pewno nie pod swoim wierszem.
Nie pozdrawiam, bo Pana nie lubię T.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      To mogła być ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Poezja to życie
      Futura

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część trzecia (ostatnia).

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • M_arianne
      Albo nad organ.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • M_arianne
      Reżim i żer.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Samo zło łzo mas.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...