Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bla bla bla bla sos pomidorowy
bla bla bla bla moje miasto
bla bla bla bla tramwaj płacze
bla bla bla bla papierosy
bla bla bla bla rzuciła
bla bla bla bla samobójstwo
bla bla bla bla nikt mnie nie
bla bla bla bla rozumie bo i po co
bla bla bla bla anioły fruwają
bla bla bla bla mam gruby tyłek
bla bla bla bla wiersz piszę
bla bla bla bla dziewczyny zachwycone
bla bla bla bla na krzyżu wisi
bla bla bla bla nie wiadomo po co
bla bla bla bla piękna wiosna
bla bla bla bla jesieni coraz mniej
bla bla bla bla kolory miłości
bla bla bla bla mam was gdzieś

Opublikowano

nawet nie da się tego skomentować
skoro znudzony pisaniem to po co Pan pisze?
a liczyłam na coś ciekawego

i pewnie uważa Pan to za zabawne??
cóż.. może inny dzień przyniósłby śmiech
ale dzisiaj... ah..

pozdrawiam
Emilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan przecież chyba też "dla pisania pisze" ?
z "morałem" utworu się zgadzam, co więcej tekst mi się podoba:
(zostawiłem to, co najbardziej:
bla bla bla bla papierosy
bla bla bla bla rzuciła
bla bla bla bla samobójstwo
bla bla bla bla nikt mnie nie
bla bla bla bla rozumie bo i po co
bla bla bla bla anioły fruwają
bla bla bla bla ja mam za gruby tyłek
bla bla bla bla na krzyżu wisi
bla bla bla bla nie wiadomo po co
bla bla bla bla piękna wiosna
bla bla bla bla jesieni coraz mniej
bla bla bla bla kolory miłości
bla bla bla bla mam was gdzieś )
pozdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ale to co Pan stworzył to nie jest wiersz
to jest opinia
a nie wszyscy piszą o bzdetach, dramatyzują, narzekają itd.

eh..
a ja się łudziłam, że to ma właśnie być zabawne i ironiczne
a Pan taki małoambitny temat wybrał.. minusowoambitny

pozdrawiam
Emilka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jestem wyszczerbiną Szczerbca, piórem husarskiego skrzydła i chłopskim kołtunem.   Zaściankowym obrazkiem i magnacką sztukaterią.   Chatą z sosnowego drewna i ruiną dworu, obrosłą ciemnym mchem.   Dymem huty i sianokosami szumiącymi świętojańskim czerwcem.   Jestem chłopskim oporem i butą szlachciury; męką Łyskowskiego i złotą ramą Czarnej Madonny.   Dzwonem Zygmunta i wielkopiątkową kołatką.   Żelaznym słupem wbitym w wody Odry i nostalgią za Kresami.   Pomrukiem śpiących rycerzy w granitach Giewontu i żołnierzami wyklętymi, złożonymi w brzozowym gaju.   Płonącą barykadą i kamieniami rzuconymi na szaniec, obok bruku, gdzie spadł fortepian Chopina.   Prawem i nieprawością. Krzyżem przydrożnym i karczmą zajezdną.   Słowem poety i przekleństwem ulicy.   Karabelą u pasa i wytrychem w kieszeni.   Arytmią i dystrofią, oddechem zrywu, przesuwaniem granic, wiarą w wieczność, nadzieją na dobrobyt.   Jestem modlitwą malowaną na dnie źrenicy, o to, aby nie patrzyła na grzech.   Ułańską fantazją i dulszczyzną kamienicy.   Szarzyzną równin opadających mgławicami smutku i barwnym kobiercem łowickiej wycinanki.   Szelestem leśnego igliwia i asfaltowym zapachem dworca.   PGR-owskim blokowiskiem i szklanym archipelagiem Mordoru.   Fotografią Pałacu Saskiego i grobem niejednego nieznanego żołnierza.   Manuskryptem wykłutym na pergaminie i krzywym napisem spreju na wagonie.   Kosą, strzykawką, pługiem odwracającym ziemię przodków.   Jestem strzałem w potylicę, katorgą, szlochem niedoli, tęsknotą za ojczyzną.   Jestem ukąszeniem wszy w miejscu orderów i wygodą emigracji.   Pejsem chasyda i wąsem sarmaty.   Dębowym borem smutku i jeziorem wakacyjnego szaleństwa.   Ławką w parku i obozową celą.   Hejnałem i popiskiwaniem tramwaju.   Niezłomnością Kordeckiego i piętnem niejednej zdrady.   Krwią, czasem ostatnią, sierpem i młotem u drzwi, szkiełkiem zieleni i różowymi okularami na sercu.   Sierpniową ciszą upału, która dudni dzwonami na kościelnej wieży.   Maską spawalniczą ojca i skradzionym zegarkiem dziadka.   I jestem pocałunkiem, który wypełnia usta kobiece w grudniowym świetle ulicy. Po wieczność.   Jestem tym wszystkim, z czego mnie zlepiono.   Czas ulepił mnie krwią, ziemią i pamięcią.    
    • @Berenika97Dziękuję Bereniko, mnie się chce najbardziej pisać w nocy.  Całe frazy ustawiają się w kolejce do zapamiętania, a ja je przestawiam, zamykam, wywalam, wyłażą jak niegrzeczne dzieci z łóżek, jak te plotki którym chce się pić nocą - z piosenki.  Muszę wstać, dać im atrament do picia, znaczy zapisać.  I tak się rano budzę i patrzę, jak wygląda to coś, z niczego. Serdeczności dla Ciebie i podziękowania :)    
    • @Migrena Na śmietniku historii… :) państwo jako system władzy jest bardzo słaby.
    • @MIROSŁAW C. To intrygujący wiersz, który operuje bardzo kontrastowymi obrazami - od przyziemności i cielesności do kosmicznych, niemal transcendentnych wizji. To wiersz, który prowokuje pytania - co samo w sobie jest wartością.
    • @KwiatuszekBardzo Ci dziękuję Kwiatuszku i pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...