Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

toż to świeże, dzisiejsze :) hmmm wg tego, co mi głowa /moja głowa uściślając/ podpowiada, to miniatura jest o człowieku, który mimo, iż wprost nie wyraża zachwytu z aktualnego stanu rzeczy, na pewno jest nim zachwycony. bowiem złapał on kobietę w swoje sidła i dobrze mu z tym. no bo jakby inaczej ? a czy kobieta zadowolona /?/ nie wiem, ale zapewne też :)

oczywiście, że tekst /tekścik w zasadzie - jeżeliby patrzyć jedynie na formę/ nie musi się koniecznie odnosić do tak powszechnego tematu, jak relacje on - ona albo ona - on - jak kto woli, aby tylko nikogo nie urazić ;) niemniej jednak mnie odpowiada ten wiersz /wierszyk w zasadzie - jeżeliby patrzyć jedynie na formę/. tak, wiem, że się powtórzyłem, to było celowe ;) plus.

pozdrawiam.

Opublikowano

A mnie się skojarzyło z pewnym dowcipem:

- słyszałem stary, że się ożeniłeś?
- no
- e, to gratulacje, musisz być szczęśliwy!?
- no... muszę
;))

Sorki, jeśli głupi dowcip - na usprawiedliwienie dodam, że chwyciłem 28 lat temu i też trwa ;)
Pozdrawiam.

Opublikowano

dla mnie w tej miniaturce zawarte życie
(przed przyszłością nie da się uciec,
czy chcesz czy nie, ona trwa)
człowiek ma wybór: zaakceptować
czy się buntować...
sory, że długi mój wywód, ale takie
refleksje wzbudził we mnie twój wiersz

i pozdrawiam:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tym razem Marusiu
to szczególnie Ci dziękuję;
zbyt świeże to puściłem, dlatego to "a".
Dzięki Twojej uwadze usunąłem to "a" i coś jeszcze.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co Wy kurcze o kobiecie, a jeśli już Szanowny HAYQ
to Twój staż to przedszkole, no może przesadziłem ale jakieś wczesne gimnazjum
bowiem - 3 maja 2008 - strzela nam obojgu 45 lat.
Powiedziałem co miałem;))
i pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no nie powiem nawet ciekawskie spojrzenie.
A tak naprawdę, to nie lubię carpe diem Horacego
zawsze mnie ta maksyma wnerwiała i nie tylko,
inne jego "mądrości" też:)
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Płyną łzy (Jak ja i ty)   A noc jest  Pustką    Która niczego  Nie wyjaśni    Nawet chłodu  Twoich i moich rąk    A dzień po nocy  Nigdy nie będzie taki sam    (Już nie wracam tam)
    • @violetta a co do przybysza, to zobaczymy jak sie zbliży do  marsa. wtedy się okaże, co to takiego. na razie pozostańmy przy tym, że to kometa. choć nasuwa się książka arthura c. clarke`a pt. "rama", kiedy to do ziemi zbliżył się ogromny pojazd obcych (z początku też był brany za kometę), lecz bez załogantów. załogę stanowiły roboty, maszyny o nieznanym przeznaczeniu... co innego w opowiadaniu andrzeja trepki pt. "goście z nieba". tam były cztery pojazdy obcych, na początku podobne do gwiazd zaobserwowane w pobliżu dyszla wielkiego wozu, tutaj załogantami okazali się obcy (fizycznie bardzo podobni do ludzi, lecz mentalnie całkowicie odmienni), którzy po wylądowaniu zaczęli zadawać bardzo dziwne pytania np. jak są rozmieszczone przestrzennie atomy w ścianie, z której nie wyodrębniali płótna van Dycka, albo o tangens kąta pod jakim znajdował się środek tarczy słonecznej, niewidocznej przez okno. to znów pytali o ubarwienie skał począwszy od sześciu kilometrów w dół, innym razem pytali o antenaty do pięćdziesiątego pokolenia wstecz. na zadane pytanie jaki tryb życia wiodą u siebie odparli, że uczestniczą w ponadczasowym wymiarze istnienia... ciekawe jakie pytania będą zadawać obcy z 3i atlas... 
    • i jak tu nie być nihilistą kiedy w takiej sytuacji filozofia jest w rozpaczach  pocieszeniem dla rogacza!   dostojewski, de beauvoir piszą o mnie scenariusze czytam, biorę nadgodziny chryste, nie mam już rodziny!   pamiętam pierwszy tego widok wracałem wtedy z biblioteki i jakby wyszli - on i ona spod dłuta michała anioła   ona - olimpia, wenus, gracja i on - hefajstos, neptun, dawid i ja, i za małe mieszkanie i my i biedny schopenhauer   ach, zostałem więc krytykiem by lać na ludzi wiadra żółci chcesz pochwały całą stronę idź - przekonaj moją żonę...
    • San z ej aj esi se jaja z nas
    • Jej świat kusił atrakcyjnością...         Kupiłem go i używałem według jej zaleceń...                                                       Było mi w nim dobrze...                      Erzatz blichtru skutecznie ukrywał pustkę..Świat obok był nieważny... Raził szorstkością prawdy i koniecznością wybierania...                 Nie dawał poczucia wtajemniczenia i wyższości...            Był taki nie...                                              Teraz spłacam dług...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...