Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wracając z weseliska uraczony winem,
zdążając krokiem chwiejnym i z lekka ukośnym,
młody grajek lutnista brnął w leśna głębinę,
między dęby leszczynę, olchę, mchy, porosty.

Wzrok lutnisty kołysał knieją jak okrętem.
Korzenie jakby na złość podstawiały nogę.
Nic to. Zaczęły dziać się rzeczy niepojęte
gdy nagle leśny strumień przeciął grajka drogę.

Rzeczułka jak rzeczułka – kręta i zawiła.
Nad nią wierzby sękate zwieszały konary.
Lecz postać przy strumieniu lutnistę zdziwiła,
podobna do widziadła, lub do nocnej mary.

Odziana dosyć skromnie w mgłę jasnosrebrzystą,
z warkoczem turkusowym sięgającym uda.
Powiedzieć wam: cóż wtedy stało się z lutnistą?
On wstrzymał dech, nie wiedząc: prawda to, czy złuda?

Jeżeli ta dziewczyna zwykłą panną była,
to skąd w takim miejscu i skąd o takiej porze?
Lecz jeśli to piekielna czeluść ją zrodziła,
to skąd jej słodycz, radość, w oczach jasne zorze?

Rusałka, widząc w oczach lutnisty wahanie,
Skinęła, przywołując siostry swe widziadła.
Razem srebrne i mgliste rozpoczęły taniec.
Mgła z ud się uniosła, a z piersi opadła.

Lutnista wszelkie strzępy rozsądku odrzucił.
Śród odmętów strumienia zanurzył swe stopy.
Myślicie, że już po nim? Przepadł i nie wrócił?
Błąd. Niezbadane są ludzkiego losu tropy.

Gdy dłonie mu objęły pace księżycowe,
gdy usta jego zimny pocałunek ściskał,
pogrążał się w strumieniu od lutni pokrowiec.
Brzęknęły cicho struny. Ocknął się lutnista.

Ostatnią siłą woli uchwycił instrument.
Odskoczyły widziadła, głośny wznosząc lament.
Rozbrzmiała pieśń śród kniei – śpiewny kontrargument
w dyskusji o zmaganiach cnoty z pożądaniem.

Rusałki początkowo zdziwione niemile,
że zdobycz im uciekła tak bliska zagłady,
przed ostatecznym ciosem wstrzymały się chwilę,
i poczęły uważnie śledzić treść ballady.

Rozsiadły się wygodnie na obmytych głazach.
Z serc im promyk refleksji wyparł zawiść podłą.
Uśmiech rozrzewnienia zagościł na ich twarzach.
a on stał się swym śpiewem, balladą, melodią.

Od tego wydarzenia nic się nie zmieniło.
Lutnista grywa w bramach i przed gospodami.
Lecz kilku jego wrogów gdzieś się utopiło…
A w lesie ta ballada rozbrzmiewa nocami…

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Troszkę mickiewiczem zajeżdza błeeeeeee! RFadże się wzorować na śłowackim ;-))))
Cieakiwe az troszkę bezpłciowo i niektóre wersy wołają o pomtse do nieba a i niektore metafory jakby już przebrzmiałe ;-) ... radże dopraowac też płynność/rytmizność.
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Troszkę mickiewiczem zajeżdza błeeeeeee! RFadże się wzorować na śłowackim ;-))))
Cieakiwe az troszkę bezpłciowo i niektóre wersy wołają o pomtse do nieba a i niektore metafory jakby już przebrzmiałe ;-) ... radże dopraowac też płynność/rytmizność.
pozdrawiam
(kosz! - panie poeto 2 błem peirwszy ;-) )

Do adolf: pan poeta 2 został zbanowany (wypowiedź angello na: [url]www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=69920#dol[/url].

O wierszu: istotnie przegadany, rytmika i treść infantylne. Zbyt patetyczne podejście do sprawy rujnuje szansę na jakąkolwiek poważną ocenę. Długie i chyba za długie. Wszystkie usterki postępują cyklicznie, kulminując w ostatniej strofie - jeśli to było celowe, udało się.


Pozdrawiam, Krzysztof Meler.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Troszkę mickiewiczem zajeżdza błeeeeeee! RFadże się wzorować na śłowackim ;-))))
Cieakiwe az troszkę bezpłciowo i niektóre wersy wołają o pomtse do nieba a i niektore metafory jakby już przebrzmiałe ;-) ... radże dopraowac też płynność/rytmizność.
pozdrawiam
(kosz! - panie poeto 2 błem peirwszy ;-) )

Do adolf: pan poeta 2 został zbanowany (wypowiedź angello na: [url]www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=69920#dol[/url].

WOLNOŚĆ ! :D Hmmmm
ale czy dobrze się stało? To osłabia fornt walki z grfomanią :D

pozdr.
Opublikowano

panowiec, czapki z głów, zapłaczmy i czekajmy na pana poete 3, nowe wcielenie mesjasza krytyki. Bo nie wierze zeby nasz najzabawniejszy krytyk się nie odrodził niczym feniks z popiołów:)
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak....Pan Poeta 2 powróci! ;-)
Wierze.
;-)
pozdr.


Po cóż ten kasandryczny ton? Jest się czego bać?

:]

Kiedy zbanowano pana poetę 2 z cieni wyszły grafomąsnkie kreatury! ;-) Tylko on swą argoancją i zawziętością zwalczał ich! "Opuśicił forum Pan poeta 2 - wznieśmy zań puchary!"
Tpo nie strah - to NADZIEJA!

;-)))))))))))


POZDR.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
    • Idzie dzień, za dniem – po nic. Spadł deszcz i zdechł – po nic. Wierny pies imieniem Bezsens mijam go przed wejściem lub wyjściem...   W drzwiach stojąc, o tym myślę: „On mnie nie porzuci”. A mnie nikt tam nie wpuści. Stoję, bo co mam z sobą zrobić? Nikt mi nie powiedział, jak się do siebie wchodzi.   Mijam dzień, Bezsens mija mnie. Chwytam za naderwaną smycz wmawiając sobie, że jeszcze wiem, gdzie idę - Czy tym właśnie jest niwecz?   Bezsens umie przynieść, nie trzeba nawet go prosić: kamień lub patyk, rzecz jest bez znaczenia. Przyniesie ci wszystko i z czasem ucieka.   Wczoraj mnie Bezsens zapytał: „Kim jestem?” Jestem senny i zmęczony, znów mnie ranek zastał. Jak Syzyf w ciemnościach, choć szukam dalej, nie wiem, jak przestać gonić za cieniem. Nieważne. W tym całym poplątaniu miażdżę stopy kamieniem.   „Bezsens, Bezsens, gdzie jesteś, wróć?” Cisza. Chwila... Tak - tu leży   Klękam nad nim i tracę część duszy, jakby bardziej, bez celu, gdy Bezsens nie żyje.   Kiedy łańcuch znika, wszystko jest jednakie: szare, a może wyblakłe. Nie wiesz, nie wiem. Nic nie jest jasne.   I tak wszystko idzie na marne, pośród zimnych kamieni. Martwe psy już nie zmienią nic.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...